Italiaans ijs is de variant van consumptie-ijs die in Italië is ontstaan. Belangrijke ingrediënten naast water zijn suiker of andere zoetstoffen en uiteenlopende smaakstoffen als fruit, noten en etherische oliën. Er bestaan meer dan honderd varianten. Italiaans ijs kan ook melk, room, eieren en bindmiddelen bevatten.
Hoewel de verhoudingen tussen de ingrediënten dus kunnen verschillen, bevat Italiaans ijs over het algemeen meer melk en gewoon roomijs meer room. In room zit meer vet, daarom is het vetpercentage in roomijs minstens 10% en dat kan oplopen tot wel 25%. Dat van gelato is meestal tussen de 5 en 8%.
De geschiedenis van Italiaans ijs
Er zijn aanwijzingen voor bevroren zuivelproducten in China, al in 2000 voor Christus. In Perzië aten ze sherbet, een bevroren dessert gemaakt met fruit, water en suiker. In de 9e eeuw werd suikerriet geïmporteerd naar Sicilië: de geschiedenis van Italiaans ijs begint hier.
Je hebt verschillende soorten ijs: Waterijs: wordt gemaakt van water, suiker en een smaakje. Sorbetijs: wordt gemaakt van water, suiker en vruchtenmoes. Roomijs: wordt van melk gemaakt met suiker en een smaakje.
In roomijs wordt naast melk, eieren en suiker dan ook room verwerkt. In gelato ligt het vetpercentage tussen de 5 en 8 %. Aanzienlijk minder dus! Er wordt veel meer water en melk gebruikt in gelato.
Dit Italiaanse slagroomijs met gesuikerde kersen is zo lekker en romig, probeer dat maar eens te weerstaan!
Een toevoeging van gelatine bij de bereiding van roomijs of ijs is niet noodzakelijk, maar zorgt voor extra binding van het vocht.
Tanden zijn zo ontwikkeld dat ze ergens doorheen kunnen bijten. Maar bij het kauwen op een ijsklontje slaat het gebit er steeds tegenaan, tot het ijsklontje breekt. Hierdoor slijten je tanden en kiezen sneller, met tandpijn als gevolg. Maar ook kan het schade aan het tandglazuur of aan vullingen en kronen veroorzaken.
Italiaans ijs gaat zelfs terug naar het tijdperk van de Romeinen, zij maakten van sneeuw uit de bergen, gemengd met rozenwater en honing, dat samen aten zij al als een soort sorbet.
Consumptie-ijs kan in vier soorten worden onderverdeeld. Zo is er schepijs, softijs, sorbetijs en waterijs. Varianten van consumptie-ijs zijn gelato, melkijs, roomijs. Ook schaafijs kan als een speciale variant van consumptie-ijs genoemd worden.
Booza uit het Midden-Oosten
ijs, afkomstig uit het Midden-Oosten en krijgt zijn elasticiteit van mastiek , hars die afkomstig is van de mastiekboom. De traditionele smaak van booza is Kashta (of Ashta). Dat is een mix van oranjebloesemwater en rozenwater. Er wordt wel gezegd dat het de oudste ijssoort ter wereld is.
Geschiedenis. De geschiedenis van ijs gaat terug naar de tijd van de Romeinen, waar men de allereerste keer sprak van een sorbet. De Romeinen waren er verzot op en serveerden hun gasten diverse ijsgerechten bereid met sneeuw, gemengd met honing, rozenwater en fruit.
Er bestaan meer dan honderd varianten. Italiaans ijs kan ook melk, room, eieren en bindmiddelen bevatten.
Roomijs maken met een ijsmachine
Het mengsel met room, melk, eidooiers en suiker gaat namelijk een grote machine in waar het op een constante, koude temperatuur gemengd wordt tot schepijs. Zulke ijsmachines bestaan ook in klein formaat voor thuis. Hiermee maak je in een handomdraai je eigen, verse roomijs.
Het verschil tussen roomijs en sorbetijs
De naam verklapt het al een beetje: in roomijs zit room, in sorbetijs nooit. De smaak van roomijs is vaak rond, zacht, vol en romig.
Roomijs bestaat uit room, melk en suiker. Het is onder meer in Nederland wettelijk bepaald dat roomijs enkel vet mag bevatten van melk en geen enkel ander eiwit mag bevatten anders dan melkeiwitten. Er worden vaak eidooiers toegevoegd aan roomijs, waarmee het dan geen roomijs meer genoemd mag worden.
Kastelen en landhuizen werden voorzien van ijskelders, waar in de winter grote ijsblokken werden opgeslagen. Het ijs werd uit bevroren vijvers gehakt of gemaakt door sneeuw aan te stampen. Door de grote hoeveelheid bleef het onder de grond lang bevroren en kon men er tot de zomer mee doen.
rond het jaar 1300 bracht Matco Polo vanuit China een recept mee dat veel lijkt op de heden ten daagse sherbet een mengsel van sorbet en melkijs. In de eeuwen daarna vond een ontwikkeling plaats in de recepten die ongeveer in de 16e eeuw leidde tot het roomijs wat wij nu kennen.
Vermoeidheid, hartkloppingen, duizeligheid, kortademigheid, bleek zien, zweten, hoofdpijn, rusteloze benen: het zijn allemaal klachten die kunnen horen bij een tekort aan ijzer in het lichaam. IJzertekort, of ijzergebrek, is een belangrijke oorzaak van bloedarmoede.
Het koelt de huid af, neemt roodheid weg en houdt de huid gehydrateerd. En dat is niet het enige: ook helpt elke dag een ijsblokje op je gezicht voor een goede bloedsomloop en laat het een frisse uitstraling achter waardoor je meer wakker lijkt.
Guargom is één van de stabilisatoren die in ijs worden gebruikt. Naast guargom worden vaak ook nog andere stabilisatoren zoals johannesbroodpitmeel en carrageen gebruikt. Elk van deze stabilisatoren heeft specifieke eigenschappen waardoor meestal meerdere stabilisatoren tegelijk gebruikt worden.
Door het hoge percentage melkvet, krijgt het ijs een heerlijke romige smaak. Magere melkpoeder kan eventueel in combinatie met volle melk en slagroom worden gebruikt om het ijs meer body en volume te geven. Instant volle melkpoeder is zeer geschikt voor koffie en desserts, voor een romige smaak.
IJs bevriest vooral hard als u het niet in 1 keer op krijgt en de bak nadat die eerder al licht ontdooid is terug in de vriezer plaatst. Hierdoor wordt het ijs een stuk harder. Ook kunnen er tijdens het vriesproces ijskristallen ontstaan, die het ijs er niet lekkerder op maken.