De meeste mensen gaan naar een bijna-thuis-huis of hospice om te sterven. Maar je kunt er ook voor een tijdje heen gaan, bijvoorbeeld om je mantelzorgers even rust te geven of om de arts van het hospice te vragen je pijnklachten te behandelen.
Het leven loslaten
Je zult merken dat het sterven moeilijke én mooie momenten heeft: momenten van verdriet, angst, machteloosheid, boosheid, maar ook van dankbaarheid, liefde, opoffering, humor en hoop. Welke steun je kan geven, hangt af van de persoon. Je kunt samen bidden, herinneringen ophalen of gewoon samenzijn.
De drie meest voorkomende plekken waar mensen aan het einde van hun leven sterven, zijn thuis, in een ziekenhuis of in een zorginstelling . Hoewel niet iedereen de kans heeft om te beslissen waar ze zullen sterven, kunnen mensen die weten dat het einde van hun leven nadert, wellicht vooruitplannen.
Meestal sterven mensen rustig. In gemiddeld twee tot drie dagen nemen hun krachten af, worden ze suffer en slapen ze meer, tot de slaap overgaat in de dood. Maar helaas gaat het niet altijd zo. Patiënten met kanker bijvoorbeeld hebben vaak pijn.
Onrust en verwardheid
De stervende kijkt dan anders uit zijn ogen en kan een onrustige en verwarde indruk maken. Dit wordt een delier genoemd. Het lijkt alsof iemand van alles beleeft of ziet, maar wat precies is niet duidelijk. Dit komt nogal eens voor in de laatste levensdagen en vooral in de laatste uren.
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
Hoe lang blijft de ziel bij het lichaam? Sommige culturen denken dat geesten op aarde kunnen blijven om te waken over hun geliefden of om onafgemaakte zaken af te handelen. Hoe lang een geest op aarde blijft, kan een paar dagen tot meerdere jaren zijn. Dit is per cultuur verschillend.
Doet een crematie pijn? Nee, een crematie is een pijnloos proces. Het lichaam wordt gecremeerd nadat het leven is beëindigd, dus de overledene ondervindt geen pijn of ongemak.
Daardoor blijft de focus vaak liggen op het eten en drinken. Je kunt je als zorgverlener of mantelzorger schuldig voelen als iemand dat niet meer wil. En door het er meer over te hebben, kunnen we leren begrijpen dat dat schuldgevoel niet nodig is. Versterven is niet pijnlijk, maar een natuurlijk proces.
Een stervende heeft meestal weinig of geen behoefte meer aan eten en drinken. Hij of zij kan snel vermageren. De wangen vallen in, de neus wordt spits en de ogen komen dieper in hun kassen te liggen. Dit is natuurlijk en hoort bij het sterven.
Wat veroorzaakt terminale agitatie? Fysiologische veranderingen tijdens het stervensproces kunnen terminale agitatie veroorzaken . Bijvoorbeeld, wanneer de nieren, lever en andere organen van uw dierbare beginnen te stoppen, hoopt afval zich op, wat resulteert in chemische onevenwichtigheden. Dit kan hun hersenfunctie beïnvloeden en hen in delirium of agitatie brengen.
Definitie. De stervensfase gaat in op het moment dat het overlijden zich onafwendbaar aandient en omvat de laatste dagen (tot zeven dagen) van het leven De aanbevelingen zijn gericht op wat haalbaar is om te doen in de laatste levensdagen.
Tijdens leven is er een constante aan en afvoer van vocht naar en van het oog. Bij een overledene is geen sprake meer van aanvoer.Via de natuurlijke weg heeft dus alleen maar afvoer plaats.Deze afvoer zorgt ervoor dat een oog “inzakt”.
Veel mensen in rouw hebben ervaring met knipperende lichten, muziekjes die opeens gaan spelen, een bepaald nummer dat je hoort op de radio, nét als je hem aanzet, een geur in huis. Enfin, er zijn allerlei tekens waarmee jouw overleden dierbare misschien laat merken dat hij nog bij je is!
Maar een onderzoek in Psychological Science laat zien dat mensen die de dood naderen, positievere taal gebruiken om hun ervaring te beschrijven dan mensen die zich de dood alleen maar inbeelden. Dit suggereert dat de ervaring van sterven aangenamer is – of in ieder geval minder onaangenaam – dan we ons misschien voorstellen.
Wat gebeurt er in het lichaam? Het eerste wat gebeurt, is het stoppen van de ademhaling. Zonder de constante toevoer van zuurstof naar de longen en vervolgens naar de rest van het lichaam, treedt bewusteloosheid snel op.
Zelfs bij patiënten in de laatste fase van het leven gaat het gebruik van morfine de dood niet versnellen, in tegendeel, morfine kan wat levensverlengend zijn omwille van het comfort door een betere pijncontrole en een gunstige invloed op kortademigheid.
Het bewustzijn verlagen kan tijdelijk en oppervlakkig gebeuren of voortdurend en diep. In het laatste geval is de verwachting dat de patiënt binnen enkele dagen, maximaal binnen één tot twee weken aan de ziekte zelf overlijdt.
Bewegingen tijdens en na het het overlijden
Na het overlijden kunnen er momenten zijn waarop het lichaam lichte bewegingen vertoont, zoals het openen van de ogen bij de laatste ademhaling. Echter, deze bewegingen treden op binnen een korte periode na het overlijden en niet enkele uren later.
Na het crematieproces worden de crematieresten verzameld. Eventuele tandheelkundige sieraden, waaronder gouden tanden, worden meestal verwijderd voordat de resten worden verwerkt tot crematieas.
Terwijl sommigen het morbide vinden om deze vraag te stellen, of zelfs maar te denken, is het een veelvoorkomende vraag. Nee, lijken voelen geen pijn tijdens crematies . Ze voelen helemaal geen pijn.
Als je komt te overlijden gebeurt er niks met je ziel, die verdwijnt gewoon. Op wetenschappelijk niveau zijn er ook opvattingen die zeggen dat de ziel helemaal niet bestaat. Gedachten, emoties en herinneringen van een persoon bestaan alleen maar in de hersenen en deze verdwijnen na je overlijden.
Het is vergelijkbaar met een dutje doen, zonder te dromen.Je wordt weer wakker en het voelt alsof je lange tijd hebt geslapen, terwijl het in werkelijkheid maar een kwartiertje was. ' Gevraagd naar wat hij voelde, antwoordt Eliasson dat het voelde alsof iemand de aan/uit-knop had ingedrukt.
Zo kan de ziel het lichaam verlaten in herinnering aan de eenheid van God. Vervolgens brengt de doodsengel de ziel voor het tribunaal van God zodat de overledene verantwoording kan afleggen voor zijn of haar daden.