Wat is huisstofmijt? Huisstofmijten zijn kleine spinachtige beestjes met acht poten. Met het blote oog kan je ze niet zien, maar als je ze stevig uitvergroot, schrik je toch wel even dat ze met een heel leger je huis vullen. Ze voelen zich helemaal in hun nopjes in een vochtige, warme omgeving.
Huisstofmijten zien eruit als kleine traag bewegende witte puntjes. Men kan ze gemakkelijk opmerken op donkere oppervlakken bij goed licht. Op een witte ondergrond kan men ze met strijklicht zien.
Een allergie voor huisstofmijt kan klachten geven zoals: een verstopte neus, snotteren, niezen. jeuk in de neus en ogen. benauwd zijn, piepend ademen of slijm ophoesten.
Huisstofmijt – matras
De huisstofmijt bestrijden kan je op verschillende fronten doen. Verwijder stof en huidschilfers door de matras te stofzuigen, schoon te maken en af te nemen met azijnwater. Beperk de luchtvochtigheid door voldoende te ventileren en te verluchten.
Mijten zijn kleiner dan 1 mm en hiermee haast onzichtbaar voor het blote oog. Ze lijken op kleine spinnetjes en hebben een bol lijf met acht poten. In Nederland komen veel soorten mijten voor. Sommige zijn vervelend voor de mens en zuigen bloed.
De eventueel overgebleven mijten zijn dan slecht in staat om mensen te besmetten, omdat ze door gebrek aan voedsel te verzwakt zijn om zich nog te kunnen ingraven in de huid. Tien minuten bij minimaal 50°C doodt de mijt. De mijt overleeft het langst (7 dagen) bij hoge luchtvochtigheid (liefst verzadigd) en 12°C.
Een beet van de korenmijt of oogstmijt is niet voelbaar. Binnen de 24 uur kunnen de eerste gevolgen van de beet ontstaan: een grote rode vlek met een klein blaasje op de plek van de beet. Deze verschijnselen lijken erg op vlooienbeten.
Ze zijn doorzichtig, maar kleuren felrood als ze bloed zuigen. Check je bed ook op volwassen bedmijten. Een bedmijt is slechts 5 mm groot en heeft een plat roodbruin lijf dat opzwelt en verkleurt als er bloed wordt gezogen. Bedmijten kunnen alleen kruipen.
Leefwijze en eetpatroon
Mijten verzamelen, leven en paren overal waar ze maar voedsel kunnen vinden. Plekken met veel stof en vezels is waar huisstofmijten hun meeste voedsel kunnen vinden. Daarom kom je ze ook veel tegen in matrassen, kussens, dekens, tapijten, gordijnen, honden- en kattenmanden, en ga zo maar door.
Huisstofmijten overleven een temperatuur van 60º niet. Door textiel (bijvoorbeeld beddengoed) op deze temperatuur te wassen worden de mijten gedood én de allergenen uitgespoeld. Het is voldoende om een keer in de zes weken op deze manier te wassen.
Schrik niet, maar een gemiddeld matras bevat tot wel 2 miljoen huisstofmijten. Deze blinde achtpotigen zie je niet met het blote oog, maar je kunt er wel flink last van hebben. Veel mensen zijn namelijk allergisch voor de uitwerpselen van deze minuscule beestjes.
Nee, huisstofmijt is niet gevaarlijk. Zelfs als je huisstofmijtallergie hebt, hebben de klachten geen ernstige of blijvende gevolgen. Natuurlijk is het wel ontzettend vervelend, vooral als je er zo veel last van hebt dat je nachtrust verstoord wordt.
Zo vaak moet je je bed verschonen
Tijdens het slapen verlies je enorm veel bacteriën, speeksel, haren, huidschilfers en zweet (jaarlijks wel tot 1000 liter). Logischerwijs is je bed dan ook in een mum van tijd niet meer zo fris. Daarom is het verstandig je bed zeer regelmatig te verschonen, het liefst iedere week.
Doordat ze zich voeden met huidschilfers van mensen, zijn matrassen, dekbedden en kussens ideale plaatsen voor mijten. Huisstofmijten komen ook voor in kleding, tapijt, stoffering van meubilair en speelgoed (voornamelijk knuffelbeesten).
In bijna elk huishouden en in bijna elk klimaat komen huisstofmijten voor. Daardoor kun je het hele jaar last hebben van deze allergie. Huisstofmijten zijn kleine, witte, spinachtige beestjes. Ze zijn zo klein dat je ze met het blote oog niet kunt zien.
Wat merk ik van een bedwantsenbeet? De beet van de bedwants voelt u niet. Op de plek van de beet ontstaat een klein rood bultje (als bij een muggenbeet). Vaak zitten er een paar bultjes op een rij of dicht bij elkaar.
U herkent een plaag van bedwantsen aan donkere of zwarte vlekken aan de zoom van de matras. Dit komt door de poep van de bedwants. Ze hebben een aparte geur. Ze ruiken naar zoete amandel of koriander.
De mijten kunnen zich op de mens niet handhaven en gaan ook niet in de huid zitten. De eventueel ontstane huiduitslag is alleen symptomatisch te behandelen, dus met jeukstillende middelen. Hoewel de vogelmijt ziekten kan overdragen op het pluimvee, is dit niet aangetoond bij de mens.
De oogstmijt, ook wel grasmijt genoemd, is een kleine spinachtige die erg lijkt op de fluweelmijt, maar hier geen familie van is. Het is enkel de larve van deze mijt die huidirritatie kan veroorzaken, door zich vast te bijten in de huid van een gastheer, bijvoorbeeld de mens.
Rode vlek(ken) op de huid: van veel soorten insectenbeten krijg je rode vlekken. Je kunt met de hulp van bovenstaande infographic zien aan de plek, door welk insect je gebeten bent. Als je na een paar dagen tot een week na de insectenbeet een rode vlek of een rode kring krijgt, raadpleeg dat je huisarts.
Omdat bedwantsen overleven op textiel, kunnen zij via kleding, beddengoed of theedoeken in de kasten door het hele huis terecht komen. Als u bedwantsen in uw kledingkast waarneemt, is het verstandig om alle kleding 2 dagen in de vriezer te leggen of te wassen op 60 graden.
Cheyletiella mijten zijn ongeveer 0,5 mm groot, en ze zijn soms met het blote oog te zien, vooral als ze bewegen. Om vast te stellen of een dier last heeft van vachtmijten, kan het beste een monster genomen worden met een fijne kam of door een oppervlakkig afkrabsel, of eventueel met behulp van een stukje plakband.
De schurftmijt wordt meestal overgedragen via huidcontact met iemand die besmet is. Vaak gebeurt dit in bed, waar de mijten langer kunnen leven door de warmte. De jeukklachten ontstaan twee tot zes weken nadat de schurftmijten op uw huid komen. Schurft wordt behandeld met speciale crème of lotion.
Beginnende schurft herkennen: dit zijn de symptomen
Heftige jeuk, met name 's nachts; schilferende gangetjes die op je huid te zien zijn. De schurftmijten zelf kun je niet zien; blaasjes of pukkeltjes op de huid.