Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
Volgende symptomen zijn mogelijk: irritatie van de ogen, de neus en de keel, pijn ter hoogte van de bovenste luchtwegen bij ademen, hoesten, kortademigheid, misselijkheid en braken, tot zelfs zeer ernstige verschijnselen zoals cyanose, glottisoedeem en larynxspasmen.
Gezondheidsrisico's zwemmen in open water
In het water kan ook Cryptosporidium voorkomen. Deze parasiet veroorzaakt diarree. Andere veel voorkomende veroorzakers van diarree zijn de E-coli bacterie en het norovirus. Beiden kunnen klachten van braken, diarree en misselijkheid geven.
Het gebruik van chloor in uw zwembadwater is in principe niet gevaarlijk. Het kan zelfs zo zijn dat water dat de juiste chloorwaarde heeft gezonder is dan water waaraan geen chloor is toegevoegd. Bacteriën hebben in onbehandeld water namelijk vrij spel.
Het eenmalig inademen van chloor kan aanleiding geven tot irritatie van de bovenste luchtwegen met tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest. Als u de plaats van het ongeval onmiddellijk verlaat, zullen over het algemeen de symptomen spontaan verdwijnen na enkele uren.
Als je hebt gezwommen in water met blauwalgen, kun je last krijgen van jeuk en huiduitslag. Ook kun je last krijgen van hoofdpijn, misselijkheid, diarree, koorts, een zere keel, oorpijn, oogirritaties, loopneus of gezwollen lippen. De klachten gaan na ongeveer 5 dagen vanzelf over.
Uiteindelijk heeft deze ontregeling ook invloed op de bloedvaten en zenuwen in de hersenvliezen. Deze vliezen bevinden zich direct onder de schedel. Prikkeling van de bloedvaten en zenuwen hierin leidt tot hoofdpijn en ontregeling van de hersenschors.
Afhankelijk van de zuiverheid van het water, kan zwemmen in de natuur (zoals in de zee of een meer) een urineweginfectie veroorzaken. Uit onderzoek blijkt dat zwemmen in zee kan leiden tot UWI's, infecties van het maag-darmstelsel en oorproblemen.
Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Zwemmen is een cardiovasculaire inspanning en verlaagt je bloeddruk en cholesterolniveau. Zo verminder je aanzienlijk de kans op hart- en vaatziekten, op voorwaarde dat je regelmatig traint: minstens drie keer per week 30 minuten zwemmen of een andere sport die je hartritme de hoogte injaagt.
Pseudomonas aeruginosa op speel- en lesmaterialen in zwembaden. In zwembaden is het warm en vochtig; dat is een ideale omgeving voor de groei van verschillende micro-organismen, zoals de bacterie Pseudomonas aeruginosa.
Niet zwemmen met diarree
Vrijwel altijd was er dan sprake van onvoldoende chloordesinfectie of een defect in de zwemwaterbehandelingsinstallatie. Norovirus wordt in principe geïnactiveerd door het chloor in zwembaden.
Botulisme is met name gevaarlijk voor vissen en watervogels. Het is een besmettelijke vorm van voedselvergiftiging, die wordt veroorzaakt door een bacterie. De bacterie verspreidt zich via kadavers van dieren die in het water of langs de waterkant blijven liggen.
Water zorgt voor weerstand
Het water zorgt echter voor de juiste weerstand die onze spieren aan het werk zetten. Ook verbruikt je lichaam veel energie om na het zwemmen in koud water weer op temperatuur te komen. Heb je gezwommen in warm water? Dan is de kans groot dat je een tikkie rozig bent geworden.
Voornaamste oorzaak is een piepkleine parasiet uit ontlasting. Deze eencellige, genaamd cryptosporidium, kan in chloorwater tien dagen overleven dankzij een stevig schilletje dat hem omhult. Hij veroorzaakt hevige buikkrampen en waterige diarree. De klachten kunnen weken tot zelfs een maand aanhouden.
Het inademen van chloordamp:
Bij eenmalig inademen van chloordamp, met irritatie van de bovenste luchtwegen, tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest, verlaat men best onmiddellijk de plaats van het ongeval. Over het algemeen zullen de symptomen spontaan verdwijnen, na enkele uren.
Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Hoe sterker het zwembad ruikt, hoe viezer het is
Hoe sterker een zwembad naar chloor ruikt, hoe groter de verontreiniging is. Doordat chloor zich bindt met verontreinigingen in het water, krijg je chloramines die de typische 'zwembadgeur' afgeven. Als het zwembad sterk naar chloor ruikt, weet je dat het water vies is.
Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt. Om het chloorgehalte te verlagen kunt u ook gebruik maken van een UV-lamp. Hiermee worden bacteriën en virussen gedood, en wordt ook het gebonden chloor verwijderd.
"Het kan geen kwaad, de chloor in het water maakt alles schoon." Maar is dat ook zo? "Onze urine is in principe steriel", zegt microbioloog Rijkelt Beumer. "Tenminste, als je geen urineweginfectie hebt. Er zitten geen gevaarlijke stoffen in urine.
Door de druk van het water wordt je bloed naar het centrale gedeelte van je lichaam geduwd. Je bloedvaten en nieren denken dat er te veel water in je lichaam zit en je nieren gaan dit uitscheiden. Hierdoor moet je tijdens het zwemmen vaak plassen.
Het kan wel zorgen voor irritatie. Dat komt door de combinatie van chloor en urine. Het chloor hecht zich aan het urinezuur dat in plas zit. Hierdoor ontstaan zogenaamde chlooramines, die rode ogen, huidirritatie en hoesten kunnen veroorzaken.
Artsen adviseren vaak om te gaan zwemmen omdat dit 'gezond' zou zijn, maar wij zijn het maar gedeeltelijk hiermee eens. Als je zwemt met je hoofd boven water bijvoorbeeld, dan zorgt dit voor constante spanning in je nek en dit vinden wij uitermate ongezond.
Nekklachten kunnen uw dagelijkse activiteiten behoorlijk in de weg zitten. Toch is het belangrijk om te blijven bewegen. U kunt bijvoorbeeld denken aan zwemmen, fietsen of wandelen. Zo houdt u uw spieren en gewrichten sterk en soepel en hebt u over het algemeen minder last van de pijn.
Hoe geconcentreerder je zwemt, hoe beter je je spieren traint! Als je prestatiegericht wilt zwemmen en dus echt regelmatig je schouders eronder zet, ga je dat ook vooral zien in je schouder- en rugspieren. Met zwemmen train je alle grote spiergroepen, wat vrij uniek is en je maar bij een paar sporten ziet!