De karper is dus supergevoelig! Een karper kan al op grote afstand geluid en trillingen waarnemen. Het zijlijnorgaan, vaak duidelijk waarneembaar op beide flanken van de vis, neemt drukverschillen in het water waar.
Het onderzoek laat zien dat vissen sterker last hebben van pulserende geluid dan van continu geluid. Het duurt bijna tweemaal zo lang voordat ze hun normale gedrag weer vertonen nadat ze waren blootgesteld aan de geluiden door heimachines dan bij vergelijkbaar geluid van continue bronnen.
Onderzoek heeft zelfs aangetoond dat harde geluiden beschadiging van de gehoororganen, nieren, lever en zwemblaas en soms zelfs de dood tot gevolg kunnen hebben. Nu we weten wat het gevolg van geluid, of trillingen op het welzijn van een vis zijn, kunnen we hier een goede les uit trekken voor ons aquarium.
De vissen maken de geluiden door hun zwemblaas (een met gas gevulde blaas op de buik) te laten trillen. “Alle vissen kunnen het horen, maar ze kunnen het geluid niet allemaal maken,” weet onderzoeker Shahriman Ghazali.
Nieuw onderzoek toont echter aan dat vissen vaak met elkaar praten. Dat vissen geluiden konden maken was al bekend. Het onderzoek toonde echter ook aan dat twee derde van de vissoorten vaak met elkaar praten. Dit blijkt bovendien niets nieuws: sommige vissen 'praten' zelfs al meer dan 155 miljoen jaar!
Het korte antwoord is ja, vissen slapen. De manier waarop ze slapen is echter totaal anders dan bij mensen, zoogdieren en de meeste andere dieren. Tijdens het slapen komen de meeste vissen in een rusttoestand waarin ze stil blijven, een lagere stofwisseling hebben, minder ademhalen en minder hersenactiviteit hebben.
Ruiken is niet alleen aan landdieren voorbehouden, ook vissen kunnen vaak uitstekend ruiken. Ze hebben twee neusgaten aan de voorkant van de snuit waarmee ze geurmoleculen uit het water halen. Het zebravisje kan de angstgeur van andere vissen ruiken.
"Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen." Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten.
Zo hebben vissen net als zoogdieren een hersengedeelte dat het ruimtelijk geheugen mogelijk maakt. Ze kunnen bijvoorbeeld in korte tijd de weg leren te vinden in een doolhof. En ze herinneren zich die route maanden later nog steeds.
Ja, vissen vreten elkaar op. Met een beetje massel kun je de graten nog wel ergens op de bodem vinden.
Hoe uw (buitenboord)motor vissen wegjaagt
Vissen kunnen horen en daarom van geluiden afschrikken. Geluiden onder water verplaatsen zich gemakkelijk en snel. Deze trillingen gaan ongeveer 4 keer zo snel als trillingen die door de lucht worden overgedragen. Op deze trillingen reageren de vissen.
Een andere manier van het gebruiken van zicht om mogelijke partners – en kapers- te herkennen is het gebruik van kleurpatronen op de huid door pijlinktvissen. Een mannetje dat met een vrouwtje wil paren, laat dit zien door een bepaald kleurpatroon op zijn huid.
Vissen hebben een tongbeen onderaan in hun bek. Ze trekken dat naar beneden om hun bek te openen. Wij stammen af van vissen en hebben de restanten van zo'n tongbeentje in ons hoofd.
Reacties. wat een vis onder water ziet, kun je vergelijken met wat een mens onder water ziet als hij een duikbril op heeft. water en lucht hebben een andere brekingsindex. vandaar dat de mens zonder duikbril niet scherp ziet onder water.
Vissen hebben geen stembanden en produceren geluid door middel van het bewegen van vinnen, raspen met tanden en monddelen of door het laten trillen van de zwemblaas. Zo produceren baars (Perca fluviatilis) en blankvoorn (Rutilus rutilus) een bonkend geluid door middel van het pulseren van de zwemblaas.
Water bestaat ook uit deeltjes (watermoleculen), en zoals we hierboven bij de golven hebben gezien, kunnen deze ook trillen. Dus we kunnen ook onder water geluid horen! Alleen trilt het onder water minder makkelijk. Daardoor moeten geluiden harder zijn als boven water om ze te kunnen horen met onze oren.
Een nieuwe studie van de University of Liverpool komt tot de conclusie dat de veel gehoorde uitspraak van vissers dat "vissen geen pijn voelen", niet klopt. Vissen voelen hoogstwaarschijnlijk wel pijn, en dat op een gelijkaardige manier als zoogdieren en dus ook mensen, zegt de studie.
Ze kunnen vooral de kleuren zien die in hun natuurlijke omgeving veel voorkomen. Sommige diepzeevissen zien alleen blauw licht, andere soorten ook groen, rood en ultraviolet. Op het eerste gezicht lijken vissenogen heel anders dan de onze. Tamelijk plat, glad en zonder oogleden.
Mocht je graag je hengel uitgooien, dan hebben we slecht nieuws voor je: vissen hebben gevoel. Tenminste: ze ervaren vooral stress, blijkt uit onderzoek. Dankzij het ontbreken van belangrijke hersencellen en de kleine omvang van hun schedel, worden vissen vaak gezien als domme, gevoelloze diertjes.
Vissen weten na 12 dagen nog altijd waar ze voedsel kunnen vinden. Veel mensen denken dat vissen een geheugen hebben als een zeef en niets langer kunnen onthouden dan 30 seconden. Maar uit recent Canadees onderzoek blijkt dat dat helemaal niet klopt.
Op basis van het aantal neuronen denken de onderzoekers dat honden ongeveer even intelligent zijn als wasberen en leeuwen, terwijl huiskatten wat betreft intelligentie zijn te vergelijken met beren. De hersenschors van de mens bevat verreweg het grootste aantal neuronen, namelijk zo'n zestien miljard per individu.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten en inktvissen. Dieren zoals ringwormen, slakken, sponzen, anemonen en kwallen hebben geen hersenen. De grote hersenen Het grootste deel van onze hersenen noemen we (niet verrassend) de grote hersenen.
Bij zoetwatervissen gooit men het aas in de vorm van een bal in het water. Deze bal verspreidt een geurige wolk en trekt hierdoor de vissen aan. U kunt hierbij een redelijk dunne lijn gebruiken. Het aas (de voeding) zou ook aangepast moeten zijn aan de plek waar hij wordt geworpen.
Een vis heeft kieuwen, die dezelfde functie hebben als de longen bij een mens. Komt een vis uit het water, dan zijn de kieuwen niet in staat om zuurstof op te nemen en zal de vis stikken. Ergo: een vis uit het water 'verdrinkt' op dezelfde manier als een mens in het water.
Wel trimethylamine-oxide dat vooral in zeevis voorkomt. Als de vis dood is, dan wordt door bacteriën het trimethylamine-oxide afgebroken tot trimethylamine. De vis krijgt daardoor de typerende vislucht. Hoe langer het afbraakproces duurt, hoe meer trimethylamine er ontstaat en des te sterker de vis ruikt.