Vernietiging van de erkenning is alleen mogelijk als wordt voldaan aan de volgende voorwaarden: de erkenner is niet de biologische ouder van het kind, en; de moeder is niet eerlijk geweest over de verwekker van het kind, of; de erkenning heeft onder dwang plaatsgevonden.
De erkenning van een kind door de biologische vader kunt u niet ongedaan maken. Is de erkenner niet de biologische vader van het kind? Dan kan de rechter de erkenning soms terugdraaien. De moeder, vader of het kind vraagt dan om vernietiging van de erkenning.
Het vaderschap kan door de vader, moeder of het kind zelf worden ontkend als de man niet de biologische vader is (art. 1:200 lid 1 B.W.). De vader en moeder kunnen het vaderschap niet ontkennen indien de man vóór het huwelijk of geregistreerd partnerschap wist van de zwangerschap (art.
Je kunt de vader van een kind niet juridisch dwingen tot erkenning. Hij kan het kind wel zelf erkennen op elk gewenst moment, en daar kan jij je dan weer maar moeilijk tegen verzetten. Je kan zelf wel een vordering instellen tegen de vader en een vaderschapsonderzoek laten doen.
De vader kan door de moeder niet verplicht worden het kind te erkennen. Wel kan zij gerechtelijk laten vaststellen wie de verwekker is, aan de hand van DNA test. De rechter kan een DNA test bevelen, in het belang van het kind. In zoverre moet de vader dus een inbreuk dulden op zijn integriteit.
Veroordeelden voor misdrijven waarvoor voorlopige hechtenis is toegestaan moeten verplicht DNA afstaan. Het DNA wordt opgeslagen in een DNA-databank. Dat maakt het makkelijker om veelplegers (recidivisten) op te sporen en te veroordelen.
Bij een vaderschapstest kan worden vastgesteld of iemand de echte (biologische) vader is van een kind. Bij deze test wordt het DNA-materiaal van de vermoedelijke vader en het DNA-materiaal van het kind geanalyseerd en met elkaar vergeleken. Met de uitslag van de test wordt het vaderschap aangetoond of uitgesloten.
Een kind kan medewerking aan een DNA-test verlangen van zijn vermoedelijke biologische vader om het vaderschap definitief vast te kunnen stellen. Daaraan moet de vermoedelijke biologische vader in beginsel meewerken. Slechts onder uitzonderlijke omstandigheden kan daarvan worden afgeweken.
Als de moeder weigert om mee te werken aan een DNA-onderzoek, kan de rechter desgevraagd bepalen dat de moeder medewerking moet verlenen en daar een dwangsom aan verbinden. Daarnaast kan de rechter uit de weigering om mee te werken aan een DNA-onderzoek de gevolgtrekkingen verbinden die hij gerade acht.
Als een vader zijn kind (nog) niet heeft erkend, maar wel betrokken is bij de verzorging en opvoeding, kan hij aanspraak maken op bepaalde rechten, zoals het recht op contact met zijn kind. Er is in dat geval namelijk sprake van “family life”. Dit is vastgelegd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Nee, u kunt niet zelf afstand doen van het gezag over uw kind. Het is wel mogelijk om het ouderlijk gezag aan te passen naar eenhoofdig gezag van de andere ouder. De andere ouder heeft dan alleen het gezag. U kunt dit samen met de andere ouder vragen bij de rechter.
Niet alleen de biologische vader, maar ook een persoon die het kind niet verwekt heeft, kan een kind erkennen. Dan moet er wel aan een aantal voorwaarden voldaan zijn: De man die het kind erkent, moet 16 jaar of ouder zijn. De moeder of het kind moet vooraf schriftelijk toestemming geven.
U kunt niet zelf een verzoek tot eenhoofdig gezag doen bij de rechtbank. Dat moet een advocaat voor u doen. Wordt het verzoek tot eenhoofdig gezag toegewezen? Dan geeft de rechtbank het gezag aan 1 van beide ouders.
Gevolgen erkenning kind
Tussen u en uw kind ontstaat een juridische band (familierechtelijke betrekking). U moet het kind onderhouden (onderhoudsplicht) totdat het 21 jaar wordt. U en het kind worden elkaars wettelijke erfgenamen. U kiest (met de moeder) op het moment van erkenning de achternaam van uw kind.
Heeft een persoon het kind alleen erkend, dan heeft de ouder geen opvoed- en verzorgingsplicht jegens het kind. Bij ouderlijk gezag is dat wel het geval: samen met de moeder is hij de wettelijk vertegenwoordiger.
Meestal kost zo'n DNA-test tussen de €50 en de €200. Maar let op: soms komen hier ook nog abonnementskosten bij, die kunnen variëren van €80 tot wel €350 per jaar. Naast de DNA-tests die je zelf thuis kunt uitvoeren, bestaat er ook DNA-onderzoek naar erfelijke aandoeningen dat wordt uitgevoerd door klinische genetici.
Het DNA-onderzoek is een deskundigen-onderzoek. In het kort betekent dit dat beide partijen in principe de helft van de kosten betalen, tenzij de rechter anders beslist.
Als de vader het DNA-onderzoek weigert, kan de rechter het DNA-onderzoek bij hem afdwingen. Met de vaderschapstest, of anders gezegd: de vaststelling van het vaderschap bij de rechtbank, kun je de wettelijke band laten bepalen tussen de biologische vader en het kind.
Forensisch onderzoekers kunnen deze DNA-code vergelijken met de DNA-code van iemand die wordt verdacht van een misdrijf. Daarom moet bij de verdachte slijm worden afgenomen om ook daar een code uit te halen. Dat heet DNA afnemen. Die code zit overal in je lichaam, dus in je haren, je bloed, je speeksel en in je huid.
Het blijft een taboe." De schattingen lopen uiteen, weet Brons, maar 2 tot 10 procent van de kinderen hebben een vader die niet hun biologische vader is. Vaders die een vaderschapstest laten doen, vinden dat hun partner raar gedrag vertoont of vinden dat hun kind niet op hen lijkt.
Het is niet mogelijk om iemand te dwingen DNA af te staan voor onderzoek. Een kind heeft echter ook het recht om te weten wie zijn of haar echte vader is en om te weten van wie het afstamt.
DNA wordt gehaald uit de kernen van lichaamscellen. Het DNA kan op verschillende plaatsen in ons lichaam gevonden worden. Het DNA blijft 100% betrouwbaar zolang deze lichaamscellen nog intact zijn. Dus zolang ze nog 'leven'.
Van de overgebleven helft vergaat weer 50% gedurende de volgende 521 jaar, zodat er dan een kwart van het oorspronkelijk materiaal over is. Nog eens 521 jaar later resteert slechts een achtste van het DNA, enzovoorts. Al met al duurt het 6,8 miljoen jaar voordat de laatste verbindingen breken.
Het is namelijk zo dat kinderen de helft van het DNA profiel van hun ouders overerven. In theorie kan het dus zijn dat broers en zussen precies de andere helft van het DNA van hun ouders hebben geërfd en dus is statistisch niet vast te stellen of zij dezelfde vader of ouders hebben.