Kweekzalmen zijn – net als vleeskippen – doorgefokt op snelle groei, waardoor ze veel sneller groeien dan hun wilde soortgenoten. Dit leidt onder andere tot hartproblemen, misvormingen van de wervelkolom en hogere stressgevoeligheid. Zalmen met misvormingen hebben vaak hun hele leven ernstige last hiervan.
Er kleven effectief enkele risico's aan het eten van vis in het algemeen en zalm in het bijzonder. Zo is vis een belangrijke bron van kwik, dioxines en PCB's. Door milieuverontreiniging kunnen er schadelijke stoffen voorkomen in vis. Het gaat vooral om zware metalen (kwik), dioxines, PCB's en pesticiden.
Het verschil in calorieën
Door het verschil in voeding, is wilde zalm veel minder vet dan kweekzalm en daardoor bevat wilde zalm ook significant minder calorieën. Het verschil is ook echt wel groot te noemen.
Kweekvis is evengoed lekker, maar de structuur van het visvlees is anders als de vissen onder andere omstandigheden leven dan wanneer ze in het wild zouden zwemmen. Afhankelijk van het voer en de leefruimte heeft kweekvis net als wilde vis een smakelijk en gezond (omega 3-)vetgehalte plus een stevige vleesstructuur.
Maar in termen van gezondheid heeft de wilde zalm een voorsprong. Wilde zalm bevat namelijk meer omega-3-vetzuren, vitaminen, mineralen en minder verzadigd vet en calorieën per portie.
Alle vis gecertificeerd
Deze vissoorten zijn uit verschillende gebieden afkomstig en worden zowel wild gevangen als in aquacultuur gehouden. Op dit moment is 100% van ons vaste assortiment vis uit koeling en diepvries gecertificeerd. Sinds 2012 voldoet 100% van onze wild gevangen vis aan het MSC-keurmerk*.
Visvetzuren zijn goed voor je hart en bloedvaten. Daarom is het advies 1 keer per week vis te eten. Bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm.
Kweekzalmen zijn – net als vleeskippen – doorgefokt op snelle groei, waardoor ze veel sneller groeien dan hun wilde soortgenoten. Dit leidt onder andere tot hartproblemen, misvormingen van de wervelkolom en hogere stressgevoeligheid. Zalmen met misvormingen hebben vaak hun hele leven ernstige last hiervan.
Goede keuzes zijn bijvoorbeeld zalm, garnalen, ansjovis, krab, forel en haring. Deze bevatten weinig zware metalen. Eet vis zoals tonijn, zwaardvis en haai maximaal 1 keer per week anders krijg je snel te veel kwik binnen en dat is schadelijk voor je gezondheid.
Zowel gekweekte zalm als wilde zalm kunnen dus slecht zijn voor het milieu. Toch is er wilde zalm die wel duurzaam gevangen is. Ook zijn er kwekers die hun kweekzalm zo duurzaam mogelijk maken. Om te weten of je vis wel of niet duurzaam is, kun je kijken of je vis een keurmerk bevat.
Vette vis zoals haring, makreel, sardines, tonijn, zalm en zeepaling bevat veel omega 3-vetzuren. Dit zijn bijzondere vetzuren die de ontwikkeling van kanker mogelijk kunnen vertragen. Uit studies blijkt ook dat kankerpatiënten die vette vis eten, minder gewichtsverlies hebben.
Een gekweekte zalm krijgt een beperkte variëteit aan voedsel waardoor de vis een blekere huid krijgt, wat wordt gecompenseerd door de vissen kleurstoffen te geven. Ook worden er – net als bij de 'gewone' kip – vaak medicijnen als antibiotica en groeihormonen aan de voeding van de vis toegediend.
Biologisch gekweekte zalm wordt gezien als topkwaliteit omdat veel van de mogelijke nadelen van andere gekweekte vis hier niet van toepassing zijn: de zalm heeft meer ruimte (de dichtheid is minder dan de helft van reguliere kweek), er worden geen antibiotica of bestrijdingsmiddelen gebruikt, de netten worden niet ...
Pangasius heeft de reputatie een ongezonde vis te zijn die veel zware metalen, bacteriën en antibioticaresten bevat. In 2012 controleerden wij de pangasius in de Belgische winkels onder meer op de aanwezigheid van zware metalen, pesticidenresiduen en sporen van antibiotica, en stelden weinig problemen vast.
Gekweekte zalm is minder voedzaam
De natuur doet het het beste. Bepaalde wilde zalm soorten bevatten ongeveer 130 calorieën minder dan gekweekte vis. Wilde zalm bevat half minder vet, drie keer meer vitamine A en acht maal meer vitamine D per 100 gram. Gekweekte vis bevat ook 3 keer meer verzadigde vetten.
Eten van vis kan gevaarlijk zijn. Vissen kunnen namelijk een hoog gehalte aan dioxines in hun vet hebben opslagen. Dat heeft Tinka Murk, toxicoloog aan de Wageningen Universiteit, zaterdag in het televisieprogramma Kassa gezegd. Het Voedingscentrum adviseert om twee keer per week vis te eten.
De Gezondheidsraad adviseert volwassenen om per dag 450 milligram omega-3-vetzuren uit vis (visvetzuren) binnen te krijgen. Dit kun je doen door per week twee porties vis te eten, waarvan ten minste een keer vette vis.
Voor een gezond voedingspatroon is het advies om 1x per week vis te eten, of schaal- en schelpdieren. Kies bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm. Daarin zit het meeste omega-3: een gezond visvetzuur. Een portie van 100 gram bevat ongeveer 7 keer de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.
Lage kwikgehaltes (minder dan 50 microgram per kilogram) werden aangetroffen in haring, zalm, forel en inktvis. Hogere kwikgehaltes zaten in brasem, kreeft, makreel, snoek en tonijn. De kwik-kampioen was zwaardvis, met 1.212 microgram kwik per kilogram.
Weinig mensen weten exact wat de exotische pangasiusvis is. Het is een straalvinnige vis uit de familie van reuzenmeervallen, een zoetwatervis die op grote schaal gekweekt wordt in Azië. In de winkels vind je nooit de wilde variant, maar altijd de gekweekte, vandaar dat de vis zo goedkoop is.
De redenen kunnen uiteenlopend zijn: overbevissing, habitatvernietiging, vervuilende kweektechnieken, de kweek is niet duurzaam of de vis is met uitsterven bedreigd. Maar welke vissen kan je dan nog wel met een gerust hart eten? Wel, met schelvis, heek, tong, Alaska pollak, kabeljauw, koolvis en pladijs zit je goed.
De nadelen van goedkoop gekweekte vis
Gekweekte tilapia bevat een hoog dioxinegehalte, soms wel 11 keer hoger dan wilde tilapia. Dioxines kunnen maar liefst 7 tot 11 jaar in je lichaam blijven! Tilapia krijgt antibiotica om gezond te blijven. Daarnaast worden pesticiden aan het kweekwater toegevoegd.
Roofvissen zoals zwaardvis, marlijn, snoekbaars, tonijn en haai zijn ook minder veilig. Dat komt doordat roofvissen aan het eind van de voedselketen zitten en andere dioxine houdende vissen eten. Deze vissen bevat vooral veel methylkwik. Tonijn bijvoorbeeld kunt u beter niet meer dan één keer per maand eten.
Toch is de voedingswaarde van kibbeling niet enorm slecht. 100 gram kibbeling bevat zo'n 220 calorieën en maar liefst 24,5 gram eiwit en 13,8 gram vet. Daarnaast bevat deze gefrituurde snack ongeveer 13 gram koolhydraten en 1 gram vezel. Door deze hoge hoeveelheid eiwitten is kibbeling een best gezond tussendoortje.
Echte kibbeling wordt van oudsher van kabeljauw gemaakt. De stukjes worden door een beslag gehaald, gefrituurd en eventueel bestrooid met viskruiden. Kabeljauw is schaarser geworden en daardoor duurder. Daarom wordt in plaats van kabeljauw vaak de goedkopere vissoort Alaska-koolvis gebruik.