Een RM is een manier om u tegen uw wil in een psychiatrisch ziekenhuis op te nemen. Dit kan alleen als u lijdt aan een psychische stoornis en daardoor een gevaar bent voor uzelf, voor anderen of voor de algemene veiligheid. Bij een RM besluit een rechter vooraf of u opgenomen moet worden.
Een rechterlijke machtiging kan worden opgelegd aan personen van twaalf jaar of ouder die: zich verzetten tegen opname; een vertegenwoordiger hebben die zich verzet tegen opname; ouders of voogden hebben die samen het gezag uitoefenen en het niet eens zijn over de opname.
Als een patiënt zich tegen opname verzet kan hij worden opgenomen op basis van een rechterlijke machtiging (rm) of, in crisissituaties, op basis van een beschikking tot inbewaringstelling (ibs). In beide situaties is sprake van een onvrijwillige opname.
Twee vormen van gedwongen opname
Als je naaste zich verzet is een gedwongen opname volgens een rechterlijke machtiging (rm) mogelijk. Een rm aanvragen kan een paar weken duren.
Hoe snel moet een cliënt na afgifte van een rechterlijke machtiging opgenomen worden? Een cliënt moet binnen vier weken na de afgifte van de rechterlijke machtiging opgenomen worden. Als dat binnen die tijd niet lukt, vervalt de rechterlijke machtiging en moet er een nieuwe aanvraag bij het CIZ ingediend worden.
Wij sturen de aanvraag door naar de officier van justitie. Dit doen wij als er sprake is van een psychische stoornis bij de cliënt. Het valt dan onder de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz).
Als mensen met dementie niet meer thuis kunnen wonen, is een verhuizing naar een verpleeghuis of beschutte woonvorm vaak noodzakelijk. De afgelopen jaren worden er steeds meer verschillende woonvormen ontwikkeld.
Als uw familielid of zijn vertegenwoordiger duidelijk geen opname wil, is er verzet. Het CIZ kan dan geen besluit tot opname en verblijf geven. Wij vragen in dat geval aan de rechter om een beslissing te nemen. We hebben dan een medische verklaring nodig van een onafhankelijke arts.
De Wet zorg en dwang regelt ook de opname van mensen met dementie of een verstandelijke beperking in een zorginstelling als zij daar niet mee instemmen. Als de cliënt zich verzet tegen een gedwongen opname, beslist de rechter over de opname.
De rechterlijke machtiging heeft een geldigheidsduur van maximaal zes maanden. Indien een cliënt al op grond van een machtiging tot opname en verblijf in een accommodatie verblijft kan de rechter een verlenging van de machtiging verlenen.
Als de officier van justitie uw mening deelt, bereidt hij de aanvraag samen met een geneesheer-directeur voor. Dat dossier stuurt hij vervolgens naar de rechter. Als de rechter besluit dat een gedwongen opname noodzakelijk is, moet uw dierbare binnen twee weken opgenomen worden in een instelling.
Iemand die een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt door een geestelijke stoornis kan tegen zijn of haar zin in worden behandeld. De verplichte behandeling kan een gedwongen opname zijn, maar dat hoeft niet. Iemand kan ook verplicht worden om regelmatig naar een instelling terug te komen.
Opname in de ggz kan nodig zijn wanneer je psychische problemen zodanig groot zijn dat het je leven ontwricht en ambulante behandeling niet effectief genoeg is. Klinische opname kan vrijwillig zijn of gedwongen. Als je zelf de keuze maakt om opgenomen te worden, noemen we dat vrijwillige opname.
De rechter legt onder de Wvggz een zorgmachtiging op, waarmee je in je vrijheid kan worden beperkt en je verplicht psychiatrische zorg ondergaat. In deze machtiging staat welke vormen van zorg verplicht zijn en waar je de zorg krijgt. Dit heet nu nog een rechterlijke machtiging.
Besluit tot opname en verblijf
Als er vooraf getwijfeld wordt over verzet tegen opname kan eerst nog overlegd worden met het CIZ. Indien zeker verzet tegen opname verwacht wordt, kan besloten worden direct een rechterlijke machtiging (RM) aan te vragen.
In de Wet zorg en dwang staat dat er ernstig nadeel is als er (een grote kans is op) bijvoorbeeld verwonding of levensgevaar. Er is ook sprake van ernstig nadeel als uw familielid zichzelf verwaarloost of financieel in de problemen raakt. Of als hij agressie bij anderen oproept.
Wie opgenomen wordt, verblijft dag en nacht op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis (PAAZ) of in een kliniek. Dat kan een universiteitskliniek zijn of een ggz-instelling. De duur van een opname kan verschillen, variërend van enkele weken tot een jaar, met veel variaties daar tussenin.
Dwang en drang zijn vormen van beïnvloeding waarmee beoogd wordt iemand iets te laten ondergaan of tot bepaald handelen of nalaten aan te zetten. Kenmerkend voor dergelijke vormen van beïnvloeding is dat de keuzevrijheid wordt ingeperkt.
De wetgever heeft bepaald dat de wilsbekwaamheid van een cliënt ter zake moet worden beoordeeld door een deskundige zorgverlener. Deze deskundige zorgverlener moet de beoordeling verrichten conform de gangbare richtlijnen(artikel 3 lid 2 Wzd).
Dit duurt gemiddeld één tot twee maanden, simpelweg omdat ze niet de noodzaak kennen van langdurige hulp aan hun naaste. De meeste mensen vinden dat je na verloop van tijd de draad 'gewoon' weer op moet pakken. Hier kunnen ze niets aan doen, het is te wijten aan onwetendheid: ze voelen niet wat jij voelt.
Mensen die veel psychische klachten ervaren kunnen ernstig ontregeld raken. Wanneer het in de thuissituatie echt niet meer gaat en er sprake is van een crisissituatie, kan worden besloten om iemand vrijwillig of gedwongen te laten opnemen.
Een opname voor de behandeling van een ernstige depressie duurt gemiddeld 16 weken.
Indeling fases van dementie
Een andere veel gebruikte indeling is de omschrijving van de vier fases van ik-beleving bij dementie; de bedreigde ik of cognitieve fase; de verdwaalde ik of emotionele fase; de verborgen ik of psychomotore fase; de verzonken ik of zintuiglijke ervaring.
Wat kun je beter niet doen? Probeer jouw naaste niet te veel te corrigeren of tegen te spreken. Dat confronteert de persoon met dementie met wat hij niet meer weet of kan. Hard praten, snel praten of juist fluisteren.