strafbaar. Wel biedt het Wetboek van Strafrecht aan o.a. gemeenten de mogelijkheid om bepaalde overtredingen strafbaar te stellen middels een Algemene Plaatselijke Verordening (APV). Op die manier kan wildplassen dus strafbaar worden gesteld en kan hiervoor ook een boete worden opgelegd.
Voorbeelden zijn: regels voor parkeren, voor het buiten zetten van afval en voor het plakken van affiches. In de APV kunnen bepalingen worden opgenomen over bijvoorbeeld het aantal cafés, de vestigingsvoorwaarden en de sluitingstijden. De gemeente kan ook straffen opleggen voor het overtreden van regels.
In de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) staan de gemeentelijke regels op het gebied van openbare orde en veiligheid. Elke gemeente heeft een eigen APV. De APV geldt voor iedereen binnen de gemeente. Uit de regels van de APV blijkt vaak dat ergens een vergunning voor nodig is.
Een verordening is een algemeen verbindend voorschrift waar inwoners rechten en plichten aan kunnen ontlenen. Jurisprudentie Ook kan het zijn dat naar aanleiding van een uitspraak van een rechter een bestaande verordening moet worden gewijzigd (Voorbeeld: uitspraak over Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO).
Een gemeentelijke verordening wordt opgesteld door de gemeenteraad en bevat regels die binnen een bepaalde gemeente geldig zijn. In het Nederlandse staatsrecht kent men een zogenaamde scheiding van de machten. De drie machten in dit model zijn de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht.
Verordeningen bevatten regels die direct gelden in alle lidstaten van de Europese Unie. Dit wordt 'rechtstreekse werking' genoemd. Verordeningen hebben daarmee een vergelijkbare status als nationale wetten in de lidstaten, maar in geval van strijdigheid gaat de verordening boven de nationale wet.
VERHOUDING WET (IN FORMELE ZIN) EN APV
Een verordening in een gemeente is in de regel een wet in materiële zin en komt tot stand door een besluit van de gemeenteraad meestal op voorstel van het college. Er staat nadrukkelijk 'in de regel' omdat een verordening niet per definitie een wet in materiële zin.
Sommige besluiten, zoals de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) van de gemeente, zijn uitgesloten van bezwaar en beroep. In het geval dat er tegen een besluit geen bezwaar of beroep mogelijk is, kunt u soms toch nog via de burgerlijke rechter een schadevergoeding krijgen.
Meest gezochte verordeningen of beleidsregels
Een verordening zoals de APV (Algemeen Plaatselijke Verordening) is een wet die geldt voor iedereen binnen de gemeente. De gemeenteraad stelt deze verordeningen vast. In een beleidsregel staat hoe het college van burgemeester en wethouders zijn bevoegdheden uitvoert.
De gemeenteraad stelt de APV vast en belast de burgemeester daarin met een deel van de uitvoering. APV-bepalingen ter handhaving van de openbare orde zijn voorschriften die voor iedereen gelden en betrekking hebben op verschillende situaties.
Het college van burgemeester en wethouders of de burgemeester zelf is verantwoordelijk voor de uitvoering van de APV.
Provinciale staten en de gemeenteraad stellen, behoudens bij de wet of door hen krachtens de wet te bepalen uitzonderingen, de provinciale onderscheidenlijk de gemeentelijke verordeningen vast.
Dit betekent dat de APV's per gemeente verschillen. Zo hebben steden waar grote evenementen of festivals staan geprogrammeerd extra regels opgenomen voor parkeren, voor het inzamelen van afval, voor het plakken van affiches, geluidsnormen, openingstijden horeca enz.
De bestuurlijke boete is geregeld in de Algemene wet bestuursrecht en kan zelfstandig worden opgelegd door een bestuursorgaan, vaak de gemeente. De bestuurlijke boete is een bestuursrechtelijk sanctioneringsmiddel waarvoor een directe relatie tussen de beboete partij en de overheid noodzakelijk is.
De gemeente moet bij een overtreding een boete opleggen en kan in sommige gevallen volstaan met een waarschuwing. De inwoner kan tegen beide bezwaar aantekenen. Als de overtreding in het geheel niet verwijtbaar is, wordt afgezien van een boete.
Zowel de overheid als organisaties zoals bibliotheken kunnen boetes opleggen. Het begrip bekeuring wordt soms als synoniem beschouwd van boete, maar in de strikte zin is dit slechts het transactievoorstel die men krijgt bij een kleine overtreding.
Beleidsregels zijn geen wetgeving. Beleidsregels kunnen ook niet gelden als algemeen verbindende voorschriften. Toch binden beleidsregels het bestuur jegens burgers en bedrijven, omdat een bestuursorgaan in principe handelt overeenkomstig de beleidsregel.
Het meeste beleid is vastgesteld door de gemeenteraad of het college, terwijl het de burgemeester is die bevoegd is om beleidsregels vast te stellen. Uit het onderzoek blijkt dat beleidsregels zich soms nauwelijks onderscheiden van algemeen verbindende voorschriften.
Bestuursorganen stellen beleidsregels vast om vooraf duidelijk te maken hoe zij omgaan met hun beslisruimte. In de beleidsregels geven zij aan hoe zij belangen tegen elkaar afwegen, feiten vaststellen of wettelijke voorschriften uitleggen. Bestuursorganen hoeven dit dan niet per geval te bepalen.
Een meer algemene definitie luidt dat onder een algemeen verbindend voorschrift moet worden verstaan, een naar buiten werkende voor de daarbij betrokken personen bindende regel, uitgaande van het bevoegd gezag, dat de bevoegdheid daartoe aan de wet ontleent.
Er zijn drie soorten besluiten van algemene strekking, namelijk algemeen verbindende voorschriften, beleidsregels en concretiserende besluiten van algemene strekking. Art.
Volgens artikelen 147 en 149 Gemeentewet komt de bevoegdheid tot vaststelling van gemeentelijke verordeningen in beginsel toe aan de gemeenteraad. Bij de wet of door de raad krachtens wet kan de bevoegdheid evenwel ook toegekend worden aan het college van burgemeester en wethouders of aan de burgemeester.
Een wet in formele zin is een regeling die tot stand gebracht wordt door regering en Staten-Generaal tezamen via de grondwettelijke wetgevingsprocedure. Onder een wet in materiele zin verstaat men iedere algemene, burgers bindende rechtsregel, op overtreding waarvan straf is gesteld.
Bijzondere wetten vormen een apart aandachtsgebied binnen gemeenten en kunnen behoorlijk divers zijn. Dit betreft landelijke wet- en regelgeving die voor iedereen geldt en niet specifiek Almeers is, in tegenstelling tot de regels uit de Algemene plaatselijke verordening.
Sommige wetten in formele zin zijn geen wet in materiële zin. Zij zijn weliswaar vastgesteld door regering en Staten-Generaal gezamenlijk, maar bevatten geen algemeen verbindende voorschriften. Ze richten zich namelijk op specifieke individuen of situaties.