Je kunt een wrat laten weghalen door hem te bevriezen, verbranden of uit te lepelen. Wegsnijden is ook mogelijk, maar dat wordt bijna niet meer gedaan.
Als je ze probeert weg te snijden, ontstaan kleine puntvormige bloedingen. Deze wratten zijn meestal pijnloos. Voetzoolwratten kunnen drukken op onderliggende structuren en daardoor pijnlijk zijn. Vaak zijn ze bedekt met een dikke laag eelt, waardoor ze er soms uitzien als een likdoorn.
Wratten hoeven alleen behandeld te worden als u er veel last van heeft. Voetwratten bijvoorbeeld kunnen pijn doen bij staan of lopen. Wratten kunt u zelf insmeren met salicylzuurzalf of laten bevriezen bij de huisarts. De behandeling van een wrat geeft vaak meer klachten dan de wrat zelf.
Ga niet pulken aan een wrat, want dan kun je het wrattenvirus verspreiden. Heb je helemaal geen last van een wrat? Dan kun je ook even afwachten en niks doen. Grote kans dat de wrat opeens spontaan weggaat.
De behandeling kan bestaan uit zalf of tinctuur, uitlepelen of aanstippen met vloeibare stikstof. Bij het aanstippen met vloeibare stikstof wordt de wrat bevroren, er ontstaat een blaar onder de wrat en na 1 à 2 weken valt de wrat eraf. De behandeling is wel pijnlijk en moet nogal eens herhaald worden.
Voetwratten zijn vaak hardnekkig en groeien diep in de huid door de druk op de voetzool. De vlakke wrat (verruca plana) is een glad, plat en slechts enkele millimeters groot, met huidkleurig / roze of lichtbruin bobbeltje. Vaak zijn er veel tegelijk. Ze komen vooral voor op het gezicht, onderarmen, handruggen en benen.
Wratten zijn kleine huidgezwelletjes die door het humaan papillomavirus (HPV) worden veroorzaakt. HPV veroorzaakt een woekering van harde proteïnen (keratine) in de bovenlaag van de huid, zodat kleine, onregelmatige bultjes ontstaan die ruw aanvoelen.
Het virus verspreidt zich door huid-huid contact, vooral wanneer een wrat opengekrabt is: het virus kan dan makkelijker naar buiten. Op deze manier worden anderen met het virus besmet, of worden bij de 'patiënt' zelf andere huiddelen geïnfecteerd.
Soms zijn in het midden van de wrat zwarte stipjes zichtbaar. Dit zijn haarvaten die de wrat van bloed voorzien. Ze wijzen er vaak op dat de wrat op het punt staat te verdwijnen.
Het is verstandig in de volgende gevallen een arts te raadplegen: Bij wratten die spontaan gaan bloeden of plotseling van kleur of grootte veranderen. Bij wratten die op of rond de geslachtsorganen zitten. Bij wratten die in het gezicht zitten.
ziet eruit als een glad, glazig bolletje dat zeer traag groeit; kan variëren van bruin, roze, huidkleurig tot donkerrood; kan licht doorlopen zijn met fijne bloedvaatjes.
Appelazijn is één van de populairste huismiddeltjes bij wratten. Het wordt op verschillende manieren gebruikt. Een veel gebruikte methode is het doordrenken van een wattenbolletje met appelazijn, het op de wrat aanbrengen en met een pleister vastmaken. Dat wordt twee keer peer dag herhaald tot de wrat loskomt.
Uitlepelen (excochleatie) en wegsnijden
Soms worden wratten, vooral draadvormige wratten, onder plaatselijke verdoving 'weggelepeld' of gesneden. Hierna wordt het wondgebied dichtgeschroeid (gecoaguleerd). De wond geneest in ongeveer 2 weken.
Omdat de wratten enkel in de bovenste laag van de huid (de opperhuid) liggen kunnen ze eenvoudig van de huid worden geschraapt met een zogenaamde 'scherpe lepel'. Een verdoving is vaak niet nodig. Er blijft dan een klein schaafwondje over dat over het algemeen fraai geneest zonder een litteken achter te laten.
Het is niet aan te raden om een steelwratje zelf te verwijderen met een schaartje of touwtje. Wanneer dit schaartje of touwtje niet geheel steriel is kan er een infectie ontstaan. Bovendien kan verkeerde behandeling leiden tot huidbeschadiging of bloeden.
Wratten ontstaan door een infectie van de huid met een virus, dit virus is besmettelijk. Wratten verdwijnen meestal vanzelf. Je kunt wratten verwijderen door ze te bevriezen (aanstippen), weg te snijden of weg te branden. Een salicylzuurzalf helpt wratten te verminderen.
Wratten kunnen gelukkig geen kwaad. Het wrattenvirus komt overal voor. Het zit vooral in een vochtige omgeving, zoals een zwembad. Ook in gymzalen verspreidt het virus zich gemakkelijk via blote voeten.
Waar gewone wratten op andere lichaamsdelen voornamelijk naar buiten groeien, groeit een voetwrat meestal naar binnen. Dit komt omdat de wrat tijdens het lopen naar binnen wordt gedrukt.
Zink helpt bij de aanmaak van nieuw collageen en helpt zo tegen ontstekingen (acne), rimpels, striae, schade door de zon, wratten en haaruitval. Goede plantaardige bronnen van zink zijn o.a.: pompoenzaden, zonnebloempitten, sesamzaden, cashewnoten, kikkererwten, bonen en spinazie.
De besmetting kan plaats vinden door direct contact met een wrat of door indirect contact met een voorwerp (bijvoorbeeld een handdoek) waarop het virus zich bevindt. Na besmetting kan het virus twee tot zes maanden sluimeren voordat het de cellen van de buitenlaag van de huid sneller laat groeien.
Wanneer er een laagje eelt over de verruca is ontstaan haalt de podotherapeut het eelt voorzichtig met een mesje (scalpel) of frees weg. Dit wordt voorzichtig gedaan omdat een verruca in de meeste gevallen direct gaat bloeden. Dit komt doordat wratten erg goed doorbloed zijn.
Wratten zijn het gevolg van een infectie op de bovenste laag van de huid, die wordt veroorzaakt door het papillomavirus (HPV). Dit virus bestaat in wel 100 verschillende varianten. Het risico op wratten is hoger op de huid als die beschadigd of verwond is.
Gewone wratten ontstaan door het besmettelijke humaan papilloma virus. Bij wondjes en een geweekte huid (door bijvoorbeeld zwemmen) is de kans op besmetting groter. Na besmetting duurt het meestal 2 tot 6 maanden voordat u wratten krijgt.
Bij heel uitgebreide wratten wordt soms een aantal maanden de tablet Neotigason, een afgeleide van vitamine A-zuur, voorgeschreven om de woekering van het wratweefsel tegen te gaan en zelfs te doen verdwijnen.