Pijnboompitten zijn heerlijk in een salade, op je carpaccio of in een quiche. Maar wist je dat er ook een flink nadeel kan zitten aan het eten van deze multi-inzetbare pit?Je zou namelijk goed moeten kijken waar de pitten vandaan komen.
De gepelde pit is het eetbare gedeelte. Ze worden verwerkt in bijvoorbeeld pesto's, maar ook geroosterd door een salade zijn ze smakelijk. Toch zit er een nadeel aan het nuttigen van pijnboompitten. U kunt 1 tot 2 dagen na het eten last krijgen van een bittere of metaalachtige smaak in uw mond.
Pijnboompitten zijn als ze geroosterd zijn veel lekkerder van smaak. Ongeroosterd zijn ze namelijk smaakloos en flauw. Door de pitten te roosteren krijg je een mooie, egale bruining. Wel moet je goed op blijven letten, want soms zit er maar een minuut tussen ongaar en verbrand.
Er zitten veel mineralen in; honderd gram pijnboompitten bevat ruim de Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid (ADH) mangaan en koper. Ook bevatten pijnboompitten een flinke dosis fosfor, ijzer, magnesium en zink. In mindere mate zitten er kaliumzouten in. In pijnboompitten zitten relatief veel proteïnen.
Zet het vuur middel-laag en doe de pitten in de pan. Schud de pan regelmatig, zodat de pijnboompitten aan alle kanten geroosterd worden. Blijf dit doen totdat de pitten licht van kleur beginnen te veranderen. De pitten gaan van blank, naar bruin en daarna, wanneer je niet oplet, ook heel snel naar zwart (verbrand).
Pijnboompitten zijn de zaden van de dennenboom. Om de zaden uit de den te krijgen is veel werk nodig. Er zijn tijdens de oogst dus veel mensen nodig, om veel pijnboompitten te kunnen oogsten. Dit is een van de redenen dat pijnboompitten duurder kunnen zijn dan andere noten, pitten en zaden.
Dat ze niet “onbeperkt” houdbaar zijn, komt door de ruime hoeveelheid vet die ze bevatten, zo'n 60 g per 100 g pitten. Hierdoor kunnen pijnboompitten ranzig worden. Door te ruiken en eventueel te proeven weet je dus of ze nog goed zijn. Bewaar de pitten bij voorkeur goed afgesloten, op een donkere plek.
Als je het risico niet wilt lopen, dan kan je het best de Italiaanse pijnboompitten kopen. Meestal staat het op de verpakking waar ze vandaan komen. Het nadeel is dat ze een stuk duurder zijn én moeilijker te vinden. Als je toch de Chinese voorgeschoteld krijgt, kan je letten op het uiteinde van de pitten.
Pijnboompitten zijn een enorm goede bron voor vitamine E. 100 gram bevat maar liefst 62% van de ADH! Vitamine E helpt je cellen gezond te houden omdat het fungeert als antioxidant in je lichaam. Daarnaast speelt het ook een rol in je celstofwisseling.
Pijnboompitten hebben een romige nootachtige smaak en mogen in eigen gemaakte pesto niet ontbreken natuurlijk. Even droog geroosterd zijn ze heerlijk over de carpaccio en door diverse salades. Als toevoeging bij vlees (kip, kalkoen of lamsvlees) of vis (zalm) gerechten zijn ze ook niet te versmaden.
Een ongeroosterde pit is smaakloos en flauw, als je hem roostert krijgt diezelfde pit een notige en geroosterde (hehe) smaak. Door ze in de oven te roosteren krijg je de meest egale bruining. Feit blijft wel dat er soms maar een minuut tussen ongaar en verbrand zit, hou ze ook in de oven goed in de gaten.
Pijnboompitten zijn niet lang houdbaar en zullen onvermijdelijk snel bederven nadat je de verpakking hebt geopend. Zelfs als het een geopende is, heb je maar een paar maanden voordat ze ranzig worden. Maar zoals bij vrijwel alle voedingsmiddelen hangt de houdbaarheid af van de manier waarop je het bewaart.
De pijnboompit is het zaadje van een den. En om precies te zijn van de boom met de botanische naam 'Pinus'. De zaden groeien in de kegelvrucht, tussen de houtachtige schubben. Door met geplukte dennenappels te schudden, komen de pijnboompitten los.
Vanaf: € 3,50. 50 Gram 180 Gram 500 Gram 1 KG.
Een milde reactie kan zijn: uitslag of roodheid in het gezicht of over het lichaam, buik- pijn, spugen, diarree. Een ernstige reactie kan zijn: zwelling van tong, mond of gelaat benauwdheid, vermin- derd bewustzijn.
Ze tolereren ook vaak pijnboompitten, dat zijn geen noten maar zaden. Hoewel men kokosnoot een noot noemt, toleert de overgrote meerderheid van de nootallergische personen zonder moeite kokosnoot.
De inname van pijnboompitten kan aanleiding geven tot een bittere, metaalachtige smaaksensatie bij het nuttigen van voedsel of drank.
Reacties. Geoogst in landen als China, Italie. Ze halen de pitten uit de denneappels van een speciaal soort Dennenboom, geheten de Parasolden (Pijnboom) die groeien in zuidelijke landen.
Laat de dennenappels in de zon drogen tot de dennenappels open springen en de donker gekleurde zaden (met daarin de pijnboompitjes) geoogst kunnen worden. Je kunt ook onder een dennenboom een kleed leggen en de boom voorzichtig heen en weer schudden. De bruine langwerpige zaadjes vallen dan als vanzelf uit de boom.
De naam pijnboom is eigenlijk toepasselijker dan grove den. Het is afgeleid van het Latijnse woord pinus wat vlot betekent, maar misschien ook van Pinus, het vriendinnetje van de Griekse god Pan. Hij werd ook wel mastboom genoemd want men gebruikte het hout vroeger voor boten en vlotten.
Je kunt ze hooguit voorzichtig tussen een notenkraker breken en voorzichtig eruit halen als je ze heel wilt houden. Maakt het niet uit of ze er heel uitkomen omdat je ze toch fijnmaakt voor de pesto bijv. dan kan je de schil ook met de hamer kapot tikken of minder omzichtig in een notenkraker kraken.
Pijnboompitten invriezen is mogelijk, ze blijven dan ingevroren ongeveer 6 maanden goed. Ontdooien bij voorkeur in de koelkast, zodat de noten harder blijven.
Tot 2 maanden en mogelijk langer na de THT-datum, mits het er nog goed uitziet en de verpakking nog heel is.
Onder de schubben van de dennenappel zitten de zaadjes. Bij een jonge boom zijn de dennenappels nog groen en zijn de schubben gesloten. Wanneer het erg droog is wil de boom overleven en zorgt dat de kegel open gaat en de zaadjes eruit vallen.