De baarmoederhals is het uiteinde van de baarmoeder. Je kunt die zelf voelen. Ga met een vinger diep in je vagina. Helemaal achterin de vagina ligt de baarmoederhals.
De baarmoederhals vormt de verbinding van de baarmoeder met de vagina. Je kan de baarmoederhals met je vingers in de vagina voelen op ongeveer 10 centimeter naar binnen als een kleine, beetje harde bobbel die terugveert bij aanraking. Het voelt wat aan zoals wanneer je tegen het uiteinde van je neus duwt.
U kunt last hebben van een zwaar gevoel in de vagina, onder in de buik of laag in de rug. Soms kunt u de verzakking buiten de vagina zien of voelen. U kunt problemen bij het plassen hebben, zoals het gevoel niet goed uit te kunnen plassen, heel vaak te moeten plassen, terugkerende blaasontstekingen en urineverlies.
Als je vruchtbaar bent, is de baarmoedermond zo zacht als je oorlel of lippen en staat hij een beetje open. Buiten deze vruchtbare dagen is de baarmoedermond harder, als het topje van je neus, en gesloten. Deze veranderingen van de baarmoedermond kun je door inwendig zelfonderzoek herkennen.
De vagina is de opening die naar je baarmoeder leidt. De vagina is 8 tot 10 centimeter diep. Aan het eind van de vagina ligt de baarmoederhals. Dit is de ingang van de baarmoeder.
Normaal gezien is je baarmoederhals gesloten, stevig en lang (ongeveer 3,5 tot 4 cm). Wanneer in arbeid bent, wordt je baarmoederhals dunner en wordt het steeds zachter en korter. Dit wordt verstrijking genoemd. Het wordt meestal uitgedrukt in centimeter.
Bij een verzakking zijn de bekkenbodemspieren en het bindweefsel uitgerekt of beschadigd. De baarmoeder, blaas of de endeldarm zakken daardoor in de vagina naar beneden en kunnen zelfs naar buiten komen (uitpuilen).
De verloskundige kan met haar vingers meten in hoeverre de ontsluiting is gevorderd. Het voelen van de baarmoedermond. Naarmate de bevalling vordert, wordt de baarmoeder weker en de baarmoederhals korter. Hierdoor kan de verloskundige een inschatting maken van de vordering van de bevalling.
Kan ik voelen of ik zwanger ben? Helaas kan je aan de baarmoedermond niet voelen of je ook daadwerkelijk zwanger bent geworden. Hiervoor zal je toch echt een zwangerschapstest moeten aanschaffen. Maar het is toch wel erg leuk om zélf te kunnen inschatten wanneer je vruchtbaar bent door de baarmoedermond te voelen!
Je kunt die zelf voelen. Ga met een vinger diep in je vagina. Helemaal achterin de vagina ligt de baarmoederhals. Het voelt aan als een harder, gevoelloos stuk.
De baarmoedermond, dat uitkomt in de vagina heeft de vorm van een tuitje en is zo'n 3-4 cm lang en voelt hard aan. Zoals het puntje van je neus. De baarmoedermond is erg sterk, dat is ook belangrijk omdat hij er tijdens de zwangerschap voor zorgt dat je kindje niet uit je baarmoeder valt.
Symptomen baarmoederhalskanker
bloederige of bruinige afscheiding wanneer u niet menstrueert. bloedverlies tijdens de geslachtsgemeenschap. bloedverlies na de overgang.
Gemeenschap kan geen schade veroorzaken aan de ongeboren baby. Alleen wanneer er sprake is van bloedverlies of gebroken vliezen wordt vrijen afgeraden. Tijdens of na het vrijen kan de baarmoeder hard worden (buikpijn), doordat deze bij een orgasme samentrekt. Dit is geen reden tot ongerustheid.
Symptomen zwangerschap en jouw lichaam
De eerste signalen van je zwangerschap zijn: gevoelige en opgezette borsten, tepels die groter en donkerder zijn, misselijkheid, vaak moeten plassen, trek in eten op vreemde momenten en sneller moe zijn. Het komt allemaal door nieuwe hormonen!
Doordat je zwanger kan zijn zonder de symptomen te ervaren, is het ook mogelijk dat je pas later erachter komt dat je zwanger bent. Zo komt het bij vrouwen voor dat ze al 8 weken zwanger blijken te zijn. Vanaf ongeveer week 12 kunnen de zwangerschapssymptomen ook afnemen.
Je kan je baarmoedermond voelen met één of twee vingers in je vagina. Vlak voor de eisprong verandert de stand van je baarmoedermond. Deze komt hoger te liggen, opent zich een beetje en voelt zacht aan. Na de ovulatie sluit de baarmoedermond zich en wordt deze harder.
Naast het voelen en benoemen van je ontsluiting kunnen we ook aan de regelmaat van je weeën en aan je houding zien hoe ver je mogelijk bent. Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.
Het verrichten van een vaginaal toucher tijdens de zwangerschap of bevalling is een voorbehouden handeling, die in de wet is toegekend aan artsen en verloskundigen. De verpleegkundige had niet zomaar mogen toucheren.
Na de leeftijdsgrens van 45 gepasseerd te zijn komen bij veel vrouwen de klachten om de hoek kijken. Dit heeft met name te maken met het verslappen van de spieren, waardoor de beschadigingen aan het licht komen. Naast zwangerschap kunnen er nog andere oorzaken zijn van prolaps en prolapsklachten.
De huisarts kijkt niet alleen of er een verzakking is, maar onderzoekt ook de huid rondom de vagina en de anus. Zo is het bijvoorbeeld goed te zien of je ooit uitgescheurd of ingeknipt bent en of de huid nog goed doorbloed is (wat na de overgang soms niet het geval is).
Als de vrouw geen operatie wenst, is het soms mogelijk om met een ring (ook wel pessarium genoemd) de verzakking als het ware in de schede wat op te duwen, waardoor deze geen klachten meer geeft. Deze ring moet eens in de 3 tot 6 maanden gecontroleerd worden, omdat er drukplekken in de vagina kunnen ontstaan.
Je hebt een gekantelde baarmoeder wanneer deze naar achteren kantelt naar het rectum in plaats van naar voren in de richting van de blaas. Zoals de meeste delen van het lichaam is de baarmoeder van iedereen anders en uniek (inclusief de richting waarin deze ligt).
Ongeveer 40 procent van de vrouwen wereldwijd heeft een vorm van verzakking en de kans hierop neemt toe met de leeftijd. De belangrijkste oorzaak is schade of verzwakking van de spieren, steunweefsel en zenuwen van de bekkenbodem die deze organen ondersteunen.