Doel. Een gemeentelijke verordening is een regeling die geldt voor iedereen binnen de gemeente, en die vaak tot doel heeft de gemeente netjes en leefbaar te houden voor iedereen. Op grond van de gemeentewet mogen en moeten gemeenten verordeningen uitvaardigen en ook sanctioneren.
Een "verordening" is een bindende rechtshandeling die in de hele EU van toepassing is. Zo hebben het Europees Parlement en de Raad een verordening vastgesteld om ervoor te zorgen dat van buiten de EU ingevoerde producten aan bepaalde gemeenschappelijke eisen voldoen.
Een verordening is een algemeen verbindend voorschrift waar inwoners rechten en plichten aan kunnen ontlenen. Jurisprudentie Ook kan het zijn dat naar aanleiding van een uitspraak van een rechter een bestaande verordening moet worden gewijzigd (Voorbeeld: uitspraak over Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO).
Verordeningen bevatten regels die direct gelden in alle lidstaten van de Europese Unie. Dit wordt 'rechtstreekse werking' genoemd. Verordeningen hebben daarmee een vergelijkbare status als nationale wetten in de lidstaten, maar in geval van strijdigheid gaat de verordening boven de nationale wet.
Volgens artikelen 147 en 149 Gemeentewet komt de bevoegdheid tot vaststelling van gemeentelijke verordeningen in beginsel toe aan de gemeenteraad. Bij de wet of door de raad krachtens wet kan de bevoegdheid evenwel ook toegekend worden aan het college van burgemeester en wethouders of aan de burgemeester.
Meest gezochte verordeningen of beleidsregels
Een verordening zoals de APV (Algemeen Plaatselijke Verordening) is een wet die geldt voor iedereen binnen de gemeente. De gemeenteraad stelt deze verordeningen vast. In een beleidsregel staat hoe het college van burgemeester en wethouders zijn bevoegdheden uitvoert.
Een verordening is bindend en geldt voor de gehele EU en zij moet letterlijk worden overgenomen. Iedere lidstaat is dan ook verplicht de verordening op dezelfde manier te implementeren en uit te voeren. Meestal is de periode die daarvoor staat twee jaar. De AVG (tool) is een voorbeeld van een verordening.
Europese Commissie stelt wetten voor
De Europese Commissie neemt initiatieven voor Europese wetgeving en stelt wetsvoorstellen op. Zij doet ook voorstellen voor de begroting van de Europese Unie. Al deze voorstellen legt zij ter goedkeuring voor aan de Raad van Ministers en het Europees Parlement.
Verordeningen zijn bindend en rechtstreeks toepasselijk in de hele EU. Richtlijnen zijn eveneens bindend wat betreft het beoogde resultaat, maar werken niet rechtstreeks als maatregel. Via richtlijnen worden de wetgevingen in de verschillende EU-lidstaten geharmoniseerd.
Het doel van deze verordening is het samenbrengen van regels over de fysieke leefomgeving vanuit diverse gemeentelijke verordeningen in één verordening. Deze regels betrekking zullen na de inwerkingtreding van de Omgevingswet (gefaseerd) worden verwerkt in het omgevingsplan.
In de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) staan de gemeentelijke regels op het gebied van openbare orde en veiligheid. Elke gemeente heeft een eigen APV. De APV geldt voor iedereen binnen de gemeente. Uit de regels van de APV blijkt vaak dat ergens een vergunning voor nodig is.
Een gemeentelijke verordening is een op gemeentelijk niveau vastgesteld algemeen verbindend voorschrift. De Algemene Plaatselijke Verordening (APV) is de meest bekende gemeentelijke verordening.
Sommige besluiten, zoals de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) van de gemeente, zijn uitgesloten van bezwaar en beroep. In het geval dat er tegen een besluit geen bezwaar of beroep mogelijk is, kunt u soms toch nog via de burgerlijke rechter een schadevergoeding krijgen.
De richtlijnen beschrijven wat onder goed professioneel handelen wordt verstaan en vormt hiermee naast de beroepscode een belangrijk onderdeel van de professionele standaard van professionals.
EU-richtlijnen moeten, in tegenstelling tot verordeningen, worden omgezet in nationale wetgeving en zijn verbindend enkel ten aanzien van het te bereiken resultaat voor elke lidstaat waarvoor zij bestemd is (artikel 288 alinea 3 VWEU). Zij hebben geen rechtstreekse werking.
De Richtlijn (Directive) is de enige rechtshandeling die niet-rechtstreeks bindend is. Personen en instellingen kunnen in principe geen rechten aan een Richtlijn ontlenen. Een Richtlijn bindt de lidstaten om de nationale wetgeving aan te passen en legt de lidstaten een resultaatverplichting op.
Het overgrote deel van de EU-wetgeving wordt door het Europees Parlement en de Raad samen goedgekeurd. In specifieke gevallen mag een EU-instelling alleen een wetsvoorstel goedkeuren. De nationale parlementen van de EU-landen worden geraadpleegd over de wetsvoorstellen van de Commissie.
Een richtlijn van de Europese Unie is een Europese wet die juridisch bindend is en boven de wetten van de afzonderlijke lidstaten staat. Iedere lidstaat moet de fundamentele eisen die in een Europese richtlijn vermeld worden opnemen in de nationale wetgeving. Daarmee is de toepassing van een richtlijn verplicht.
Provinciale verordeningen worden door provinciale staten vastgesteld voor zover de bevoegdheid daartoe niet bij de wet of door provinciale staten krachtens de wet aan gedeputeerde staten of de commissaris van de Koning is toegekend.
Op provinciaal niveau worden regels vastgesteld via provinciale verordeningen en beschikkingen. In een verordening staan algemeen geldende regels en in een beschikking worden aanwijzingen gegeven die eenmalig werken.
Kan je bezwaar of beroep instellen tegen een beleidsregel of verordening? Dat antwoord is eenvoudig: nee, dat kan niet . Dat betekent dat er geen bezwaar of beroep kan worden ingesteld tegen de vaststelling van een beleidsregel of verordening. In de Algemene wet bestuursrecht is dat ook bepaald.
Het meeste beleid is vastgesteld door de gemeenteraad of het college, terwijl het de burgemeester is die bevoegd is om beleidsregels vast te stellen. Uit het onderzoek blijkt dat beleidsregels zich soms nauwelijks onderscheiden van algemeen verbindende voorschriften.
1. de beleidsregels behoorlijk bekendgemaakt zijn (bijvoorbeeld in de Staatscourant of een ander vanwege de overheid algemeen verkrijgbaar gesteld publicatieblad) en. 2. de beleidsregels 'zich naar inhoud en strekking ertoe lenen jegens de bij desbetreffende regeling betrokkenen als rechtsregels te worden toegepast'.