Gesloten jeugdhulp beperkt de vrijheid van een kind. Daarom is deze ingrijpende vorm van hulp er alleen is voor uitzonderlijke situaties. Bijvoorbeeld als jongeren een gevaar zijn voor zichzelf of hun omgeving en anders niet de juiste hulp krijgen. De kinderrechter beslist of gesloten jeugdhulp noodzakelijk is.
Het gaat om kinderen die zichzelf beschadigen, het leven niet meer zien zitten, vastzitten in mensenhandel of kinderprostitutie en/of drank en drugs gebruiken. Ze worden in de gesloten jeugdzorg geplaatst met een machtiging van de kinderrechter om hen tegen zichzelf of hun omgeving te beschermen.
Machtiging gesloten jeugdhulp
De kinderrechter beslist of een jongere JeugdzorgPlus nodig heeft. Als dat zo is, legt de rechter een civiele maatregel op en spreekt de 'machtiging gesloten jeugdhulp' uit. Een kinderrechter kan ook een 'voorwaardelijke machtiging gesloten jeugdhulp' verlenen waarin voorwaarden staan.
Gesloten jeugdzorg beschadigt 86% van de kinderen. De gesloten jeugdzorg helpt kinderen niet en is zelfs schadelijk voor kinderen. Kinderen komen er in onveilige situaties terecht: 87% wordt door begeleiders vastgepakt en op de grond geduwd, 78% wordt in een isoleercel opgesloten.
Open en besloten jeugdzorg
Open groep: uw kind kan zelf het terrein van de instelling verlaten. Bijvoorbeeld om naar school te gaan. Of voor sport en hobby's. Besloten groep: uw kind mag alleen met toestemming het terrein van de instelling af.
Kinderen komen er in onveilige situaties terecht: 87% wordt door begeleiders vastgepakt en op de grond geduwd, 78% wordt in een isoleercel opgesloten. Dat laat zijn sporen na. Door hun tijd in de gesloten instelling krijgt 76% er psychische klachten bij, zoals nachtmerries, angsten en flashbacks.
Je hulpverlener legt uit welke hulpmogelijkheden er zijn en welke voor- en nadelen die hebben. Samen spreek je af wat er moet veranderen en hoe je dat voor elkaar gaat krijgen. Steeds kijken jullie of de thuissituatie verbetert en of je kind nog veilig is en zich goed ontwikkelt.
De zorg en de jeugdhulp kampen met problemen door de krapte op de arbeidsmarkt. Er is soms niet genoeg personeel beschikbaar. De kwaliteit van en de toegang tot de zorg en de jeugdhulp komen daardoor in gevaar. Nu al, en zeker in de toekomst als het tekort aan personeel nog verder toeneemt.
In dertien maanden zat Jason in vijf gesloten instellingen. Hij heeft, of had inmiddels, heftige depressies, suïcidale gedachtes en deed aan zelfmutilatie. Allemaal veroorzaakt door jarenlang huiselijk geweld en misbruik door meerdere buurmannen.
Het ziekteverzuim is hoog en de werkdruk neemt toe, waardoor steeds meer professionals de jeugdzorg verlaten. De wachtlijsten groeien. Kinderen en gezinnen wachten steeds langer op hulp. Zorgaanbieders kunnen de kwaliteit en de continuïteit van jeugdzorg niet meer garanderen.
Wat betekent de gesloten jeugdzorg, hoe ziet het eruit? “Dat verschilt per instelling. We horen verhalen over kinderen die 22 uur per dag doorbrengen op hun kamer, waar nauwelijks of geen ruimte is om onderwijs te volgen. Bij andere instellingen is dat weer wel mogelijk.
Wilt u geen hulp? Dan kan de gemeente het gesprek met u aangaan, of een gecertificeerde instelling of de Raad voor de kinderbescherming betrekken. Beide kunt u weigeren. Bij ernstige problemen thuis kan de rechter gedwongen zorg opleggen (jeugdbescherming).
Zowel jij als je kind hebben het recht om te weigeren. Vindt de hulpverlener dat hulp toch noodzakelijk is? Dan kan hij de stap zetten naar een gemandateerde voorziening (ondersteuningscentra jeugdzorg en vertrouwenscentra kindermishandeling).
De gesloten jeugdzorg is bedoeld voor kinderen van 12 tot 18 jaar, niet om deze kinderen te straffen maar om voor deze kinderen te zorgen Soms zitten er ook kinderen van 11 jaar of jonger in. Allemaal hebben ze complexe, meervoudige gedragsproblemen en/of psychiatrische stoornissen.
Uithuisplaatsing van een jongere met gedragsproblemen – in een instelling voor gesloten jeugdzorg of een justitiële jeugdinrichting – is een dure aanpak. De kosten bedragen minimaal € 100.000.- per jaar.
Jeugdhulp stopt meestal als uw kind 18 jaar wordt.Soms wordt de jeugdhulp verlengd.
Integrale jeugdhulp heeft als doel de ontwikkeling van het kind te bevorderen, zijn veiligheid waar nodig te herstellen en problemen van het kind of binnen het gezin te verminderen. Hierdoor kunnen gezinnen en kinderen beter deelnemen aan de samenleving.
Eli werd op haar tiende uit huis geplaatst en zat daarna in liefst 28 instellingen. Ze kreeg te maken met misbruik en belandde op straat, totdat ze op 28-jarige leeftijd euthanasie pleegde. Haar ontluisterende ervaring is een van de verhalen in het Nederlandse tv-programma 'Jojanneke en de jeugdzorgtapes' (EO).
Jeugdhulp is bedoeld voor kinderen en jongeren tot 18 jaar, soms tot 23 jaar.
Jeugdzorg wordt in principe geboden aan kinderen en jongeren van 0 tot 18 jaar. Jeugdhulp en jeugdreclassering kunnen doorlopen tot maximaal het 23ste levensjaar, maar dan moet daartoe expliciet besloten worden door de gemeente (jeugdhulp) of de rechter (jeugdreclassering).
Gemeenten hebben een jeugdhulpplicht. Dit staat in de Jeugdwet. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de toegang tot jeugdhulp én voor de toekenning daarvan aan jeugdigen en hun ouders. Van opvoedondersteuning tot jeugd-GGZ.
Iedereen moet in Nederland op goede en veilige zorg en jeugdhulp kunnen vertrouwen. Waar nodig treedt de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) op. Maar toezichthouden is meer dan 'controleren op basis van wetten, regels en normen'.
Verblijf in jeugdinstelling (vrijwillig of gedwongen)
Bijvoorbeeld bij problemen met leren, school, werk, ouders, opbouwen van relaties of een opstapeling van problemen. Uw kind kan dan (tijdelijk) in een jeugdinstelling wonen. De gemeente of uw huisarts kan uw kind doorverwijzen naar deze hulp (jeugd-ggz).
ernstige ziekte bij de ouders waardoor zij hun kind niet kunnen verzorgen. veel ruzie is tussen ouder(s). Of tussen ouders en het kind. te zware zorg vanwege een handicap of ernstige gedragsproblematiek bij het kind.
Sommige kinderen en jongeren gaan naar een pleeggezin binnen de familie, bijvoorbeeld bij een tante of bij opa en oma. Dat wordt ook wel netwerkpleegzorg genoemd. Anderen wonen in een pleeggezin buiten hun familie of in een gezinshuis. In principe worden broers en zussen samen ergens geplaatst.