Een inwendige echo heeft in ieder geval geen extra risico's bij bloedverlies en ook het risico op een miskraam wordt er niet mee vergroot.
Een inwendige echo doet meestal geen pijn, tenzij u al klachten heeft. Het onderzoek duurt ongeveer 5 minuten. Heeft u moeite met dit onderzoek, bespreek dit dan met de arts/echoscopiste.
Na ongeveer 5 zwangerschapsweken kan bij inwendige echoscopie het vruchtje in de baarmoeder zichtbaar worden. Dat is ongeveer 3 weken na de menstruatie. Vanaf ongeveer 6 zwangerschapsweken wordt beoordeeld of het hartje klopt.
Een inwendige echo geeft in de eerste drie maanden van de zwangerschap vaak een beter beeld dan een uitwendige echo. De echokop komt dichter bij de baarmoeder en een jonge zwangerschap is dan duidelijker zichtbaar. De inwendige echo is een vaginaal onderzoek.
Bloedverlies of ongesteld zijn is medisch gezien niet bezwaarlijk voor een inwendige of uitwendige echo.
Bij een inwendige echo is het beeld van de baarmoeder en eierstokken scherper en zijn er meer details te zien. U krijgt een inwendige echo bijvoorbeeld bij: Buikpijn. Het uitblijven van de menstruatie of juist bij vormen van bloedingsproblemen zoals poliepen of vleesbomen.
Onderzoek na spontane miskraam
Als het vruchtje is uitgestoten, kunnen we met een vaginale echo kijken of de miskraam compleet was. We bekijken of de baarmoederholte leeg is. De inwendige echo hoeft niet direct na de miskraam plaats te vinden. Dit kan ook een paar dagen later.
Met een vruchtbaarheidsecho is het niet mogelijk om te zien of de eicel inderdaad bevrucht is. U kunt een zwangerschapstest doen als de menstruatie uitblijft. Ook kan met deze echo niet worden beoordeeld of de eileiders doorgankelijk zijn. Daarvoor is apart onderzoek nodig.
Deze echo is uitwendig (via de buik), daarom vragen we je om met een volle blaas te komen (dus niet net vooraf gaan plassen). Mocht het zo zijn dat we geen goed beeld van de zwangerschap kunnen krijgen, dan kunnen we via de vagina een inwendige echo maken.
Er is veel onderzoek gedaan naar de veiligheid van zowel uitwendige als inwendige echo's. Hierbij zijn schadelijke effecten voor moeder of baby tot op de dag van vandaag niet aangetoond.
Een eerste echo via de buikwand, uitwendig, wordt meestal gedaan vanaf 10 weken zwangerschap. Je krijgt wat gel op je buik, zodat de geluidsgolven goed door jouw buik worden geleid. Bij een zwangerschap korter dan 10 weken wordt de echo meestal uitwendig, vaginaal, uitgevoerd.
Je kunt natuurlijk niet ongesteld worden en tegelijk ook zwanger zijn. Als er in de cyclus een eicel bevrucht wordt, nestelt dit eitje zich in het baarmoederslijmvlies. De hormonen die gezorgd hebben voor de opbouw van het baarmoederslijmvlies blijf je produceren en dus word je niet ongesteld.
Bij echo-onderzoek kunnen de baarmoeder, het baarmoederslijmvlies en de eierstokken in beeld worden gebracht door middel van geluidsgolven. Echo-scopie betekent letterlijk: kijken met geluid. Het geluid dat de echokop (transducer) produceert, kan niet door het menselijk oor worden waargenomen.
Zo kan de gynaecoloog op een monitor zien of er afwijkingen aan de baarmoeder en/of de eierstokken zijn. Dat kunnen bijvoorbeeld vleesbomen en zwellingen van de eierstokken zijn. Als blijkt dat er in de baarmoederholte een afwijking zit, zoals een poliep, moet verder onderzoek gedaan worden.
Veel voorkomende redenen om een gynaecologische echo te verrichten zijn: Afwijkend bloedverlies: zeer hevige of pijnlijke menstruatie, bloedverlies tussen de menstruatie door of bloedverlies na de overgang.
Met behulp van vaginale echoscopie kan de gynaecoloog zien of de eisprong nabij is. Dit wordt bepaald aan de hand van de grootte van de eiblaasjes (follikels). Afhankelijk van de bevindingen tijdens de echoscopie wordt deze herhaald tot de eisprong heeft plaatsgevonden.
Bij de uitwendige echo aan het begin van je zwangerschap is het beter dat je een volle blaas hebt, zodat de baarmoeder omhoog geduwd wordt en het beeld duidelijker is. Zorg dat je een volle blaas hebt als je voor een echo komt (drink één uur voor de echo drie glazen water).
De arts smeert een gel op je huid. Hij of zij beweegt een klein apparaatje dat geluidsgolven uitzendt over je buik. Zo kan de arts de grootte van de eierstokken bekijken en zien of er andere afwijkingen in de buik zijn. De arts kan ook zien of er vocht in de buik zit.
Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kan een valpartij, vrijpartij of stress geen miskraam veroorzaken. De oorzaak is meestal een chromosoomafwijking die bij de bevruchting is ontstaan. Het vruchtje is niet in orde en het lichaam stoot het zelf af.
Meestal heb je bij een miskraam enkele uren bloedverlies waarbij je weefselresten ziet. Vaak heb je ook krampen, vergelijkbaar met hevige menstruatiepijn. Ook kun je bloedstolsels verliezen. Het kan ook dat er geen kloppend hartje te zien is tijdens je eerste echo.
Dit kun je bij een miskraam merken: pijn onder in de buik of rug, alsof je ongesteld bent. bloedverlies. minder gespannen borsten, niet meer misselijk: klachten van de zwangerschap worden minder.
Inwendig echo onderzoek
Op een echo zijn ook organen in het kleine bekken te zien. Dit zijn de vagina, baarmoeder, eileiders en de eierstokken. Maar ook de blaas en de endeldarm. Omdat onze gynaecologen bekend zijn met endometriose herkennen ze de kenmerken op de echo.
Het gynaecologisch onderzoek kan ook tijdens de menstruatie plaatsvinden. Tijdens het onderzoek moet uw onderlichaam ontbloot worden. Houd hiermee rekening met uw kleding.
Een draaiing of scheur van een eierstok of eierstokcyste veroorzaakt meestal een plotse hevige pijn, die uitstraalt in de hele buik. Dat komt omdat de inhoud van de gesprongen cyste in de buikholte terechtkomt en het buikvlies irriteert.