De man was vaak de kostwinner en na het huwelijk was de vrouw toch een beetje het bezit van de man. (vandaar ook dat de vrouw ook vaak een andere achternaam krijgt na haar huwelijk. ) De kinderen die daarna kwamen kregen dan vaak ook de achternaam van de vader.
Ouders met hetzelfde geslacht
Gezamelijk gezag houdt onder andere in dat je beiden wettelijk verantwoordelijk bent voor de verzorging en opvoeding van het kind. De meeste kinderen krijgen de achternaam van hun vader bij hun geboorte, maar sommige krijgen die van hun moeder.
Wilt u dat uw kind de achternaam van de geboortemoeder krijgt? Dan moet u dat samen laten vastleggen bij de burgerlijke stand. De moeder is zwanger van een bekende donor en de duomoeder erkent het kind. Uw kind krijgt automatisch de achternaam van de geboortemoeder.
Uw kind kan bij de geboorte automatisch de achternaam van de vader of moeder krijgen. Als het kind op die manier niet de naam krijgt die u wilt, moet u naamskeuze doen. Daarbij kiest u voor uw kind de achternaam van de vader, de moeder of van degene die het kind heeft erkend.
Waarom kind achternaam moeder geven
Een mooie manier om je eigen vader te eren, als die alleen maar dochters heeft. Zo hoeft de naam niet "uit te sterven". Als er onenigheid is in de familie langs vaders kant, en je partner daardoor zijn naam niet wil doorgeven.
De dubbele achternaam kan uit maximaal twee namen bestaan en wordt zonder koppelteken geschreven, dus bijvoorbeeld Jansen De Boer. Zo krijgen ouders de keuze voor bijvoorbeeld: Jansen, De Boer, Jansen De Boer en De Boer Jansen.
Vanaf 1 januari 2017 zal een kind een dubbele familienaam krijgen indien de ouders geen keuze maken of het niet eens geraken. Er bestaan nog steeds vier mogelijkheden voor de ouders.
Sinds 1998 kunnen ouders hun kind de achternaam van de vader óf moeder geven. Deze keuze is mogelijk bij de geboorte, erkenning, adoptie en gerechtelijke vaststelling van het vaderschap. Als meerderjarige kunt u de naamskeuze herzien en alsnog kiezen voor de naam van de andere ouder.
Gevolgen erkenning kind
Tussen u en uw kind ontstaat een juridische band (familierechtelijke betrekking). U moet het kind onderhouden (onderhoudsplicht) totdat het 21 jaar wordt. U en het kind worden elkaars wettelijke erfgenamen. U kiest (met de moeder) op het moment van erkenning de achternaam van uw kind.
Voor het gebruik van de achternaam van uw partner heeft u 3 mogelijkheden: eerst de naam van uw partner, gevolgd door uw eigen naam; eerst uw eigen naam, gevolgd door de naam van uw partner; de naam van uw partner in plaats van uw eigen naam.
U heeft toestemming van de andere ouder nodig als de andere ouder ook ouderlijk gezag heeft. U heeft toestemming van de rechter nodig als de andere ouder met gezag geen toestemming wil geven. De andere ouder zónder ouderlijk gezag is het eens met de nieuwe achternaam als de rechter hiernaar vraagt.
Achternaam van een kind wijzigen in de achternaam van een andere ouder/verzorger (A1) Alleen de wettelijke vertegenwoordigers van een minderjarige mogen een verzoek tot naamswijziging voor een kind of A1-verzoek indienen. De wettelijke verzorgers zijn degenen die het ouderlijk gezag hebben.
Voor een meerderjarige die zijn/haar achternaam wil wijzigen: €835,-. Voor het wijzigen van de achternaam van 1 of 2 minderjarige kinderen: €835,-. Voor het wijzigen van de achternaam van 3 of meer minderjarige kinderen: €1.670,-.
Volgens de etiquette schrijf je eerst de naam van de vrouw en daarna de naam van de man.
Op de Nederlandse Familienamenbank vind je de herkomst van een achternaam en ook waar die in Nederland het meeste voorkomt. Op Geneanet kan je je achternaam traceren in heel Europa. Hou bij Geneanet wel in gedachten dat de verspreiding van een naam uit de database komt van de stambomen in dat systeem.
Welke voornaam je kind krijgt, mag je in Nederland tegenwoordig bijna helemaal zelf bepalen. Zo zijn er geen regels voor het maximum aantal namen dat je mag kiezen en kun je je dochter zonder probleem een stoere – van origine – jongensnaam geven, zoals Josje, Keet of Guus.
De moeder heeft van rechtswege het gezag over een kind. Bij het weigeren van de moeder om medewerking te verlenen aan het aanvragen van gezamenlijk gezag, kan de vader een verzoek bij de rechtbank indienen. Onze advocaat personen- en familierecht bespreekt die procedure aan de hand van een recente uitspraak.
De vader kan door de moeder niet verplicht worden het kind te erkennen. Wel kan zij gerechtelijk laten vaststellen wie de verwekker is, aan de hand van DNA test. De rechter kan een DNA test bevelen, in het belang van het kind. In zoverre moet de vader dus een inbreuk dulden op zijn integriteit.
Gezag andere ouder stoppen
De rechter stopt het gezamenlijk gezag alleen als het in het belang is van het kind. De rechter bepaalt ook wie van u het gezag dan krijgt. Heeft u meer kinderen, dan bepaalt de rechter voor ieder kind apart wie het ouderlijk gezag krijgt.
Het is niet verplicht om te kiezen voor een dubbele achternaam; wanneer ouders geen keuze maken geldt de zogenaamde vangnetnorm: het kind krijgt bij met elkaar getrouwde of geregistreerde ouders de naam van de vader of de duomoeder (dat is de moeder die het kind niet gebaard heeft).
Om een voorouder te eren, of de associatie aan familie of de afkomst te versterken, kan iemand de wens hebben om ook de naam van die persoon te dragen. Het kan ook zijn dat een tweede of derde naam bij de aangifte na geboorte is vergeten. Het is dan mogelijk die extra naam of namen alsnog toe te voegen aan de doopnaam.
Het kost 835 euro om je achternaam te wijzigingen. Als de aanvraag niet wordt goedgekeurd, krijg je je geld niet terug. Als je te maken heb met een ouder of (ex)-partner die is veroordeeld voor een misdrijf, dan is de procedure gratis.
Een kind kan maximaal vier juridische ouders hebben en kan opgroeien in maximaal twee huishoudens, stelt de staatscommissie voor in het rapport. Hiermee zegt zij dat twee vrouwen beiden wettelijk als moeders erkend worden (dus niet één als de biologische en de ander als 'meemoeder' met minder rechten).
De familienaam of achternaam geeft aan tot welke familie een persoon behoort. Doorgaans gaat het daarbij om de familie in de mannelijke lijn. Familienamen zijn in de middeleeuwen ontstaan. Pas in de Franse tijd (België 1795 en Nederland 1811) werd het verplicht om ze te registreren bij de burgerlijke stand.
In België bestaat geen heldere en duidelijke wet met een lijst aan namen die verboden zijn. Sinds de naamwet van 1987, staat het de ouders vrij om een voornaam voor hun kind te kiezen. Zolang de naam geen verwarring geeft, het niet beledigend is en niemand schaadt, is de keuze bijzonder groot.