Bij stiefouderadoptie vindt de adoptie plaats tussen een stiefouder en zijn/haar stiefkind. , Dat betekent dat er na deze procedure een juridische band bestaat tussen beide personen. Adoptie is trouwens niet beperkt tot minderjarigen. Ook een meerderjarige kan geadopteerd worden door zijn/haar stiefouder.
Ja, dat kan. Hiervoor is de toestemming nodig van de volwassene die geadopteerd wordt, de kandidaat-adoptant(en) en de eventuele samenwonende partner of echtgeno(o)te van deze partijen.
Je bent minstens 25 jaar oud. Je bent minstens 15 jaar ouder dan het kind dat je adopteert. Je volgt het verplichte voorbereidingsprogramma. Je wordt geschikt verklaard door de familierechtbank.
De kosten kunnen variëren, maar toch moet je al gauw denken aan bedragen tussen de 20.000 en 40.000 euro, afhankelijk vanuit welk land je adopteert. Dit zijn wel kosten voor het hele proces, inclusief reiskosten. Deze kosten zijn uiteraard verspreid over aan aantal jaren.
Waarom is adopteren zo duur? De adoptieprocedure is naast langdurend ook erg prijzig. Afhankelijk van de bemiddelaar en het land van herkomst kan een adoptie 15.000 tot 40.000 euro kosten. Een relatief klein gedeelte, 1.595 euro, is bedoeld voor de voorlichting in Nederland en de aanvraag van de beginseltoestemming.
U moet meerderjarig en ten minste 18 jaar ouder zijn dan het kind. U moet het kind tenminste 1 jaar hebben verzorgd en opgevoed. Bijvoorbeeld als pleegouder, voogd of stiefouder.
Van aanmelding t/m beginseltoestemming: ± 2 jaar.
De wachttijd schommelt de laatste tijd sterk. Allerlei factoren zijn hierop van invloed: het aantal aspirant-adoptieouders, het aantal aspirant-adoptieouders dat de procedure uitstelt of stopzet, het aantal te verwachten adopties.
Open of gesloten adoptie
Contact houden is afhankelijk van de medewerking van de adoptieouders, want contact houden is geen recht. Bij een gesloten adoptie is er geen contact tussen de ouders die afstand doen, het kind en de adoptieouders.
Ja, dat kan. Het gaat in dit geval dan over intrafamiliale adoptie. Voorwaarde is wel dat je tot in de vierde graad verwant bent met het te adopteren kind (bv. neef of nicht) of dat je voorafgaand aan de adoptie met het kind hebt samengewoond.
De Nederlandse wet staat adoptie van een meerderjarige in beginsel niet toe, tenzij er sprake is van bijzondere omstandigheden. Dit vloeit voort uit artikel 1:228 van het Burgerlijk Wetboek (BW), waarin, naast enkele andere artikelen in de wet, de voorwaarden voor een adoptie zijn vastgelegd.
Een procedure tot stiefouderadoptie duurt in de regel circa 6 maanden. In speciale gevallen kan de rechtbank het verzoekschrift versneld in behandeling nemen. De rechtbank van de woonplaats van de verzoekende partij (de stiefouder) neemt het verzoek in behandeling.
Kinderen van 18 jaar of ouder kunt u alleen bij hoge uitzondering adopteren. De eerste moeder van het kind is 16 jaar of ouder als het kind wordt geadopteerd. De adoptieouders zijn minstens 18 jaar ouder dan het kind. De adoptieouders zijn niet de grootouders van het kind.
In totaal moet u rekenen op ongeveer € 20.000 tot € 22.000 (indicatie d.d. december 2017) op basis van een reis met twee volwassenen en één kind).
Het antwoord luidt: ja, dat kan. De Nederlandse wet zegt dat het adoptiefkind in principe minderjarig moet zijn, maar ook een volwassene kan in bijzondere gevallen worden geadopteerd. Vaak is er dan sprake van een hechte, emotionele band tussen het volwassen adoptiefkind en de ouder(s).
Ben je zwanger en is abortus of zelf voor je kind zorgen geen optie (meer) voor jou? Dan kun je overwegen je kind af te staan ter adoptie. Dit is een ingrijpende beslissing en die neem je niet zomaar.
De meesten kiezen voor adoptie omdat ze zelf geen of moeilijk kinderen kunnen krijgen. Anderen kiezen voor adoptie omdat ze een kind een betere toekomst en een veilig thuis willen bieden.
Er bestaan twee soorten adoptie: de gewone en de volle adoptie. Volle adoptie kan enkel bij minderjarigen jonger dan 18 jaar. De volle adoptie brengt bovendien sterker ingrijpende rechten en plichten met zich mee aangezien het kind hetzelfde statuut wordt verleend als ware het geboren uit de adoptant(en).
Het adopteren van een kind is een ongesubsidieerde activiteit. Aspirant adoptieouders dragen zelf de kosten van de eigen adoptieprocedure. Ook de vergunninghouder ontvangt geen subsidie. Alle betaalde gelden betreffen kosten ten behoeve van de procedure.
Je begint de adoptieprocedure door een beginseltoestemming aan te vragen bij Stichting Adoptievoorzieningen. Zij toetst dan of je voldoet aan de voorwaarden om een kind te adopteren. Daarnaast start de Raad voor de Kinderbescherming een gezinsonderzoek om te bepalen of je geschikt bent als adoptieouder.
Dat kan een ongekend kind zijn of een kind van de familie . Bij binnenlandse adoptie kan je een gekend kind adopteren. Het gaat dan bijvoorbeeld om de adoptie van de kinderen van je partner, van je kleinkind of van een nichtje.
Wanneer de biologische ouders hun kind nog steeds willen laten adopteren, worden alle juridische banden tussen de biologische ouders en het kind definitief verbroken. Het kind krijgt de achternaam van de adoptieouders en wordt bij hen ingeschreven. Hierna is de adoptie juridisch vastgelegd.
Voor adoptiekinderen is het daardoor lastig een positief zelfbeeld te ontwikkelen. Zij ervaren vaak ambivalentie en twijfelen over hun gewenst zijn door de biologische ouders (zij lieten hen immers in de steek) naast de boodschap van hun adoptieouders dat zij zeer door hen gewenst zijn.
Hoe lang een kind in een pleeggezin woont, is afhankelijk van wat het kind en de ouders nodig hebben. Soms is opvang voor een paar weken voldoende, maar afhankelijk van de thuissituatie kan het ook enkele jaren duren. Een aantal kinderen woont in een pleeggezin tot volwassenheid.