Het ontbreken van een atmosfeer op de maan, zorgt er ook voor dat er daar geen lucht is. 'En je hebt zuurstof nodig om te ademen,' weten de kinderen. Dus: zuurstof gaat ook in de koffer.
Het buitenste pak is luchtdicht en zorgt voor extra bescherming tegen de temperaturen op de maan. Daarbij hebben de astronauten ook een soort rugtas met water en lucht, zodat ze kunnen blijven ademen! Er is namelijk geen zuurstof op de maan!
Zuurstof die nodig is om te ademen is niet aanwezig in de atmosfeer van de Maan. Dus kunnen we niet ademen op de Maan .
Dat we sinds 1972 niet meer op de maan zijn geweest, komt vooral door een gebrek aan politieke wil. De techniek is sinds 1969 enorm vooruitgegaan. Ook de ambities groeien: er bestaan plannen voor bemande missies naar Mars en verder.
Dat kan op aarde omdat onze atmosfeer zuurstof bevat - zodat verbranding mogelijk is - en de bodem vol met microben en schimmels zit - zodat een lichaam langzaam vergaat. Heel anders is dat op de maan of op Mars. De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof.
De regoliet van de maan bestaat voor ongeveer 45% uit zuurstof . Maar die zuurstof is stevig gebonden aan de mineralen die hierboven zijn genoemd.
In de donkere kraters rond de zuidpool van de maan kan niet alleen bevroren water, maar ook bevroren koolstofdioxide te vinden zijn. Dat blijkt uit nieuw onderzoek gebaseerd op gegevens van NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). Dat is goed nieuws voor toekomstige bemande maanmissies.
' De Amerikaanse astronaut Neil Armstrong sprak deze iconische woorden toen hij in 1969 als eerste mens voet zette op de maan. Inmiddels zijn we vele jaren verder en zijn er twaalf mannen op de maan geweest. Hoe kwam de eerste maanlanding in 1969 tot stand? Hoe werkt een reis naar de maan?
“De reden is dat de ruimte – NASA's favoriete plek – een verre, vijandige en levenloze plek is. Het onderzoek ernaar levert weinig grote ontdekkingen en een overdaad aan gehypede claims op,” schreef socioloog Amitai Etzioni over de ongelijkheid in Issues in Science and Technology.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.
Kort antwoord: het is mogelijk ! De maanomgeving brengt unieke uitdagingen met zich mee. Deskundigen werken echter aan het oplossen van problemen met betrekking tot de technische vragen, en er komen regelmatig veelbelovende ontwikkelingen naar voren. Er zijn genoeg problemen die we moeten oplossen voordat we op de maan kunnen leven.
De eerste taak is het maken van adembare lucht. Verrassend genoeg is dit vrij eenvoudig, aangezien de maanbodem voor 42% uit zuurstof bestaat. Met behulp van warmte en elektriciteit kan deze zuurstof door robots worden geoogst . NASA heeft al prototyperobots op aarde ontwikkeld en in het veld getest die deze rol kunnen vervullen.
Volgens sterrenkundige Lucas Ellerbroek zou je in principe wel op de maan kunnen leven.Maar je moet dan wel ontzettend veel spullen meenemen. Er is op de maan namelijk geen eten, drinken of zuurstof.
Om deze reden is het een probleem dat de Maan, in tegenstelling tot de Aarde, geen atmosfeer heeft die zuurstof bevat. Om op de Maan te kunnen ademen, moeten we zuurstof transporteren op de lange en energieverslindende reis vanaf de Aarde . Dat wil zeggen, tenzij we een manier kunnen vinden om de zuurstof die we nodig hebben op de Maan zelf te maken.
In de ruimte kan niemand je horen schreeuwen. Dat komt doordat er geen lucht is - de ruimte is een vacuum. Geluidsgolven kunnen zich in een vacuum niet verplaatsen. De 'kosmische ruimte' begint ongeveer 100 km boven de Aarde, waar de lucht rond onze planeet ophoudt.
Op Mars is er minder lucht dan op aarde. De atmosfeer bestaat vooral uit koolstofdioxide en een klein beetje stikstof. Er is bijna geen zuurstof, dus ademen is moeilijk! Het kan hard waaien op Mars, maar niet zo erg als op aarde.
Het was in januari 1960 - 9 jaar voordat de eerste mens een stap op de maan zette - dat de Zwitser Jacques Piccard en de Amerikaan Don Walsh de bodem van de Challengerdiepte bereikten, het diepste punt van de aardbol, aan boord van de bathyscaaf Trieste, op 10.916 meter. En wat een verrassing!
De National Aeronautics and Space Administration (NASA) begon in 1958 met het onderzoeken van de diepzee, maar stopte in 1978 of 2014 met het onderzoeken van oceanen vanwege een onbekende, mysterieuze ontdekking.
Volgens oceanografen is maar 5% van de oceanen verkend. In totaal omvatten de oceanen ongeveer 1,3 miljard kubieke kilometer en hebben ze een gemiddelde diepte van 3688 meter. In verschillende perioden in het verleden waren alle continenten met elkaar verbonden.
Maar het grootste probleem is de veiligheid. De NASA stelt zichzelf heel hoge veiligheidseisen." Tot en met 1972 waren die eisen een stuk minder streng. Eigenlijk ging het met Armstrong in 1969 maar net goed.
De meeste astronauten zijn mannen. Ook heeft er nog nooit een vrouw op de maan gestaan. In 1963 wordt de eerste vrouw de ruimte in geschoten: de Russische Valentina Teresjkova.
Die vlag kunnen we vanaf de Aarde niet waarnemen, maar in theorie de maanlanders zelf wel. Natuurlijk gaat geen serieuze wetenschapper daar de kostbare waarnemingstijd van de grote telescopen op Aarde aan verknoeien (als de zeer gevoelige camera's al tegen zoveel licht zouden kunnen).
Temperaturen nabij de evenaar van de maan kunnen overdag oplopen tot 250°F (121°C), om na zonsondergang te dalen tot -208°F (-133°C) . In diepe kraters nabij de polen van de maan zorgen permanente schaduwen ervoor dat het oppervlak nog kouder blijft — NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter heeft temperaturen gemeten die lager zijn dan -410°F (-246°C).
Het oppervlak van Europa wordt getroffen door straling van Jupiter. Dat is slecht voor het leven op het oppervlak – het zou niet kunnen overleven. Maar de straling kan brandstof creëren voor leven in een oceaan onder het oppervlak.
De laag lucht om Mars bevat geen zuurstof, maar bestaat voor het grootste deel uit een andere stof: koolstofdioxide. Een mens zou er dus niet kunnen ademen. Het Marswagentje wist die koolstofdioxide om te zetten in zuurstof. Genoeg zuurstof zou betekenen dat er ook mensen voor langere tijd op Mars kunnen rondlopen.