Suiker werd goedkoper toen de speciale suikerbiet ontstond. Toen kwamen er enorme suikerfabrieken, en daardoor ook enorme snoepfabrieken. Suiker en snoep was er genoeg, en daarom kon vanaf dat moment bijna iedereen snoep betalen.
De eerste echte snoepjes ontstonden in het jaar 1510, dat was in het Graafschap Vlaanderen. Vroeger werd snoep suikerwerk genoemd, ze smolten rietsuiker en voegde er bepaalde smaken aan toe. In het begin was het snoep vooral bekend bij de rijke mensen.
Het idee om van rietsuiker allerlei soorten snoep te maken,ontstond rond 1510 in de Zuidelijke Nederlanden. De suiker werd toen eerst verhit en daarna werd er een smaakje bij gedaan. De Duitse keizers lieten het suikerwerk uit de Zuidelijke Nederlanden (nu Nederland) halen.
Wat is snoep nou eigenlijk? Snoep is de naam voor allerlei soorten lekkernijtjes met meestal veel suiker. Het is zoet en daarom vooral populair bij kinderen.
Suikers en kleurstoffen
Denk aan bijvoorbeeld vitamines. Snoep bevat helemaal geen voedingsstoffen, maar wel veel suikers en kleurstoffen. Te veel suiker is ongezond, want het doet niks goeds voor je lichaam. Ook zijn suikers verslavend, waardoor je steeds maar weer snoep wilt blijven eten.
Een handjevol noten is prima om gezond van te snoepen. Denk maar eens aan pistachenoten, walnoten, pecannoten, paranoten, cashewnoten, hazelnoten, macadamia's en rauwe pinda's (pelpinda's, de variant die je zelf moet pellen).
Snoep, koek en frisdrank vind je niet in de Schijf van Vijf. Al die zoetigheden zijn namelijk niet gezond. Iets te snacken of te snoepen mag, maar liever niet te veel en niet te vaak. Kies elke dag maximaal 3 tot 5 keer iets kleins buiten de Schijf van Vijf.
Snoep is zoet en bijna iedereen houdt van die zoete smaak. Toch heeft snoep niet altijd bestaan. In de oertijd waren er bijvoorbeeld nog geen dropjes. De eerste mensen op aarde snoepten daarom fruit.
Boordevol suiker en vet
"Er bestaan geen superfoods", meent de wetenschapper. "Als je kijkt naar de chocoladesoorten wit, melk en puur, dan is er eigenlijk weinig verschil. Het zit nog steeds boordevol suiker en vet. Je kan dus niet zeggen dat chocolade gezonder is dan schepsnoep."
Het is veel verstandiger om goed (lees: gezond) en regelmatig te eten. Zo houd je de 'motor' van je lichaam aan het branden en blijft je stofwisseling lekker op gang. En dat is weer goed voor je vetverbranding en ook voor je energie. Af en toe met mate snoepen is ook helemaal niet erg.
Van alle soorten snoep is drop in Nederland het populairst. Meer dan twintig procent van alle verkochte snoep is drop. In totaal gaat er voor miljoenen euro's drop over de toonbank: in 2011 voor zo'n 168 miljoen!
Inclusief chocolade en kauwgom verorbert de gemiddelde Nederlander zo'n 11 kilo snoep per jaar. Dat is een stuk meer dan het Europese gemiddelde, dat rond de 8,5 kilo ligt.
Wist jij dat niet iedereen snoep kan of mag eten? In veel snoepgoed, zoals beertjes en drop, zit gelatine. Dat is een eiwit dat uit huid en botten van zoogdieren wordt gehaald. Vegetariërs, veganisten en sommige religieuze mensen zoals joden en moslims willen daarom zulk snoepgoed niet eten.
Vanaf de 16e eeuw kwam in Nederland de eerste snoepproductie op gang. Destijds stonden de versnaperingen nog bekend als suikerwerk en was het eigenlijk alleen weg gelegd voor elites. Met gesmolten rietsuiker werd het suikerwerk gemaakt, waarna er een smaakje aan toe werd gevoegd.
Suikerwerk wordt gemaakt met witte suiker en water. Hoe minder water er gebruikt wordt hoe harder het resultaat. Door toevoeging van bijvoorbeeld room wordt het product juist weer zachter. Zacht snoepgoed zoals drop is meestal gemaakt door toevoeging van gelatine.
Soorten. Er zijn van allerlei soorten snoep: drop, zure bommen, salmiak snoepjes, zuurtjes, spekjes, kauwgum, chocolade, suikersnoep, suikervrij snoep, honing staafjes, lolly's, pepermunt en zoethout.
Het eten ervan is behoorlijk ingeburgerd in Nederland. Maar wisten jullie ook dat het eten ervan nogal wat gezondheidsrisico's met zich meebrengt? Volgens een wetenschappelijke studie naar chips is het eten van chips net zo verslavend als bijvoorbeeld drugs, met name omdat chips hetzelfde verslavende gevoel opwekken.
Waarom is chips verslavend? Chips bestaat eigenlijk uit twee elementen die voor de mens verslavend zijn namelijk zout en snelle koolhydraten. Zout en snelle koolhydraten hebben we als mens nodig en zijn in de natuur lastig te vinden.
Bij trek in frisdrank heb je al snel dezelfde associatie als bij trek in snoep: je denkt dat het door de suiker komt. Toch zijn er ook aanwijzingen dat het misschien een calciumtekort is dat ervoor zorgt dat jij dat blikje cola opentrekt.
In 1931 liet hij de naam van de lekkernij vastleggen: lollipop, naar een beroemd renpaard met de naam Lolly Pop. Volgens een andere versie is het woord lollipop een samenstelling van het oude Noord-Engelse woord lolly ('zwaar') en het woord pop ('slaan').
Enric Bernat, uitvinder van Chupa Chups, dacht bij zichzelf: wat heeft de wereld nodig? De wereld heeft een product nodig waarbij je „een snoepje kunt eten met een vork”. En met dat idee heeft hij de allereerste lolly ontwikkeld.
Drop wordt gemaakt van zoethout, een plant met een zoet smakende wortel. Samen met andere ingrediënten wordt het gemengd met onder andere zout, suiker en honing en tot een snoepje gevormd. In Nederland eten we de meeste drop van de hele wereld.
De winnaar: Chips kiezen we als winnaar, omdat chocolade een stuk meer suiker bevat. Qua calorieën loopt het bijna gelijk op. Ook het verschil in vet, vezels, eiwitten en koolhydraten is klein. Vergeet niet dat chips veel zouter is.
De meeste kinderen zijn dol op snoep. Jonge kinderen hebben meer smaakpapillen dan volwassenen waardoor de smaak van zoetigheid versterkt wordt. Daarbij bleken zoete dingen, vroeger toen we nog jagers en verzamelaars waren, vaak wel eetbaar.