' In het Engels is thou uit het normale dagelijkse taalgebruik verdwenen (net als het Nederlandse du). Dat is eigenlijk raar, want de niet-beleefde tweede persoon enkelvoud is in veel andere talen een stabiel woord. Het is een woord dat niet snel van een andere taal geleend wordt.
Tutoyeren (Frans tutoyer van tu = jij en toi = jou) is iemand aanspreken met jij, je of jou. Men gebruikt dus géén "u", de beleefdheidsvorm. Het tegenovergestelde (wél u zeggen) wordt wel vousvoyeren genoemd, naar het Franse woord vous (het overeenkomstige Franse woord is overigens vouvoyer zonder s).
'U' en 'jij' (of 'je') zijn meer dan simpelweg aanspreekvormen. 'U' staat vanouds voor beleefdheid, respect en status, Maar ook voor onderscheid en zakelijkheid. Jijen en jouen is informeel.
Hoe is 'u' ontstaan? Het gebruik van 'u' als beleefdheidsvorm stamt uit de middeleeuwen. In die tijd wordt het woord 'du' gebruikt om iemand in het enkelvoud aan te spreken. De meervoudsvorm is 'ghi' of 'ge'.
"Vroeger was het gebruikelijk dat je u zei als je een ouder iemand, of een meerdere die je niet kende, tegen kwam. Het was dan vervolgens aan die ander om te zeggen 'laten we tutoyeren', en pas vanaf dat moment mocht je 'jij' zeggen".
Het meervoud van 'u' is 'u'. Sommigen gebruiken 'jullie' als meervoud van 'u', maar dat is niet aan te bevelen. Is het onduidelijk dat 'u' naar meer dan een persoon verwijst, voeg er dan een verduidelijkend woord aan toe ('u allemaal', 'u beiden') of noem de groep ('uw partij', 'uw vereniging').
U staat voor afstand en respect, zakelijkheid en status, maar ook nog altijd voor beleefdheid en onderscheid. Jij en je is in de regel informeel en klinkt kameraadschappelijk en vertrouwd. Als u het teken van afstandelijkheid is, dan is jij / je het symbool van solidariteit.
In de meeste gevallen kun je gewoon tutoyeren, als is het wel de vraag op wie je je richt. Zijn dat bestaande klanten, die je bij persoonlijk contact ook tutoyeert of juist vaker met u aanspreekt, dan kun je dat ook als richtlijn aanhouden voor de website.
Mijn oma sprak haar ouders aan met 'vader' en 'moeder', in plaats van met 'mama' en 'papa'. Ze gebruikte de aanspreekvorm 'u' in plaats van 'jij'. Kinderen spraken vroeger iedereen die zij als vreemden of volwassenen aanzagen aan met 'u'. Schoolmeesters, buren, ooms, tantes, opa's, oma's en ook hun ouders.
Tutoyeren is 'je' zeggen tegen iemand in plaats van 'u'.
Het tegenovergestelde van tutoyeren is 'vousvoyeren'. Je zegt dan juist 'u' tegen iemand. De termen 'tutoyeren' en 'vousvoyeren' komen uit de Franse taal. 'Tu' betekent 'jij' en 'vous' betekent 'u'.
Die factor is zo belangrijk, dat leden elkaar tijdens de vergadering met 'u' aanspreken. Buiten de vergaderingen is 'jij' gebruikelijk, omdat daar het karakter naar informeel verschuift. Zo kan de keuze voor 'jij' en 'u' dus wisselen tussen verschillende situaties.
De u-vorm sluit het best aan bij het doel van de communicatie van de Vlaamse overheid. Het gaat veelal om informatie waarbij de uitdrukking van een persoonlijke, informele of joviale band met de lezer of toehoorder niet vereist of wenselijk is.
Je of jij en we of wij zijn persoonlijk voornaamwoorden die gebruikt worden om een persoon aan te duiden. Vaak denken mensen dat in zakelijke teksten alleen de wij-vorm of jij-vorm (volle vorm) gebruikt mag worden en dat we of je (zwakke vorm) niet juist is. Dit klopt niet. Beide vormen zijn correct Nederlands.
Vroeger werd u als aanspreekvorm met een hoofdletter geschreven, maar dat is tegenwoordig niet meer gebruikelijk. Conform de andere persoonlijke voornaamwoorden, schrijven we u (en ook het bezittelijk voornaamwoord uw) met een kleine letter, behalve als het aan het begin van een zin staat.
Beide vormen zijn juist. U hebt klinkt iets gewoner. Het woordje u is van oorsprong een derde persoon enkelvoud: u is, u heeft, u kan, u wil, u zal. Maar tegenwoordig vat men u op als een tweede persoon enkelvoud, omdat het de beleefdheidsvorm is van jij.
Tegenwoordig wordt u niet meer als derde persoon beschouwd maar als tweede persoon enkelvoud, net als jij/je. U wordt dan gecombineerd met de persoonsvorm van de tweede persoon: u hebt. U hebt is dus vergelijkbaar met jij hebt. Bij de keuze tussen u hebt en u heeft kunt u uw eigen voorkeur volgen.
Vousvoyeren definities
Vervoegingen: heeft gevousvoyeerd (volt. deelw.) iemand met 'u' aanspreken Voorbeeld: `Je baas vousvoyeren en je collega's tutoyeren.
Heeft u een trendy en modern bedrijf, dan kunt u er makkelijk voor kiezen om te tutoyeren. Bent u formeel en zakelijk, dan kunt u uw klanten beter aanspreken met u. Vaak zit een bedrijf hier ergens tussen in dus probeer te bedenken hoe uw bedrijf zou zijn als persoon en of deze persoon zou tutoyeren of vousvoyeren.
Wanneer schoonkinderen hun schoonouders met 'u' aanspreken hoort daar een beleefde aanspreekvorm bij: 'meneer, mevrouw'. De combinatie 'u' en 'Hans' bekt niet lekker. Als de schoonkinderen u tutoyeren, dan past 'meneer, mevrouw' daar niet bij. Mensen die elkaar tutoyeren gebruiken doorgaans ook elkaars voornaam.
Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) geeft stiefouder, stiefvader, stiefmoeder, stiefkind, stiefzus of stiefbroer op als neutrale termen.
Een schoonouder betreft de moeder of de vader van de persoon met wie men is (of was) getrouwd. Soms wordt het begrip schoonouder ook gebruikt in niet-huwelijkse relaties zoals een geregistreerd partnerschap. In het geval van de moeder spreekt men van schoonmoeder, in het geval van de vader spreekt men van schoonvader.
Het voorvoegsel schoon- komt voor bij woorden die een verwantschap aangeven. Wat het bij al die woorden zegt, is dat de familierelatie door aantrouwen tot stand is gekomen. Zo is een schoonmoeder dus een 'aangetrouwde moeder'.