Er bestaat geen 'genezing' voor PCOS, maar de symptomen en gezondheidsrisico's kunnen wel worden beperkt. Vaak bestaat de behandeling eenvoudigweg uit het voorschrijven van de anticonceptiepil, waarbij bloedingen kunstmatig kunnen worden opgewekt.
PCOS is niet te genezen. Op dit moment is er helaas geen remedie voor PCOS. Voor bijna alle vrouwen is dit moeilijk te accepteren. Wel is het zo dat je de symptomen onder controle kan krijgen door medicijnen, gezonde voeding en voldoende beweging.
Vooruitzichten. Vrouwen met PCOS hebben rond of na de overgang een grotere kans op gezondheidsproblemen. Dit zijn diabetes mellitus type II (suikerziekte), hart- en vaatziekten, een hoge bloeddruk en een verhoogde kans op baarmoederslijmvlieskanker (endometriumcarcinoom).
Verminder de inname van voedingsmiddelen die de aanmaak van insuline stimuleren, dus suikerrijke producten. Een dieet laag in (snelle) koolhydraten lijkt duidelijk het beste te zijn voor iemand met PCOS [16]. Eet daarnaast voldoende vezels; dit verbetert je insulineresistentie [23].
Gevolgen van PCOS op lange termijn zijn: gevolgen voor de algemene gezondheid; diabetes mellitus (type II); hoge bloeddruk, verhoogd cholesterolgehalte en harten vaatziekten.
Vrouwen met PCOS hebben mogelijk een verhoogde kans om op latere leeftijd last te krijgen van onder andere suikerziekte, hart- en vaatziekten en hoge bloeddruk. Op jonge leeftijd is er een verhoogde kans op kanker van het baarmoederslijmvlies (endometriumcarcinoom).
Veel vrouwen met PCOS krijgen dan vanzelf weer een eisprong. Dit maakt de kans op een zwangerschap groter. De kans is groter dat een behandeling met hormonen lukt. Een zwangerschap is veiliger en je hebt minder kans op problemen, zoals een miskraam, hoge bloeddruk of zwangerschaps-diabetes.
De klachten van PCOS kunnen minder worden door iets af te vallen. Door 5 tot 10% af te vallen lijkt het gehalte van veel hormonen in het bloed te verlagen zoals bijvoorbeeld insuline en testosteron. Hierdoor worden veel vrouwen met PCOS weer regelmatiger ongesteld en krijgen ze ook een regelmatigere eisprong.
PCOS is erfelijk, maar komt in families met het erfelijke gen vaker voor dan in andere families met dit gen. Overgewicht speelt hierbij een belangrijke rol. Vrouwen die aanleg hebben voor PCOS, krijgen meer symptomen wanneer er ook sprake is van overgewicht. De exacte oorzaak van PCOS is onbekend.
Suppletie van vitamine D verbetert de ovulatie en de bevruchting bij vrouwen met PCOS. Mineralen zink en magnesium zijn ook vaak aan de lage kant. De suppletie van beiden heeft een positief effect bij vrouwen met PCOS.
Hoewel het risico op een miskraam of vroeg zwangerschapsverlies ongeveer 10-15% is als u PCOS heeft, zal het risico drie keer zo groot zijn. Zoals we hierboven vermeldden, ovuleren vrouwen met het PCOS-syndroom niet regelmatig en hebben daarom een onregelmatige menstruatiecyclus.
In sommige families komt het vaker voor. Gewicht kan daarbij een belangrijke rol spelen. Vrouwen die aanleg hebben voor PCOS, krijgen meer symptomen van PCOS als ze dikker worden. Omdat overgewicht tegenwoordig vaker voorkomt, komt PCOS mogelijk ook vaker tot uiting.
Het eten van ontstekingsremmende voeding kan daarom de risico's bij PCOS verminderen. Denk hierbij aan ontstekingsremmende voedingsmiddelen zoals kurkuma, knoflook, rood fruit zoals blauwe bessen en frambozen, bladgroenten zoals spinazie en boerenkool, noten, avocado, broccoli, tomaten en groene thee.
Kies voor krachttraining. Hierna – tijdens de herstelfase – worden namelijk de hormonen gebonden Testosteron (tegenpool van vrij Testosteron, wat klachten geeft bij PCOS) en Groeihormoon aangemaakt. Deze hebben een positief effect op je hormoonbalans.
In de normale menstruatiecyclus treden ongeveer dertien menstruaties op per jaar, bij PCOS minder dan acht per jaar. De periode tussen de menstruaties wordt dus langer dan vijf tot zes weken (oligomenorroe) of de menstruatie blijft gedurende een half jaar of langer weg (amenorroe).
Type 1: te veel mannelijke hormonen in het bloed, geen of weinig eisprongen, veel eiblaasjes in de eierstokken te zien op de echo. Type 2: weinig eisprongen, veel eiblaasjes in de eierstokken te zien op de echo. Type 3: te veel mannelijke hormonen in het bloed, geen of weinig eisprongen.
Het is wel mogelijk om de verschillende symptomen of de oorzaken van de symptomen van PCOS te behandelen. Voor jouw behandelplan is het belangrijk om te weten of je zwanger wilt worden of (nog) niet. Als je nog niet of niet meer zwanger wilt worden, adviseren we meestal de pil of een Mirena-spiraal.
Uit recent onderzoek is gebleken dat vrouwen die niet aan PCOS lijden gemiddeld 1868 calorieën per dag nodig hebben, tegenover 1445 calorieën voor vrouwen met PCOS. Het nadeel is dat wanneer je lijdt aan PCOS, je juist meer trek hebt en meer zin hebt in bepaalde dingen.
PCOS: verminderd vruchtbaar
Ongeveer 30% van de vrouwen met PCOS raakt spontaan zwanger zonder behandeling. Normaal ontwikkelen zich in de eerste helft van de menstruatiecyclus enkele follikels (ook wel eiblaasjes genoemd) in de eierstokken, waarvan er meestal maar één verder groeit en tot ovulatie (eisprong) komt.
Haaruitval (alopecia) dient met medicatie behandeld te worden. Het lokaal gebruik van Minoxidil kan effectief zijn bij een milde vorm van haaruitval. Dit middel werkt echter niet bij iedereen. Een tweede optie is het gebruik van anti-androgenen, deze gaan de werking (niet de productie) van androgenen verminderen.
Om PCOS vast te stellen, vindt er meestal bloedonderzoek en echoscopisch onderzoek plaats. Door middel van inwendige echoscopisch onderzoek (een echo via de vagina) kunnen de eierstokken worden beoordeeld op het voorkomen van meerdere eiblaasjes.
Laserontharing bij overbeharing bij PCOS
Zowel de donkere haren in het gezicht als op het lichaam kunnen worden behandeld met laserontharing. Bij laserontharing voor overbeharing bij PCOS wordt het licht van de laser geabsorbeerd door het pigment in de haar en in de haarwortel.
Verder kunnen te veel mannelijke hormonen de volgende impact hebben: de stem wordt zwaarder, de clitoris wordt groter, de haargrens wijkt naar achter op het hoofd en menstruatiestoornissen kunnen optreden. is de haargroei overal toegenomen, maar vooral op de armen en de benen.
De AMH-test
AMH staat voor anti-Müller-hormoon, een hormoon dat wordt afgescheiden door de oöcyten (eicellen). Door op dit hormoon te testen (aan de hand van een bloedtest) kan de arts ongeveer schatten hoe veel levensvatbare eicellen er nog over zijn in de eierstokken van een patiënt.