Het ribosomaal RNA (rRNA) wordt samengevoegd met specifieke eiwitten uit het cytoplasma om
Het RNA-polymerase leest een van de DNA-strengen, de matrijsstreng (template) af in de richting 3' naar 5'.
Het mRNA bestaat uit 'woorden' die het ribosoom kan lezen en omzetten in een aminozuur. Zo een 'woord' wordt een codon genoemd. Een codon bestaat uit drie opeenvolgende nucleotiden (bijv 'CUA' of 'GGA' of 'AAG') die wordt gelezen door het ribosoom en wordt vertaald naar een aminozuur.
Het DNA van prokaryoten, zoals bacteriën, ligt los in het cytoplasma. De transcriptie, het proces waarbij de sequentie van een DNA streng gekopieerd wordt naar RNA, vindt plaats in het cytoplasma, waar de mRNA (messenger RNA) onmiddellijk getransporteerd wordt en naar eiwit vertaald.
In cellen vind je verschillende typen RNA, met verschillende functies: mRNA, tRNA en rRNA. Al deze verschillende typen hebben een rol in de productie van eiwitten op basis van informatie uit het DNA.
In het cytoplasma combineren ribosomaal RNA en proteïne om een nucleoproteïne te vormen, een ribosoom genaamd. Het ribosoom bindt mRNA en voert proteïnesynthese uit. Meerdere ribosomen kunnen op elk moment aan één mRNA worden gehecht. Bijna al het RNA dat in een typische eukaryotische cel wordt aangetroffen, is rRNA.
Het menselijke genoom bevat ruim twintigduizend genen die zorgen voor de aanmaak van eiwitten. Maar het produceert minstens tien keer zoveel niet-coderende RNA moleculen, die vaak verschillende structuren kunnen vormen. Ten minste een deel van dit 'RNA structuroom' heeft ook een functie, of veroorzaakt ziekten.
Dat RNA wordt samengevoegd met specifieke eiwitten uit het cytoplasma om ribosomen te vormen. Ongeveer twee derde van de massa van een ribosoom bestaat uit rRNA. Aangezien cellen meestal duizenden ribosomen bevatten, is rRNA het meest voorkomende RNA in de cel.
RNA-verwerking vindt plaats in gespecialiseerde subdomeinen van de kern . Verwerkingsgebeurtenissen worden geïnitieerd op de transcriptiesites, die de eerste gespecialiseerde nucleaire subdomeinen zijn, de "transcriptiefabrieken". Verdere modificaties vinden plaats op verschillende sites in de kern.
Er zijn dus wat verschillen met het DNA. Het RNA is enkelstrengs, terwijl het DNA dubbelstrengs is. Verder heeft het RNA de suikergroep ribose en het DNA de suikergroep desoxyribose. Het RNA heeft de stikstofbasen uracil in plaats van thymine.
Om te kunnen kopiëren moet het DNA een klein stukje geopend worden, waarbij er een nieuw molecuul verschijnt: RNA, het kopietje van het kookboek. De lettercodes worden weer gepaard, alleen bestaat er geen Thymine in RNA, maar wordt dat Uracil. Dit wordt hier dus U G U A G U C G (zie video).
De rol van mRNA is het overbrengen van eiwitinformatie van het DNA in de celkern naar het cytoplasma (het waterige binnenste van de cel) van de cel . Daar leest het eiwitproducerende apparaat de mRNA-sequentie en vertaalt elk codon van drie basen naar het bijbehorende aminozuur in een groeiende eiwitketen.
De promotor speelt een cruciale rol bij het werken aan een dissertatie of proefschrift. Onder haar of zijn leiding wordt het dissertatieplan (voortkomend uit het onderzoeksvoorstel) ontworpen, wordt het onderzoek uitgevoerd en wordt het onderzoeksverslag geschreven.
Het belangrijkste enzym dat betrokken is bij transcriptie is RNA-polymerase, dat een enkelstrengs DNA-sjabloon gebruikt om een complementaire streng RNA te synthetiseren. Specifiek bouwt RNA-polymerase een RNA-streng in de 5' naar 3' richting, waarbij elke nieuwe nucleotide aan het 3'-uiteinde van de streng wordt toegevoegd.
Het verschilt chemisch gezien in twee opzichten van DNA: (1) de nucleotiden in RNA zijn ribonucleotiden, dat wil zeggen dat ze de suiker ribose bevatten (vandaar de naam ribonucleïnezuur) in plaats van deoxyribose ; (2) hoewel RNA, net als DNA, de basen adenine (A), guanine (G) en cytosine (C) bevat, bevat het de base uracil (U) ...
De DNA-replicatie vindt plaats voor de mitose in de S-fase van de interfase. In deze fase wordt de DNA-hoeveelheid verdubbeld en klaargemaakt voor de mitose. Het oorspronkelijke chromosoom en het nieuwgevormde chromosoom blijven nog op één plek, in het midden, aan elkaar vastzitten: het centromeer.
RNA wordt net als DNA 'geschreven' in de 5' -> 3' richting; maar wordt in tegenstelling tot DNA in diezelfde richting afgelezen. Wat er bij RNA transcriptie wordt gemaakt (dus het RNA wat op de DNA matrijsstreng wordt geproduceerd) is direct de coderende sequentie.
Messenger RNA (mRNA) transcripten worden uitgebreid verwerkt voor export. 5'- capping, splicing en 3'-end processing vertegenwoordigen nucleaire processen die grote bepalende factoren zijn voor het lot van een transcript. Aangezien mRNA-verwerkingsgebeurtenissen verschillende cellulaire machines betrekken (Fig.
Eukaryotisch DNA verlaat nooit de kern. In plaats daarvan wordt het getranscribeerd (gekopieerd) in RNA-moleculen, die vervolgens de kern kunnen verlaten .
Messenger RNA, kortweg mRNA genoemd, is het type RNA dat verantwoordelijk is voor het dragen van de instructies voor het produceren van eiwitten. mRNA's worden getranscribeerd van genen in de kern, het deel van de cel dat het genoom bevat. De mRNA's reizen vervolgens uit de kern naar de ribosomen , cellulaire machines gemaakt van RNA en eiwit.
Er zijn twee redenen waarom RNA over het algemeen enkelstrengs is: RNAses zijn extreem overvloedig aanwezig in de meeste cellen . Meestal wordt dubbelstrengs RNA geassocieerd met een virale infectie en wordt het snel vernietigd. Dubbelstrengs RNA is niet zo stabiel als dubbelstrengs DNA.
Een type nucleïnezuur dat in het lichaam wordt aangetroffen, vergelijkbaar met DNA maar met een enkelvoudige streng. De bekendste functie van RNA (ribonucleïnezuur) is het doorgeven van instructies van DNA aan het cellulaire mechanisme dat verantwoordelijk is voor het maken van eiwitten.
Menselijke cellen bevatten RNA . RNA staat voor ribonucleïnezuur. RNA is samen met DNA de genetische boodschapper.
De RNA-therapie verhoogt de efficiëntie van het aflezen van het RNA van het SMN2-gen, waardoor er meer functioneel SMN-eiwit wordt gemaakt, dat bij SMA ontbreekt. Deze RNA-therapie moet één keer per vier maanden toegediend worden via een ruggenprik.
Een RNA-virus is een virus waarvan het erfelijk materiaal uit RNA bestaat; dit in tegenstelling tot een DNA-virus (waarvan het erfelijk materiaal uit DNA bestaat, net als het geval is bij de meeste organismen).