Gen OR6A2. Het is genetisch bepaald of jij houdt van koriander of niet. Het is dus niet dat je het kunt 'leren eten', zoals dat wel het geval is bij veel andere voedingsstoffen. Je genen bepalen namelijk hoe het voor jou ruikt of smaakt.
Genetische variatie
Deze zogenaamde 'afwijking' komt bij 4 tot 14 procent van de mensen voor, afhankelijk van waar in de wereld je bent opgegroeid. Zo zijn er meer mensen in Nederland die koriander uit de weg gaan dan in bijvoorbeeld Vietnam.
De mensen die koriander naar zeep vonden smaken, vertoonden gelijkenissen in een bepaald groepje geurreceptoren. Het gen OR6A2 zou er een rol bij kunnen spelen. Bij sommige mensen zorgt dat gen ervoor dat een van hun geurreceptoren erg sterk reageert op die zepige aldehyden. Zij vinden die naar zeep smaken.
Voor 4 tot 14 procent van de wereldbevolking heeft koriander een zeepachtige nasmaak.
Het aroma van koriander wordt gevormd door een zestal stoffen, en de meeste daarvan zijn aldehyden. Mensen die een hekel hebben aan koriander, blijken door die genetische variant erg gevoelig voor onverzadigde aldehyden in het kruid, ze ruiken die beter en vinden dat ze stinken.
Het gaat om het OR6A12-gen; iedereen die dit gen dubbel bezit, proeft een zeepachtige smaak. Aan het onderzoek deden bijna 30.000 mensen mee. Hiervan bleek één op de zes het eten van koriander onmiskenbaar te vergelijken met het spoelen van je mond met zeep.
Koriander zit boordevol vitamines, mineralen en vezels. Zo is het rijk aan vitamine C, een vitamine die onder andere bijdraagt aan een goede weerstand en je lichaam door zijn functie als antioxidant helpt beschermen tegen oxidatieve schade. Ook bevat koriander veel bètacaroteen.
Harde en zachte stelen
De zachte stelen zijn allemaal eetbaar. Ze hebben dezelfde smaak als de blaadjes van het kruid. Kruiden met een zachte, eetbare, steel zijn bijvoorbeeld bieslook, dille, peterselie, basilicum en koriander.
Je kunt verse koriander op een koele plek in een vershoudfolie een paar dagen bewaren. Invriezen kan ook, maar gaat ten koste van de mooie groene kleur en de smaak. In de diepvries is koriander in een goed gesloten bakje of zakje tot 12 maanden houdbaar bij minimaal -18ºC. Was en snijd het kruid.
"Hoe je de smaak van koriander ervaart is genetisch bepaald. Het heeft dus te maken met je erfelijke achtergrond. Het kan in de familie zitten", zegt hij tegen EditieNL.
Van de mensen die twee kopieën hebben van het OR6A12-gen, dat aan de basis ligt van deze waarneming, proeft 15,3% een zeepsmaak bij het eten van koriander. Naar schatting 4 tot 14% van de wereldbevolking zou koriander daardoor erg onaangenaam vinden.
In landen waar wel veel koriander gegeten wordt, ligt het aantal koriander-haters dan ook veel lager. Slechts 7 procent van de Zuid-Aziaten, 4 procent van de Latijn-Amerikanen en 3 procent van de mensen uit het Midden-Oosten heeft een aversie tegen koriander.
De smaak heeft iets weg van een combinatie van peterselie en citroen. Dit kruid is een belangrijk ingrediënt van kerrieschotels. In vlees- en wildgerechten doet koriander het erg goed. Zo is koriander lekker in of bij een Indiase lamscurry of in een roerbakgerecht van sperzieboontjes met taugé.
Koriander: een specerij die in veel verschillende keukens wordt gebruikt. Met koriander is het vaak zo dat je het of heerlijk vindt of heel vies. Vaak wordt er ook gezegd: 'het smaakt naar zeep' of 'ruikt naar zeep'.
Koriander is een eenjarige plant uit de schermbloemenfamilie (Apiaceae). Dit kruid komt van oorsprong uit het westen van Azië. Tegenwoordig wordt koriander verbouwd in Zuid-Europa, Zuid-Amerika en India. Volgens de overlevering bevordert dit kruid de 'onsterfelijkheid'.
Peterselie
Omdat koriander en peterselie uit dezelfde familie komen, peterselie is de beste vervanger als je een soortgelijke smaak als koriander wilt. Er zijn twee hoofdsoorten peterselie: Italiaanse platte peterselie en krulpeterselie.
Olie. Doe je overgebleven kruiden in olijfolie en laat 1-2 weken op een donkere plek staan zodat de smaken in kunnen trekken. Je kunt ook olie met kruiden in een ijsblokjesvorm gieten en invriezen. De blokjes kun je dan heel gemakkelijk in een soep, stoofschotel of saus doen.
Koriander is eenjarig, na de oogst van de zaden zullen de planten afsterven.
De hele plant is eetbaar maar meestal gebruikt men de bladeren of de gedroogde zaden, zowel heel als gemalen. In gemalen poedervorm wordt het ook ketoembar genoemd en is het onderdeel van inmaakkruiden, kerrypoeder en speculaaskruiden.
De smaak van van het kruid rozemarijn is mild, maar snel overheersend. Het is een oud keukenkruid, dat vooral in Italiaanse gerechten goed past. Het smaakt lekker in vleesgerechten (zoals varkens- en lamsvlees), groenten, soepen en salades. Het kruid is ook zeer geschikt bij schelp- en schaaldieren.
De zachte stelen zijn allemaal eetbaar en hebben vrijwel dezelfde smaak als de blaadjes. Denk hierbij aan basilicum, bieslook, dille, koriander en peterselie. Kruiden met harde of stevige stelen zijn bijvoorbeeld munt, oregano, rozemarijn, salie en tijm. Hiervan kun je beter alleen de blaadjes gebruiken.
Toch zijn er qua gezondheidsvoordelen maar weinig verschillen tussen de twee kruiden te vinden. Ze zijn beide gezond en een goede manier om gerechten van een lekkere smaak te voorzien - en er tegelijkertijd een extra dosis vitamines aan toe te voegen.
Koriander kan helpen om metalen, zoals kwik of aluminium, die in vetcellen kunnen zitten opgeslagen, vrij te maken. Wanneer je koriander combineert met een blauwe algensoort, zoals spirulina die de zware metalen kan helpen afvoeren, heb je een power-detox-combinatie!
Korianderblad, oftewel verse koriander, is lekker als smaakmaker. Het groene kruid kleurt goed als garnering op een salade, curry, soep of roerbakgerecht. Je kunt van korianderblad ook saus en pesto maken, of het verwerken in chimichurri, guacamole of een dip.