Acht levens van één Georgische familie, beginnend in een kleine stad tussen Georgië en Azerbeidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten.
Een monumentaal familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Dit verhaal, over acht levens uit één Georgische familie, begint in een kleine stad in Georgië. Waar in de koudste winter van het begin van de twintigste eeuw Stasia wordt geboren, de dochter van een ambitieuze chocoladefabrikant.
De historische achtergrond is waargebeurd, maar het verhaal is fictief. Ik was zelf heel jong en niet helemaal bewust van mijn omgeving. De personages hebben minder geluk: zij zijn ouder. '
Georgië is de basis voor dit boek, een prachtig land ten zuiden van Rusland gelegen tussen zeeën. Een land dat zeer onder invloed staat en heeft gestaan van 'grote broer Rusland', een land met een enorme historie en vele verhalen. Nino Haratischwili creëert een familie die acht generaties overspant.
In “Het achtste leven” was dat een kleine eeuw geschiedenis van de Sovjet-Unie; nu speelt het verhaal zich af in de loden jaren 90, toen Georgië onafhankelijk werd, maar het land vergleed in anarchie en oorlog.
The Eighth Life (for Brilka) vertelt over acht uitzonderlijke levens van een Georgische familie . Het verhaal begint aan het begin van de twintigste eeuw in een klein stadje tussen Georgië en Azerbeidzjan, waar een begaafde chocolatier een geheim recept bedenkt voor een heerlijke warme chocolademelk met gevaarlijke krachten.
Kitty Jasji, de dochter van Stasia, en hij groeien naar elkaar toe. Maar Andro staat ook onder andere invloeden en zijn leven zal zo een onverwachte wending nemen, voornamelijk door de wraak over wat zijn moeder moest meemaken, en in ongenade vallen bij Kostja.
Het is een vroege maandagochtend. Nino Haratischwili, geheel in het zwart, haar in een knot, zit tegenover me aan tafel in het kantoor van Meridiaan Uitgevers in Amsterdam.
In Het achtste leven wordt verwezen naar Jozef Stalin ('Generalissimus') en speelt diens chef geheime dienst Lavrenti Beria ('de kleine grote man') zelfs een rol in het verhaal.
Nino Haratischiwili's 'Het achtste leven (voor Brilka)' is door Trouw- lezers gekozen tot beste boek van 2017. Lezer Jan Heij kon het epos over zes generaties van een Georgische familie, lange tijd onder het juk van het communisme, maar niet wegleggen.
De opkomst van 'de grote kleine man' (Beria), één van de meest gruwelijke personen die ooit geleefd heeft. De steeds grotere controle door de Partij, het onteigenen van bezit, de beroepsverboden, het deporteren naar strafkampen en de vele executies. En daaruit volgend de voorstelbare angst en onmacht van de mensen....
In 1269 bladzijden wordt het familieverhaal van de Georgische familie Jasji verteld, vanaf 1900 tot nu.
Van de inlijving van Georgië in de Sovjet-Unie in 1921 tot de etnische zuiveringen in Abchazië in 1993, volgen we vier generaties van de familie Jasji in zeven levens. Van matriarch Stasia tot haar achterkleinkind Nitsa, de verteller van het verhaal.
Twee belangrijke personen in de geschiedenis van Rusland en Georgië noemt zij consequent niet bij naam. Stalin, de Russische dictator, noemt zij Generalissimus. Beria, de baas van de Russische geheime dienst en door Stalin “onze Himmler” genoemd, heet Kleine Grosse Mann.
8: De Alaya-Vijnana of Basisbewustzijn
Het is waar we onze karmische zaden planten, dus het wordt ook wel het opslaghuisbewustzijn genoemd. Als de grond van onze ervaring van dualistische realiteit, wordt alaya gekenmerkt door fundamentele onwetendheid, die kan worden getransformeerd in wijsheid door middel van geavanceerde meditatietechnieken.
'Het achtste leven (voor Brilka)' van Nino Haratischwili is een monumentaal, tolstojaans familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Dit verhaal over acht levens van één Georgische familie begint in een kleine stad tussen Georgië en Azerbeidzjan, waar een getalente…
Lisa Weeda woont en werkt in Utrecht. Een schrijfster dus om kennis mee te maken! Voor de leden van de Literaire Kring Goirle is de toegang gratis! Deze avond zou eigenlijk plaatsvinden op 29 april 2022 maar is uitgesteld door ziekte van de schrijfster naar 14 oktober 2022.
Nino Haratischwili vertelt over een verloren land en een verloren generatie, een revolutie die haar eigen kinderen opeet, over liefde en verraad en een onvoorwaardelijke vriendschap tussen vier vrouwen.
Optie D) Annes dagboek : De bovenstaande optie is correct, aangezien Anne haar verhaal vertelde aan 'Lieve Kitty'. Anne schreef dat ze 'met iemand wilde corresponderen' en ze koos dat als haar dagboek, 'Lieve Kitty'. Anne sprak haar beste vriendin, haar dagboek aan als 'Lieve Kitty', 'Mijn lieve Kitty' en 'Lieve Kitty'.
Kitty is Annes favoriete denkbeeldige vriendin
In Annes fantasie vormden deze personages een vriendenkring. Ze begon met Jettje en Emmy, en toen verscheen de naam Kitty. Anne sprak haar aan als 'Beste Kitty', 'Mijn liefste Kitty' en 'Liefste Kitty'.
Uitleg: Kitty was de naam die Anne Frank aan haar dagboek gaf . Anne Frank was een Joods meisje dat een dagboek schreef terwijl ze ondergedoken zat voor de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze adresseerde haar dagboekaantekeningen aan 'Kitty'.
Hoewel het verhaal wordt verteld door Niza, een Georgische emigrant die in 2006 in Duitsland woont, is het niet autobiografisch. Haratischvili beschrijft de roman als persoonlijk, een verlengstuk van een realiteit die zij zelf heeft ervaren.
Alleen kun je natuurlijk moeilijk om het communisme heen wanneer je over het twintigste-eeuwse Georgië schrijft. Al was het maar omdat Stalin een Georgiër was, net als Beria trouwens, die Kleine Grote Man uit het boek die tijdens de bloederigste jaren van de Sovjetunie de geheime dienst leidde.
Het verhaal is verteld door een auctoriale verteller. Hij is al bekend met de loop en het einde van het verhaal en vertelt het van bovenaf. Het verhaal is niet-chronologisch geschreven. Hoofdstuk 1 speelt zich af in 1975, het jaar van de vermissing van Saskia.
Het boek is een gezamenlijk initiatief van de Provincie Zuid-Holland, het Erfgoedhuis Zuid-Holland en Uitgeverij Watermerk. Het 272 pagina's dikke werk bevat 450 kleurenfoto's van fotograaf Eppo W.