Waarom schreeuwen mensen eigenlijk? Mensen schreeuwen vaak als gevolg van een overvloed aan emoties, zoals frustratie, woede of stress. Soms is het aangeleerd gedrag door ervaringen uit het verleden of een manier om controle te krijgen over een situatie.
Schreeuwen dient als een uitlaatklep en vermindert de spanning. Het is een oerreactie. Dieren doen dit ook als ze zich bedreigd voelen. “Agressief of boos gedrag komt uit een wat primitief gedeelte van de hersenen (de amygdala).
Voor mensen die onder extreme druk staan, kan schreeuwen het resultaat zijn van opgebouwde stress . Anderen schreeuwen als reactie op angst of paniek wanneer ze zich overweldigd of getriggerd voelen. Zelfs kinderen kunnen hun toevlucht nemen tot schreeuwen om zich gehoord te voelen.
Schreeuwen in situaties waarin je je ook met gewoon praten hoorbaar en verstaanbaar kunt maken, geeft enkel aan dat je je machteloos, 'niet-gehoord', 'niet-begrepen' en 'emotioneel ontploffend' voelt. Die emotionele ontploffing kan van verbaal naar fysiek gaan, dat is wat het angstig kan maken.
Boosheid is voor velen een bekende emotie. We ervaren deze emotie bijvoorbeeld wanneer we onrechtvaardig behandeld, bedrogen of beledigd worden en uiten boosheid door te slaan, schoppen en schreeuwen.
Nadat je bent uitgescholden, is het belangrijk om je veiligheid de hoogste prioriteit te geven. Ga weg uit de situatie als je kunt. Praat met iemand die je vertrouwt over de situatie en hoe je je daarbij voelt, en vraag om hulp . Overweeg om mindfulness- of ontspanningsoefeningen te doen om te kalmeren.
Je kunt woedeaanvallen ervaren als je psychische klachten hebt, maar ook zonder vastgestelde diagnose is een aanval goed mogelijk. De aanleiding is in veel gevallen stress of een trauma.Maar ook andere factoren spelen een rol.Karakter en aanleg spelen een rol bij woedeaanvallen.
Regelmatig tegen iemand schreeuwen verandert de geest, de hersenen en het lichaam op allerlei manieren. Zo verhoogt het de activiteit van de amygdala (het emotionele brein), verhoogt het de hoeveelheid stresshormonen in de bloedbaan, verhoogt de spierspanning en nog veel meer .
met je stem zo hard mogelijk geluid maken
`
Geestelijk geweld
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Stress en vermoeidheid: Chronische stress, vermoeidheid en slaapgebrek kunnen de frustratiedrempel van een persoon verlagen, wat kan leiden tot schreeuwbuien.
Schreeuwen veroorzaakt het vrijkomen van endorfine, ook wel “feel good” hormonen genoemd. Deze endorfines zorgen voor een gevoel van euforie en geluk, waardoor het stressniveau afneemt. Daarnaast verhoogt schreeuwen de opname van zuurstof, waardoor de bloedsomloop verbetert en het hart van zuurstof wordt voorzien.
Helaas zorgt schreeuwen ervoor dat iemand niet alleen bang voor je wordt. Het kan ook echt een angstreactie opwekken, zoals vechten, vluchten of bevriezen. Volgens de National Alliance on Mental Illnesses zorgt schreeuwen ervoor dat stresshormonen vrijkomen, wat leidt tot spanning en hoge bloeddruk .
Het geweld kan lichamelijk zijn of seksueel, maar ook verbaal geweld, zoals schreeuwen of bedreigen hoort daarbij. Alle huiselijk geweld is strafbaar.
We kunnen schreeuwen als we verrast zijn of als we vreugde, plezier of opwinding ervaren . We schreeuwen ook van verdriet, angst en rouw. We kunnen schreeuwen als we ons favoriete sportteam aanmoedigen of zelfs tijdens intimiteit. Om hardop te huilen: een schreeuw is vaak een instinctieve of reflexactie.
Als iemand iets zegt dat je niet leuk vindt, wil je gaan schelden en schreeuwen. Je kan er niks aan doen, maar het gebeurt steeds weer. Ook lieg je meer dan eens of maak je dingen expres stuk. Als je hier vaak last van hebt dan kan het zijn dat een gedragsstoornis hebt.
Schreeuwen wordt meestal gedaan wanneer je boos bent.Een stapje lager dan schreeuwen is je stem verheffen.Gillen wordt meestal gedaan wanneer je bang bent. Roepen kan in beide situaties worden gebruikt, hoewel een roep een korte uitbarsting van luidheid is, terwijl een gil meestal langer duurt.
Veel mensen lopen met een boogje om schreeuwende mensen heen. Dat is heel normaal, menselijk gedrag. We zijn allemaal geprogrammeerd om in een paar tellen te beoordelen of we gevaar lopen als we iemand ontmoeten en schreeuwen boezemt ons angst in. Je associeert het al snel met agressie.
De verhoogde gevoeligheid van personen met PTSS betekent dat zelfs kleine conflicten of meningsverschillen hun symptomen kunnen triggeren. Schreeuwen, dat agressie en vijandigheid in de interactie introduceert , kan deze triggers intensiveren, wat leidt tot een escalatie van symptomen en een aanzienlijke emotionele tol.
Als iemand schreeuwt, zorgen het luide volume en de agressieve toon ervoor dat we op scherp staan. We kunnen ons aangevallen, onveilig of angstig voelen, ook al was dat niet de bedoeling. Onze hersenen zijn geprogrammeerd om schreeuwen te interpreteren als een teken van een dreigende dreiging . Deze automatische reactie zorgt ervoor dat onze emoties op volle toeren draaien.
Verlangen om aan te vallen . Het is natuurlijk om terug te schreeuwen naar iemand die tegen je schreeuwt. Schreeuwen of roepen kan de reactie oproepen om terug te vechten of de schreeuwer aan te vallen. Hoewel het een natuurlijke neiging is, moet je je verlangen om de persoon die tegen je schreeuwt verbaal of fysiek aan te vallen, beheersen.
Bij secundaire emoties kun je denken aan frustratie, cynisme, roddelen klagen en slachtoffergedrag. Zo kan iemand verdriet tonen, maar zit daaronder eigenlijk boosheid, of toont iemand blijdschap terwijl er angst is. Als iemand secundaire gevoelens ervaart dan worden vaak ook de ogen gesloten.
Intermitterende explosieve stoornis omvat herhaalde, plotselinge aanvallen van impulsief, agressief, gewelddadig gedrag of boze verbale uitbarstingen. De reacties zijn te extreem voor de situatie. Woede in het verkeer, huiselijk geweld, gooien of breken van voorwerpen of andere driftbuien kunnen symptomen zijn van intermitterende explosieve stoornis.