Verse pasta is beter dan gedroogde
Hoewel het voor de meeste producten geldt dat ze vers beter zijn, gaat dit niet op voor pasta. Het zijn namelijk twee verschillende producten, waarbij verse pasta bijvoorbeeld een meer zijdezachte structuur heeft dan gedroogde.
Vezels dragen bij tot een vlotte stoelgang én ze doen het risico op hart- en vaatziekten dalen. Samengevat: Als je pasta koopt, let dan op de hoeveelheid vezels. Verse of gedroogde pasta maakt niet uit, als je de gezondste keuze wil maken kies dan volkoren pasta.
De consumentenbond heeft onderzoek gedaan en daarin de koelverse pasta weggezet tegenover de gedroogde pasta. Het verschil bleek bijna nihil. ,,100 gram gedroogde pasta komt ongeveer overeen met 250 gram koelverse pasta.
Verse pasta bewaren
Wil je de spaghetti of tagliatelle laten drogen om te bewaren dan rol je ze op als nestjes en laat je ze een paar uur tot een dag drogen op een theedoek. Als de pasta helemaal droog en hard is bewaar je de pasta nestjes onafgesloten in een bak of op een bord.
Door pasta na het koken af te spoelen met koud water, stop je niet alleen het kookproces (wat goed is), maar koel je meteen ook je maaltijd af en verwijder je het zetmeel. En wanneer het zetmeel van de pasta is afgespoeld, heb je niet alleen minder smaak, ook je saus zal minder goed binden.
Dit smelt allemaal samen met de pasta tot een heerlijke zachtheid en de smaak wordt vele malen rijker. Het water helpt om ieder stukje pasta te bedekken in saus terwijl het zetmeel ervoor zorgt dat de saus goed aan de pasta hecht. Kook zoals een Italiaanse mamma kookt en niet meer weggooien voortaan!
Als de pasta te lang doorgekookt is, kan ie sponzig en een beetje slijmerig aanvoelen. Maskeer dat door juist niet (zoals gewoonlijk wél lekker is) met wat pastawater elke sliert of elk stukje een 'jasje' van vocht en saus te geven, want dat jasje heeft ie al en het is niet de goede.
Het zout in het water brengt je pasta namelijk op smaak. Dat kan écht het verschil maken tussen een flauw en een heerlijk pastagerecht. Je brengt niet enkel de pasta zélf op smaak, je doet dat bovendien al helemaal in het begin van het kookproces.
Je hebt net kunnen lezen dat je gemiddeld 80 gram per persoon neemt voor 'gewone' pasta. Gebruik je echter 'pasta fresca', dan is 80 gram aan de magere kant. Je mag gerust tussen de 100 en 120 gram p.p. rekenen. Hebben we het over gevulde pasta, zoals ravioli, tortelloni etc., dan is 150 gram p.p. voldoende.
Mits je over de dag niet meer energie binnenkrijgt dan dat je verbrandt, maakt pasta zeker niet dik. Of je aankomt of afvalt, hangt niet af van dit product, maar van je voeding over de gehele dag, oftewel de totale hoeveelheid calorieën. Als je kiest voor de volkoren variant zit je helemaal goed.
Meestal wordt aangeraden om Durum meel te gebruiken. Dit meel is een harde tarwe en geeft een grovere structuur aan de pasta, tevens geeft dit meel een lekkere smaak aan de pasta. Let er wel op dat als je dit meel wilt gebruiken, dat er op de verpakking semola di granoduro of Semola rimacinata di grano duro staat.
Net als pasta is gnocchi calorierijk. 100 gram bevat zo'n 150 kcal. Dat is vergelijkbaar met macaroni. Het hangt er natuurlijk ook vanaf hoeveel je eet en wat je erbij eet.
Pasta bewaren in de koelkast kan makkelijk twee dagen, als je het tijdig koelt. In de diepvries blijft je pastagerecht zeker drie maanden goed.
Tijdens het pasta koken kun je het beste geen deksel op de pan doen. Het deksel zorgt er vaak voor dat het water gaat schuimen en dat er water over de rand van de pan heen loopt. Ook heb je net kunnen lezen dat je de pasta goed in beweging moet houden, zonder deksel gaat dit natuurlijk ook een stuk makkelijker!
Het water waar je net de tagliatelle of de ravioli in hebt gekookt, is niks meer of minder dan heet water met een beetje zout en wat bloem. En dat is juist het geheim: een lepeltje van dat pastawater tilt je pastasaus naar een hoger niveau. De saus bindt een beetje, krijgt een beetje zout en vooral een hoop smeuïgheid.
Waarom is het kookwater van pasta zo'n kostbaar goedje? Wel, pastawater zit vol restjes zout en zetmeel van de pasta die je erin kookte. Als je dat water toevoegt aan de pan waarin je je pasta afwerkt én waarin zich een vet – olijfolie of boter – bevindt, ontstaat er een emulsificatie (of culinaire magie).
Olie is hydrofoob en mixt niet met water maar blijft erop drijven. De olie die je toevoegt aan het pastawater voorkomt daarom níet dat de pasta aan elkaar plakt tijdens het koken. Wel geeft het een zacht aroma af. Bij het afgieten zal er wel wat olijfolie aan de pasta blijven kleven - en plakt de pasta minder.
De beste techniek om te zorgen dat je kliekje pasta niet te klef of te droog wordt tijdens het opwarmen is door dit gewoon in de pan te doen. Voeg hier een scheutje water aan toe en kook dit op middelhoog vuur tot het meeste water is verdampt. Zo krijgt de pasta zijn volle, romige structuur weer terug.
Je kunt de spaghetti het beste breken voordat je ze gaat koken. De spaghetti slierten zijn hier nog ongekookt en daarom zijn ze nog stijf. Het breken gaat simpel gezegd gewoon makkelijker als de spaghetti stijf is.
Als je de pasta gekookt hebt, spoel ze meteen onder koud water. Dan kan je de pasta meteen gebruiken in de salade en blijft ze mooi beetgaar. Nog een tip: heel wat pasta's lenen zich ook perfect om koud op te eten, denk aan pasta pesto, pasta caprese,...
Zelfgemaakte pasta (waaronder ook lasagne) kun je zowel rauw als klaargemaakt invriezen. Maar de regel luidt: klaargemaakt (dus gegaard) is beter. 'Rauwe' pasta heeft immers de neiging om uit te drogen in de diepvriezer. Denk er wel aan om alles goed in te pakken voor de pasta in de vriezer verdwijnt.