Walvissen kunnen goed horen. Geluid reikt onder water ver en tot wel vier keer sneller dan op land. Met behulp van echolocatie (ook wel 'sonar' genoemd), sporen tandwalvissen (zoals bruinvissen, dolfijnen en potvissen) hun prooi op en vinden ze de weg in de donkere zee.
Geluid beweegt sneller in water dan in lucht. Op land is een schreeuw tot op ongeveer 800 meter afstand te horen, maar een schreeuw onder water kan 80 kilometer verder nog wel gehoord worden. Het gezang van walvissen draagt nog verder en is honderden en in open zee zelfs duizenden kilometers van de bron te vernemen.
Walvisgezang is het geluid dat door walvissen wordt voortgebracht om te communiceren. Het woord "gezang" wordt in het bijzonder gebruikt om het patroon van voorspelbare en herhaalde geluiden te beschrijven die door bepaalde soorten walvissen (in het bijzonder de bultrug) worden geproduceerd.
Blauwe vinvissen produceren een van de luidste vocalisatie van alle walvissoorten, waarbij hun geluidsgolven honderden kilometers onder water kunnen afleggen om door een andere walvis te worden gehoord. Sommige baleinwalvissen, waaronder de blauwe vinvis en de bultrug, zingen complexe liederen om te communiceren.
Het is niet mogelijk om het zingen in een levende walvis te onderzoeken, maar wetenschappers denken dat de walvissen zingen door intern geluid produceren door lucht van de longen naar een luchtzak meer naar voren te persen. De lucht passeert dan een soort stembanden die het gezang produceren.
Ze slapen rechtop. Voor het eerst hebben wetenschappers slapende walvissen gezien. Tot nu toe dacht iedereen dat walvissen nooit echt sliepen. De ene helft van hun hersenen zou wakker zijn, terwijl de andere rustte.
Dat is de blauwe vinvis, die kan geluiden maken tot wel 180 decibel. De geluiden kunnen zelfs 800 kilometer verder nog worden waargenomen. De blauwe vinvis is niet alleen de winnaar van de hardste geluidencompetitie, het is ook nog eens het grootste dier ter wereld.
In de zeldzame gevallen dat een mens in de bek van een walvis terechtkomt, gaat dat bijna zeker per ongeluk. Walvissen eten namelijk geen mensen. Tandwalvissen, zoals potvissen, hebben tanden en eten onder meer inktvis en vis.
Per keer krijgt een walvis één jong. Een walvisjong noem je een kalf. En het mannetje heet stier, en het vrouwtje koe.
De Groenlandse walvis heeft een lengte van 14 tot 18 meter, en weegt 75.000 tot 100.000 kilo. De potvis meet 12,5 tot 18 meter, en weegt maximaal 50.000 kilo. De kleinste walvissoort is de kleinste potvis. Dit dier wordt tussen de 2.1 en 2.7 meter lang en weegt tussen de 136 en 272 kilo.
Het ging er niet vredelievend aan toe. Misschien vraag je je af hoe men door dit geweld heen nog hun werk kon doen aan boord van zo'n schip. Het antwoord ligt verscholen in het feit dat walvissen geen stembanden hebben.
De potvis is het luidste dier op de planeet. Zij maken klikgeluiden van 236 decibel. Om je een idee te geven, dat is ongeveer tweemaal zo hard als een donderslag (120 decibel). Het geluid van een opstijgende straaljager is, op een afstand van 25 meter 150 decibel, luid genoeg om je trommelvliezen te scheuren.
Zingende mannetjes
Blauwe vinvissen van beide seksen produceren verschillende soorten ééntonige zanggeluiden, maar alleen de mannetjes 'zingen' echt. De mannetjes maken ook veel meer geluid en produceren verschillende klanken om verschillende redenen, hoewel de wetenschappers niet altijd weten wat die redenen zijn.
Dolfijnen: niet zien maar horen
Ze gebruiken het om elkaar te roepen. Om eten te kunnen vinden gebruiken dolfijnen hun oren in plaats van hun ogen. Vanuit hun kop kunnen dolfijnen hoge pieptonen uitzenden die weerkaatsen tegen bijvoorbeeld een vis. De weerkaatsing wordt weer opgevangen in de onderkaak van de dolfijn.
Dolfijnen kunnen heel goed met elkaar communiceren door middel van fluittonen. Net als mensen, bezit elke dolfijn over een unieke toon. Zo weten ze dus precies wie spreekt, en op welke afstand deze dolfijn zich bevindt. Dolfijnen gebruiken naast verbale communicatie ook lichaamstaal om met elkaar te communiceren.
Hij zwemt immers in zee en komt zelden aan de wal.”Antwoord:Een walvis leeft niet op de wal en is officieel ook geen vis. Hij heeft geen kieuwen maar longen, en in plaats van kraakbeen beschikt een walvis over een skelet.
Tuimelaar
Een van de weinige diersoorten die net als de mens sex heeft voor zijn plezier (naast reproductie). De sex duurt overigens niet zo lang, een minuutje, maar er zijn wel altijd meerdere sessies.
Eten met tanden of zeven
Ze hebben een enorme bek zonder tanden, maar met baleinen. Dat zijn hoornplaten die in rijen aan het gehemelte van de bovenkaak hangen. Met die baleinen zeven de walvissen hun voedsel uit het water.
Vis in het boek Jona 2
Jahwe zond een grote vis om Jona te verzwelgen. En Jona zat in de buik van de vis, drie dagen en drie nachten en hij bad tot God. Toen sprak Jahwe tot de vis en de vis spuwde Jona op het droge.
De grootste walvissen hebben geen natuurlijke vijanden, maar de kleine walvissen, de jonge of gewonde wel. Zij moeten opletten voor orka's en grote haaien.
"Het vlees van de walvis wordt vernietigd in een verbrandingsoven. Botten gaan naar Naturalis. Het team neemt ook weefsels mee, zoals spieren, lever, nieren en het hart. Die worden voor onderzoek naar de Universiteit Utrecht gebracht."
1. Blauwe vinvis. Een verrassende nummer 1: de blauwe vinvis is zowel het grootste als het luidste dier op aarde. Hun lage frequentie tonen, waarmee ze communiceren onder water, zijn met zo'n 188 dB kilometers verderop nog te horen.
The Who: Oorverdovend
Bij een concert van Deep Purple wordt in 1972 een volume van 117 dB gemeten en The Who gaat er in 1976 doodleuk overheen met 126 dB. Oorverdovend hard!
Wanneer een mens schreeuwt, heeft dit gemiddeld een sterkte van zo'n 70 decibel. Het dierenrijk kan er ook wat van, want een aantal van de meest luidruchtige dieren op aarde gaat ver boven die 70 decibel heen.