Een ernstige overgevoeligheidsreactie is te merken aan benauwdheid, een opgezollen gezicht of een ernstige huidafwijking. Stop dan met het gebruik en raadpleeg uw arts. U mag dit middel in de toekomst niet meer gebruiken. Geef aan de apotheek door dat u overgevoelig bent voor mebendazol.
Er is een hele kleine kans dat uw kind een stuip krijgt door mebendazol. Overleg eerst met uw huisarts. Bijwerkingen zijn zeldzaam. Let op: Ook als uw kind een wormenkuur krijgt, blijft hygiëne belangrijk.
Volwassenen en kinderen ≥ 2 jaar
100 mg 2×/dag ('s morgens en 's avonds) gedurende 3 opeenvolgende dagen. Indien na 3 weken geen volledige genezing is verkregen, de behandeling herhalen. Toediening: de tablet geheel of gekauwd met een ruime hoeveelheid water innemen.
Hoe lang duurt het voordat dit medicijn werkt? Eén kuur is meestal voldoende om alle wormen te doden. In de weken na de kuur ziet u nog regelmatig dode wormen in de ontlasting van uw kind. Als er 2 weken na de herhaalde kuur nog wormen in de ontlasting zitten, overleg dan met de arts.
Soms ziet u de wormpjes in de poep bewegen. Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken. Een andere naam voor wormpjes is aarsmaden of enterobiasis.
Een besmetting of infectie met aarsmaden is vervelend, ze kunnen jeuk veroorzaken rond de anus en door het krabben kan de huid rond de anus ontsteken. Je hoeft een besmetting of infectie met aarsmaden niet te behandelen maar je loopt dan wel het risico dat je jezelf en anderen elke keer weer opnieuw besmet.
Klachten en symptomen bij aarsmaden
Aarsmaden zijn ongevaarlijk maar kunnen vervelende klachten veroorzaken. Kenmerkend is dat 's nachts jeukklachten ontstaan bij de anus in de bilspleet en soms bij de schaamlippen. Daarnaast kan (vage) buikpijn en soms misselijkheid voorkomen.
Oorzaken van aarsmaden
Je krijgt aarsmaden doordat je onbewust eitjes inslikt. De eitjes van aarsmaden worden verspreid doordat de drager vaak krabt aan de jeukende anus en dan de eitjes onder de nagels krijgt. Bij het eten of drinken komen de eitjes in de mond en vervolgens in de darmen terecht.
Wormen in de darmen doen eigenlijk hetzelfde. Zo kunnen ze voedsel aan het lichaam onttrekken en kan dit voor vermagering zorgen. Mensen raken besmet met de eitjes van de worm. Deze ontwikkelen zich vervolgens in de darm tot larven en worden uiteindelijk volwassen wormen in de darmen.
U heeft klachten
Jeuk rond de anus of vagina, vooral 's nachts, komt meestal door de kleine (tot ongeveer 1 cm) wormpjes. De meeste andere wormen die u in Nederland kunt krijgen geven meestal geen klachten. Heel soms kunt u bijvoorbeeld buikpijn krijgen door lintwormen, spoelwormen of zweepwormen.
Deze stoffen kunt u vinden in rubriek 6 van deze bijsluiter. Deze overgevoeligheid kan worden herkend aan huiduitslag, jeuk, kortademigheid en/of een gezwollen gezicht. Stop dan de behandeling en raadpleeg uw arts. Raadpleeg bij twijfel altijd uw arts of apotheker.
Aarsmade. De aarsmade (bleekgeel/wit van kleur) is een kleine worm (0,5-1 cm) die vaak bij kinderen voorkomt. De wormen houden zich op in het onderste deel van de dunne darm en bij de blinde darm. Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig.
De aarsmade. Een kleine worm van ongeveer vijf tot tien millimeter die vaak bij kinderen voorkomt. De worm is geelwit van kleur en kan in je darmen leven. De eitjes van de aarsmade zitten op de anus en worden daarom vaak via de vingers verspreid.
Gemiddeld wordt uitgegaan van 4x per jaar, maar heb je bijvoorbeeld kleine kinderen of krijgt jouw hond rauw vlees dan wordt geadviseerd om vaker te ontwormen. Kijk in het ontwormingsschema hoe vaak ontwormen het beste bij jouw leefsituatie past.
Ontwormen kun je niet 'preventief' doen, maar alleen curatief. Met andere woorden: Het heeft alleen zin als ze ook echt wormen hebben. De tablet werkt zo lang als hij in het maagdarmkanaal zit (ongeveer 24-48 uur) en daarna niet meer.
Dieren kunnen zich na de werkingsduur van het toegediende product direct opnieuw besmetten door opname van nieuwe wormeieren of larven. Na opname duurt het enige weken voordat zich in de darm van het dier weer volwassen wormen hebben ontwikkeld die eieren produceren die uitgescheiden kunnen worden met de ontlasting.
Spoelwormen, zweepwormen en mijnwormen. De kuur duurt meestal drie dagen met twee doses per dag, 's ochtends en 's avonds. Deze kuur kunt u na drie weken herhalen, als u na die tijd nog wormen in de ontlasting vindt. (Varkens)lintworm.
De klacht die de aarsmade veroorzaakt is jeuk aan de anus. Deze jeuk ontstaat op het moment dat de wormen eitjes leggen rond de anus.
Niet op voorraad. Op alle sites van grote drogisterijen van Nederland staat deze boodschap bij het middel mebendazol. Drogisterijketen Etos laat aan RTL Nieuws weten dat het tekort wordt veroorzaakt doordat de grondstof voor het medicijn niet leverbaar is. "Daarom zijn de tabletten helaas tijdelijk niet voorradig."
De vrouwelijke aarsmaden komen vooral 's nachts, na de bevruchting van hun eitjes, uit de darmen van hun gastheer naar buiten om hun plakkerige eitjes in de omgeving van de anus van hun gastheer af te zetten.
Bijna iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken: aarsmaden. Naar schatting is zo'n 60% van de kinderen besmet of wel eens besmet geweest. De officiële naam van deze onschuldige, menselijke darmparasiet is Enterobius vermicularis of oxyuris. In de volksmond heeft iedereen het echter over 'wormpjes'.
U kunt wormpjes zelf behandelen met mebendazol van de apotheek of drogist. Heel soms zit er een ander soort worm, zoals een spoelworm, zweepworm of lintworm. Ziet u een (stukje) worm in uw poep? Neem deze mee naar de huisarts in een dicht potje.
Aarsmaden zijn kleine wormpjes die in het darmkanaal leven. Ze zijn ongeveer 1 cm lang en wit van kleur. Ze zijn met het blote oog zichtbaar. Ze komen met de ontlasting naar buiten. 's Avonds en 's nachts legt het wijfje eitjes rond de anus.
Een infectie die is veroorzaakt door een parasiet, wordt behandeld met een parasietdodend middel. Deze middelen verhinderen de aanmaak van eiwitten door de parasiet. Zonder eiwitten kan de parasiet niet groeien en sterft deze af. Voorbeelden zijn atovaquon, clindamycine en metronidazol.