Het proces van ontzilting door omgekeerde osmose via membranen is de veel gebruikte oplossing voor de drinkwatervoorziening uit zeewater of brak water. Dit proces maakt gebruik van hogedrukpompen en halfdoorlaatbare membranen om zoet water te creëren.
De enige manieren om meer drinkbaar water beschikbaar te maken, is door ontzouting en waterhergebruik. In regio's waar grond- water en oppervlaktewater schaars zijn, wordt al heel lang zeewater ontzout om in de behoefte aan drinkwater te voorzien. Koeweit bijvoorbeeld haalt al zijn drinkwater uit zeewater.
Zeewater verdampt onder lage druk en hoge temperatuur. Opgeloste stoffen als zouten blijven achter en de waterdamp wordt opgevangen als gezuiverd water.
Zeewater bevat diverse zouten in opgeloste toestand en is daarmee ongeschikt als drinkwater. Het zoutgehalte of saliniteit wordt in promilles (‰) uitgedrukt. In 1 liter zeewater komen gemiddeld de volgende hoeveelheden zouten voor: 24 gram natriumchloride (NaCl)
Als het zeewater lang genoeg gekookt wordt, blijft al het zout op de bodem achter terwijl het zoete water verdampt. Deze waterdamp wordt opgevangen en afgekoeld. Dan is het water zoet. Het is vaak nog niet geschikt om te drinken, omdat er nog andere mineralen zoals magnesium, zwavel en kalk in kunnen zitten.
Mensen die in zee zwommen bleken maar liefst twee keer zo veel op ooraandoeningen en 29 procent meer kans op gastro-intestinale klachten te hebben dan mensen die niet in aanraking waren gekomen met zeewater.
Zo zegt hoogleraar watermanagement Kees van Leeuwen van Universiteit Utrecht dat het duur is om oceaanwater te ontzilten. En dat de benodigde materialen niet duurzaam zijn, waardoor een gedeelte van het effect weer wordt opgeheven. Reinoud Feenstra: ,,Het kost tussen de 1 en 2 euro per 1.000 liter water.
Wereldwijd drinken meer dan 300 miljoen mensen water dat oorspronkelijk uit de zee komt. Er zijn twee standaardmanieren om dat water te ontzouten. De eerste is zeewater koken en het verdampte, zuivere water verzamelen. De tweede is zeewater pompen door membranen die het zout eruittrekken.
Destillatie is de meest gebruikte techniek voor zeewaterontzilting. Het principe is eenvoudig: zeewater wordt verwarmd tot het verdampt waarna de zuivere waterdamp vervolgens weer condenseert. De zouten verdampen niet mee en blijven achter.
Toch is dit geen goede keuze! Zeewater is drie keer zo geconcentreerd als menselijk bloed, en om het te verwerken, zou het lichaam het overtollige zout in de vorm van urine uitscheiden via de nieren. Wanneer je zout zeewater drinkt, is het lichaam niet meer in staat om het zout uit het lichaam te spoelen.
De droogte neemt af. Hoewel er regionaal nog grote verschillen zijn, is er landelijk geen sprake meer van een grotere vraag dan aanbod van zoet water. Daarom wordt nu overgegaan van het niveau 'feitelijk watertekort' (niveau 2) naar 'dreigend watertekort' (niveau 1).
Het zout in de zee komt uit de grond. Sodium (een belangrijk bestanddeel van zout) komt uit de oceaanbodem. Chloride (een ander bestanddeel van zout) komt uit het binnenste van de aarde door middel van vulkanen. Samen vormen sodium en chloride zout.
De Britse onderzoekers hebben een oplossing bedacht. Zij ontwikkelden een zeef van grafeenoxide om het zout uit zeewater te filteren. Daarmee kan zeewater wel worden omgezet in drinkbaar water. De onderzoekers publiceerden hierover deze week een artikel in het tijdschrift Nature Nanotechnology.
Ja, en het is zelfs een Belgische start-up die er de wereld mee verovert. Drinkwater uit de zee halen: in 2026 moet dat gebeuren in Nieuwpoort. “Niet als permanente waterwinning, wel om in droge periodes als oneindige reserves te dienen.”
Dit kan je niet drinken. Water waar geen of heel weinig zout in is opgelost, is zoet water. Maar 2,5 procent van al het water op de planeet is zoet. Het grootste gedeelte van dit zoete water is bevroren en niet drinkbaar.
Wanneer je zout zeewater drinkt, is het lichaam niet meer in staat om het zout uit het lichaam te spoelen. Door dit proces verlies je kostbare vloeistoffen en word je nog meer gedehydrateerd! Je spieren zullen verschrompelen, je krijgt hartritmestoornissen en je zal uiteindelijk sterven van uitdroging.
Uit de kraan op Curaçao stroomt altijd veilig drinkwater. Dat is bijzonder want op dit tropische eiland zijn geen rivieren. Het kraanwater komt dan ook niet uit de grond of uit een rivier, maar uit de zee. In een waterfabriek maken ze van zout zeewater drinkwater.
Er is op aarde ongeveer 1385 miljoen kubieke kilometer water. 97,5% van het water is zout water dat zich vooral in oceanen bevindt. Slechts 2,5% van al het water bestaat uit zoet water dat gebruikt kan worden door planten, dieren en mensen.
De wereld telt nu al 16.000 installaties voor ontzilting, die drinkwater halen uit de zee. Daarbij blijken ze ook enorme hoeveelheden vervuild afvalwater te produceren - zo'n 142 miljoen kubieke meter per dag - waarschuwt onderzoek door de Verenigde Naties.
Filtratie is een scheidingsmethode die wordt gebruikt om in principe vloeistof-vaste mengsels te scheiden. Verdamping wordt ook gebruikt om zouten uit zeewater te halen, (2020). Scheiding van zand, ijzer en zout. Ook de methode indampen maakt gebruik van verschillen in kookpunten.
Winnaar van De Gouden Kraan
Het Oostenrijkse water kwam met een 7,8 als winnaar uit de bus. Het Nederlandse kraanwater eindigde met een 7,1 op de tweede plaats. De deskundige jury beoordeelde het water op verschillende aspecten, zoals smaakintensiteit, mondgevoel en afdronk.
Het antwoord is ja! In de Noordzee zitten meer algen dan in bijvoorbeeld de Middellandse zee. Hierdoor worden de zonnestralen in het water eerder gebroken en is de kleur van het Noordzeewater eerder grijsgroen dan blauw. Bovendien lijkt het water minder helder omdat je de bodem niet makkelijk kunt zien.
"Het punt is alleen: zee bestaat niet enkel uit zout." Zeewater is bij lange na niet steriel. Honderden soorten bacteriën en virussen komen erin voor. Die kunnen vaak helemaal geen kwaad, zegt Van Aalsburg. Maar een bepaald klimaat en sommige bacteriën kunnen tot problemen leiden.
Verschillende onafhankelijke studies tonen aan dat zwemmen in zee heel wat voordelen heeft voor je gezondheid. Zo is het goed voor je immuunsysteem, verzacht het pijn en huidaandoeningen, verlicht het allergieën én geeft het een boost aan je seksleven.