Bijvoorbeeld aandoeningen van het bewegingsapparaat zoals artrose van de heup en knieën, zichtproblemen, een verminderde balans of een verminderd uithoudingsvermogen, maar ook hart-en vaatziekten (lage bloedruk, hartritmestoornissen), een afgenomen spierkracht en medicatie kunnen een oorzaak zijn.
De meeste veranderingen in tred zijn verwant aan onderliggende medische aandoeningen. Loopstoornissen kunnen verwant zijn aan stoornissen van het binnenoor, stoornissen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson, spierziektes zoals spierdystrofie en musculoskeletale afwijkingen zoals breuken.
Ook als lopen lastiger gaat is het goed om te blijven bewegen. Zo blijf je in vorm en train je je spieren en balans. Doe bijvoorbeeld mee aan sportlessen of met gymnastiekoefeningen op televisie. Ook geven veel fysiotherapiepraktijken trainingen valpreventie.
Waarom ga ik krom lopen? Krom lopen kan verschillende oorzaken hebben, zoals het verlies van spiermassa en minder kraakbeen in je lichaam. Dit maakt gewrichten, vooral in de heupen, knieën en wervelkolom, minder flexibel. Bewegen gaat moeilijker.
De meeste mobiliteitsproblemen bij ouderen worden veroorzaakt door aandoeningen aan het bewegingsapparaat, ofwel de botten, spieren en pezen die ervoor zorgen dat iemand kan bewegen. Voorbeelden daarvan zijn reuma, artrose en rugklachten.
Op 75-jarige leeftijd sterven langzame wandelaars 6 jaar of langer voordat wandelaars met een normale snelheid sterven en 10 jaar of langer voordat snelle wandelaars sterven. De loopsnelheid neemt af omdat oudere mensen kortere stappen nemen. De meest waarschijnlijke reden voor een kortere staplengte (de afstand van de ene hielstoot tot de volgende) is zwakte van de kuitspieren .
Bijvoorbeeld aandoeningen van het bewegingsapparaat zoals artrose van de heup en knieën, zichtproblemen, een verminderde balans of een verminderd uithoudingsvermogen, maar ook hart-en vaatziekten (lage bloedruk, hartritmestoornissen), een afgenomen spierkracht en medicatie kunnen een oorzaak zijn.
Maar hoe ouder u wordt, hoe definitiever het krimpen wordt. Dit heeft te maken met het kraakbeen, dat zich onder andere in uw wervelkolom bevindt. Dit droogt naarmate u ouder wordt namelijk uit en wordt daardoor steeds dunner. Hierdoor komen de wervels van de wervelkolom steeds dichter op elkaar te zitten.
Buiten je training zijn er verschillende factoren die je hardlopen kunnen beïnvloeden, zoals slaap, voeding, stress en ziekte. Slaaptekort kan de energie uit je benen trekken. Eén slechte nacht volstaat al voor een beroerde training.
De oorzaak.
Beenlengteverschil kan aangeboren zijn of op jonge leeftijd ontstaan, zoals bij een onvolgroeid heupgewricht (heupdysplasie), een beschadigde groeischijf, door ongelijk gevormde benen (O-of X-benen). Bij een volwassene kan beenlengteverschil ontstaan door bijvoorbeeld een beenbreuk, kunstknie of kunstheup.
Algemene oorzaken van een afwijkende gang kunnen zijn: Artritis van de wervelkolom, heup, been of voetgewrichten . Conversiestoornis (een psychische stoornis) Voetproblemen (zoals eelt, likdoorn, ingegroeide teennagel, wrat, pijn, huiduitslag, zwelling of spasmen)
Zorg voor voldoende beweging
Denk hierbij aan wandelen en fietsen, maar ook sporten zoals zwemmen, tennissen of hardlopen. Door regelmatig te bewegen worden de spieren versterkt, wat de druk op de gewrichten verlaagt. Hierdoor zullen de stijve spieren in de ochtend geleidelijk afnemen.
Verlies van spiermassa komt voor naarmate we ouder worden.Spieren in het lichaam worden dunner, minder sterk en minder elastisch. Hierdoor neemt onder andere de loopsnelheid af en is er meer kans op vallen en/of botbreuken. Het slinken van de spieren is dus eigenlijk een ouderdomskwaal dat elk jaar toeneemt.
U hebt het gevoel dat de wereld om u heen draait of het idee dat u zelf rondtolt. U kunt daarbij last hebben van angst, transpireren, misselijkheid en braken. Of klachten hebben zoals minder horen, oorsuizen of hoofdpijn.
Oorzaak van krommer lopen
“Zo verlies je spiermassa naarmate je ouder wordt en neemt de hoeveelheid kraakbeen in je lichaam af. Dit laatste zorgt er onder meer voor dat gewrichten minder beweeglijk worden en bewegen dus meer moeite kan kosten. Het gaat dan met name om de heupen, knieën of de wervelkolom.”
Misschien valt u regelmatig of heeft u moeite met traplopen. De oorzaak van loopstoornissen kan neurologisch zijn, bijvoorbeeld door een klapvoet bij een hernia. Maar ook een slechte bloedcirculatie of een aandoening aan het evenwichtsorgaan kan leiden tot een verstoord looppatroon.
Verbeterde balans, coördinatie en lichaamscontrole
Achteruit lopen dwingt je hersenen om harder te werken. Je gebruikt andere spiergroepen en activeert de kleine stabilisatiespieren in je enkels, knieën, en heupen, wat de algehele balans en coördinatie bevordert.
Ook neemt je hersenvolume bij het ouder worden af. Dit verouderingsproces begint eigenlijk al rond je dertigste, maar op die leeftijd merk je daar nog weinig van. Het is namelijk een heel langzaam proces. Pas vanaf je vijftigste ga je meer merken van de veranderingen in je brein.
Versterk uw wervelkolom : Door kracht op te bouwen in uw rug, schouders en core kunt u de kromming tegengaan. Werk samen met een fysiotherapeut om uw spieren in balans te brengen, de flexibiliteit te verbeteren en uw wervelkolom uit te lijnen. Fysiotherapie kan u helpen uw mobiliteit te vergroten en pijn te verminderen.
Een kromme rug wordt niet vanzelf recht. Met behulp van een rugbrace vergroot je het bewustzijn en zorg je ervoor dat je een betere houding zal aannemen. Daarnaast kun je wanneer je geen brace draagt oefeningen doen om je houding te verbeteren door je spieren te trainen.
Iemand met ataxie heeft een onzeker looppatroon en beweegt zijn armen, benen en romp 'schokkerig' en ongecontroleerd. Tijdens het lopen worden de voeten verder uit elkaar gezet om niet te vallen met korte, onregelmatige paslengte. Daardoor maakt hij of zij een onhandige indruk. Er is geen vloeiende beweging meer.
Zo kan uw romp zijwaarts gekanteld staan (dit noemt men het syndroom van Pisa), of naar voren gekanteld (camptocormia). Deze houdingsproblemen kunnen vervelend zijn bij het staan of lopen, maar bijvoorbeeld ook bij zittende activiteiten zoals eten.
Een intern revalidatieproces duurt dus gemiddeld zo'n zes tot twaalf weken.