Het slaan van je paard zou averechts kunnen werken. Geef hem bijvoorbeeld een correctie op het halster door zijn hoofd bij je vandaan te halen en een paar passen achteruit te zetten. Belangrijk bij het hertrainen van een bijtend paard is je timing en consequent zijn. En let altijd op je eigen veiligheid!
Verwarring bij paarden (en ook bij ons) leidt vaak tot frustratie en kan zich uiten door onder andere te bijten. Ga je paard dan vooral niet straffen, maar blokkeer hem door je elleboog naar hem toe te brengen op het moment dat hij z'n hoofd draait.Terwijl je dit doet, ga je gewoon verder met het borstelen.
Een paard slaan voor pijn is het slechtste stukje paardrijden ter wereld. En hoewel je de directe resultaten als effectief kunt beschouwen, is de schade die wordt aangericht permanent. Een paard ergens op het hoofd slaan voor het bijten, zal een effectievere bijter opleveren.
Bijtwond door een dier of mens
Bel dezelfde dag de huisarts als je gebeten bent door een dier of door een mens. Je moet naar de huisarts. De huisarts bekijkt deze dingen: Of de wond geplakt of gehecht moet worden.
Het is niet OK om je paard te slaan om hem te straffen voor iets dat al is gebeurd . Zijn hersenen werken snel en opereren over het algemeen in de hitte van het moment. Alleen dan is er actie van jou vereist.
Gaat schuin, naar voren en naar achter, zoveel velden als hij wil. Gaat een veld schuin en een veld recht, in alle richtingen. Het paard mag als enige stuk over andere stukken heen springen.
Omgaan met een agressief paard.
In de meeste gevallen is agressief gedrag een manier van aandacht trekken, probeer het dan te negeren. Voorkom verveling, laat je paard veel buiten en geef hem veel afwisseling in het werk. Bij territoriaal gedrag is het handig om even te waarschuwen dat je de stal binnen komt lopen.
Paardenbeten zijn zeldzame verwondingen . Van alle gerapporteerde verwondingen waarbij paarden betrokken zijn, is ongeveer 3% tot 4,5% gerelateerd aan beten [4]. De meeste mensen die door paarden worden gebeten, zoeken geen medisch advies omdat de meeste bijtwonden klein zijn en zelf behandeld kunnen worden of geen ziekenhuisopname vereisen [1,5].
Paarden bijten om zoveel verschillende redenen: om te spelen, om te domineren of te beschermen, bij spanning, pijn of angst, bij het allogroomen of het liefdesspel, omdat ze koekjes willen, omdat ze je niet leuk vinden, ze iets moeilijk vinden of je te dicht staat, enz.
Zowel een bit als een bitloze optoming geven een paard geen vervelend gevoel of doen een paard geen pijn als een paard dit object draagt.
De beste reactie op paardenbeten is om stevig, maar kort te reageren: Reageer onmiddellijk — Geef een snelle, luide verbale correctie zoals "nee", "stop" of "stop". Beweeg het paard — Uw paard moet goed getraind zijn om achteruit te gaan als u dat aangeeft. Zo niet, begin dit dan dagelijks te oefenen.
Als je naar een onbekend paard toe gaat, moet je niet direct z'n neus aaien. Dat is zoiets als een onbekende direct op de mond zoenen. Aai eerst schouder en hals, laat hem aan je ruiken en win vertrouwen, voordat je neuzen gaat aaien. Straffen op de neus is uit den boze.
Bijten van het paard proberen te voorkomen
Hem keuzevrijheid bieden. Luisteren naar die subtiele signalen (het zit hem zo vaak in de ogen en in de mond, júist die signalen worden zo vaak gemist). Zo veel je paard vertellen wat hij WEL moet doen, in plaats van hem vertellen wat hij niet moet doen.
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Paarden worden ook "geleerd" om te bijten op dezelfde manier als ze worden geleerd om veel ander ongewenst gedrag te vertonen. Ze ervaren het ongewenste gedrag als gemakkelijker en lonender dan alternatief (wenselijk) gedrag.
Regelmatig nemen mensen contact met me op omdat hun paard vanuit het niets bijt. Een vervelend probleem om te hebben, want ook al zijn paardentanden niet scherp, paarden hebben wel veel kracht in hun kaken. Ze kunnen je dus flink pijn doen en zelfs (ernstig) verwonden.
Je wilt je paard uitdagen om zijn oren naar achteren te leggen en zich knorrig te gedragen , en als hij echt een probleem heeft, zou dit niet moeilijk moeten zijn. Wanneer het andere paard hem volgt, en hij zijn oren naar achteren legt of chagrijnig wordt, buig hem dan onmiddellijk in een cirkel en schop hem met je binnenbeen tegen zijn zij. Zet hem dan aan het werk.
Paarden drukken hun welbevinden uit door af en toe te briesen, vol genot te kauwen en vooral door de aparte lichaamsdelen samen te bewegen. Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd.
Beruchte giftige planten zijn jacobskruiskruid, taxus, buxus, hulst, heermoes, adelaarsvaren, waterscheerling en klaver. Ook de minder bekende acacia en esdoorn kunnen voor grote problemen zorgen. Daarnaast zien we regelmatig problemen door de eikenprocessierups, groene eikels en eikenblad.
Omdat paarden grote en sterke dieren zijn, kunt u bij een val ernstig en blijvend letsel oplopen. Als paarden schrikken, kunnen ze trappen of bijten. Ook komt het regelmatig voor dat een ruiter van zijn paard wordt geworpen.
Tekenen van agressie zijn onder meer platliggende oren, ingetrokken lippen, snelle staartbewegingen, kronkelen, krabben, de kop buigen, ontlasting laten zien, snurken, piepen, levade (steigeren met diep gebogen achterhand) en dreigen met schoppen.
Boos, narrig, dreigen, bokken, slaan, steigeren, oren op onweer, inhouden, tegen de hand komen, zwiepen met de staart, verstarren… Je paard kan op allerlei niet-bedoelde manieren reageren als je je been aanlegt.Dit ontstaat vaak langzaam aan, en wordt steeds heftiger.
Het liefst in de berm, want stoepen, voetpaden, fietspaden en fietsstroken zijn niet voor ruiters en menners bedoeld. Dat geldt eveneens als je naast het paard wandelt. Ook belangrijk om te weten: als je op de rijbaan bent, mag je niet naast elkaar rijden.
starre houding van het hoofd en de oren, weinig beweging. oren naar achteren. geen reactie op de omgeving. anhedonie; het niet meer kunnen ervaren van plezier (dit zie je bijvoorbeeld terug doordat depressieve paarden weinig interesse meer hebben in suiker)