Staphylococcus aureus is een bacterie die bij veel mensen voorkomt, vooral op de huid en in de neus. De bacterie veroorzaakt normaal gesproken geen ziekte, maar bij beschadiging van huid of slijmvliezen kunnen infecties ontstaan. Ook bij dieren komt de bacterie voor.
Driemaal daags brengt u met een wattenstaafje of een vinger mupirocine neuszalf (Bactroban®) aan, vóórin beide neusgaten (binnenkant van de neusvleugels). Eenmaal daags doucht of wast u uw gehele lichaam met de desinfecterende zeepoplossing (Hibiscrub®). Zorg ervoor dat u hiermee ook uw hoofdhaar wast.
Door handen goed te wassen, niet op het eten te hoesten of te niezen en levensmiddelen goed koud te bewaren kan een besmetting worden voorkomen. Een beruchte variant van deze bacterie is MRSA (Multi Resistent Staphylococcus aureus). Deze is ongevoelig voor antibiotica.
De streptokokkenbacterie zit vooral in de neus- en keelholte en op de huid. Anderen kunnen deze bacterie krijgen door niezen of hoesten van iemand die de bacterie bij zich draagt. Ook via direct contact met handen of via voorwerpen (zoals speelgoed) waar de bacterie op zit kan de bacterie worden overgedragen.
Naast de stafylokok is de streptokok de meest voorkomende bacterie uit de coccus familie. De bacterie lijkt wat uiterlijk erg op de stafylokok, maar er is een verschil; een stafylokok bevat een enzym genaamd katalase, dat waterstofperoxide omzet in zuurstof en water.
Infecties met Staphylococcus aureus kunnen ontstaan door besmetting met de eigen bacterie (dragerschap) of door direct contact met besmette huid, kleding of voorwerpen. Mensen en dieren die Staphylococcus aureus bij zich dragen kunnen de bacterie verspreiden door verlies van huidcellen, slijmvliescellen en haren.
Dit jaar zijn al zeven jonge kinderen in Nederland overleden na infectie met een gevaarlijke streptokokkenbacterie. Zeker zeventig kinderen werden met ernstige infecties in het ziekenhuis opgenomen. Kinderartsen maken zich zorgen. Ze waarschuwen om extra alert te zijn bij kinderen met waterpokken.
verkouden met keelpijn, opgezette amandelen in de keel en klieren in uw hals. koorts. roodvonk met een bobbelige tong en rode uitslag op uw huid. een huidontsteking krijgen, meestal bij een wondje op uw onderbeen.
Besmettelijke periode: Ongecompliceerde, onbehandelde gevallen 10-21 dagen. Maatregelen: Bron- en contactonderzoek, profylaxe op indicatie. Symptomen: Respiratoire, oppervlakkige en diepe huidinfecties, invasieve infectie (o.a. puerperale sepsis, sepsis en septische shock).
Onder de streptokokken zijn er voor mens en dier zowel nuttige als ziekmakende bacteriën. Ze komen vooral voor in de neus-keelholte en op de huid, waar zich een eventuele infectie manifesteert. De voor de mens kwaadaardigste streptokok is de Streptococcus pyogenes.
De meeste grampositieve bacteriën zoals enterokokkensoorten, stafylokokken (inclusief de MSRA) en streptokokken overleven vele maanden op harde oppervlakken. Ook gramnegatieve soorten zoals de E. coli, Pseudomonas en Klebsiella kunnen waarschijnlijk maanden op uw krukje overleven.
Fusidinezuur. Fusidinezuur hoort bij dezelfde groep als azitromycine en clindamycine. Het grijpt aan op hetzelfde mechanisme van de bacterie, namelijk het remmen van de groei. Dit antibioticum is vooral effectief bij infecties door de zogenoemde stafylokok-bacterie.
Ontstekingen kunnen ook van binnenuit ontstaan, zoals een slijmbeursontsteking. Dit heet een steriele ontsteking omdat het ontstaat zonder inmenging van buitenaf.
Een intoxicatie met stafylokokken enterotoxines heeft een typische incubatietijd van 2-7 uur, maar soms treden symptomen al 30 minuten na consumptie van een besmet voedingsmiddel op. Een dergelijke vergiftiging wordt gekenmerkt door onder meer braken, misselijkheid, maagkrampen en in sommige gevallen ook diarree.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bij een bacteriële infectie treden er al snel symptomen op zoals: Misselijkheid. Braken. Bloed, pus of slijm in de ontlasting.
Hoe herken ik huidinfectie? De huid is pijnlijk, dik, warm en rood. Bij wondroos betreft dit vaak het been, soms het gezicht. Bij een krentenbaard is vaak het gebied rond de mond aangedaan.
Onderzoekers hebben een nieuwe bloedtest ontwikkeld waarmee artsen binnen enkele uren kunnen vaststellen of een hoestende patiënt met koorts een bacteriële of virale infectie heeft. Het is lastig voor artsen om op basis van klachten zelf vast te stellen of hun patiënt een bacteriële infectie of een virusinfectie heeft.
Hoeveel kans heeft een pasgeboren baby op de GBS-ziekte? Ongeveer de helft van de vrouwen die groep B streptokokken bij zich dragen, geeft ze tijdens de bevalling door aan hun kind. Als één op de vijf zwangere vrouwen draagster is (20%), zal dus 10% van alle pasgeboren baby's met GBS worden besmet.
Bij een sepsis reageert uw lichaam heel heftig op een bacterie, virus, schimmel of parasiet. Ook sommige gifstoffen kunnen de oorzaak zijn van een sepsis. Soms is niet duidelijk waar de sepsis door komt. U kunt bijvoorbeeld een sepsis hebben door een blaasontsteking, zonder dat u klachten van de blaasontsteking heeft.
De periode van infectie tot het ontstaan van ziekteverschijnselen loopt uiteen van minder dan 24 uur bij GBS tot 4-14 dagen bij krentenbaard. De verschijnselen variëren per ziektebeeld, echter klachten gaan meestal gepaard met koorts.
De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
Wanneer patiënten besmet raken met een van de bacteriën kunnen er dodelijke infecties in het bloed of longontstekingen optreden.
De streptokokken kunnen dan worden aangetoond met behulp van een kweek. De verpleegkundige strijkt dan met een wattenstokje eerst langs de ingang van de vagina, en dan langs de anus. De uitslag duurt meestal twee tot drie dagen. Testen die een snellere uitslag geven worden 'sneltests' genoemd.
Cefalosporine-antibiotica werken tegen bacteriële infecties. Ze remmen de groei van bacteriën en doden vele soorten bacteriën. Voorbeelden zijn cefalotine, cefaclor, cafazoline, ceftazidim en cefotaxim. Chinolon-antibiotica remmen de groei van vele soorten bacteriën.
Infecties kunnen in principe overal in je lichaam ontstaan. Infectieuze micro-organismen kunnen zich onder andere verspreiden door water, voedsel, insectenbeten, handen schudden, niezen en hoesten of seksueel contact. Symptomen verschillen per infectie.