De diagnose ADHD kan worden gesteld door een huisarts of praktijkondersteuner huisarts – GGZ met voldoende kennis van ADHD of een kinderarts met ADHD expertise.
Je huisarts kan je doorverwijzen naar bijvoorbeeld PsyQ. Daar worden je klachten verder onderzocht en kan een psychiater of psycholoog een diagnose stellen. Of de test lijkt aan te geven dat je geen ADHD hebt. Ook dan is een bezoek aan je huisarts aan te bevelen.
Bij volwassenen die het vermoeden hebben dat ze last hebben van ADHD moet zorgvuldig gekeken worden naar de samenhangende psychische klachten die vaak voorkomen. Deze klachten moeten in samenhang bekeken worden. De diagnose, het onderzoek, bestaat uit het invullen van vragenlijsten en een uitgebreid interview.
De TOPGGz-afdeling ADHD bij volwassenen (vanaf 18 jaar) en ouderen (vanaf 55 jaar) is gespecialiseerd in diagnostiek en behandeling van ernstige complexe problematiek. Zoals cliënten met ADHD en andere ernstige psychische klachten en sociale problemen.
Een HSP ervaart overprikkeling vaker door externe prikkels, waar ADHD dit voornamelijk door interne prikkels ervaren. Iemand met ADHD vindt het bijna altijd lastig om zich goed te concentreren, terwijl een hoogsensitief persoon zich in de juiste omgeving prima kan concentreren.
Snel afgeleid zijn; moeite met concentreren. Erg druk zijn (hyperactief). Dingen doen zonder na te denken (impulsief). Problemen in het dagelijks leven, zoals thuis, op het werk en in het omgaan met anderen.
'Een huisarts kan methylfenidaat voorschrijven als iemand de diagnose ADHD heeft', zegt Mariëlle van Avendonk van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG). 'Maar we adviseren wel om daar heel terughoudend mee te zijn. ' De voorkeur gaat uit naar oplossingen zónder pilletjes: therapie of begeleiding.
De belangrijkste kenmerken van ADHD bij mannen en vrouwen zijn: problemen met de aandacht of de concentratie, moeite met organiseren, hyperactief of overbeweeglijk zijn en impulsiviteit.
Kenmerken ADHD
De kenmerken van ADHD zijn te verdelen in 3 gebieden: aandachtsproblemen, hyperactiviteit en impulsiviteit.
De resultaten van het onderzoek en de tests kunnen aantonen of er sprake is van ADD of ADHD bij je kind (het diagnosticeren van ADD of ADHD). Het verwerken van alle onderzoeksgegevens van je kind en het schrijven van de rapportage duurt 2 tot 3 weken.
ADHD is een neurobiologische stoornis. Er gaat iets niet goed in de hersenen; er is een tekort aan zogeheten neurotransmitters (dopamine en noradrenaline). Deze neurotransmitters zorgen ervoor dat informatie tussen de ene zenuwcel snel en goed worden doorgegeven aan een andere zenuwcel.
Officieel wordt de diagnose bij kinderen pas gesteld vanaf 5, 6 jaar. Natuurlijk begint ADHD al eerder, maar dan is het vaak moeilijk om hyperactiviteit te onderscheiden van normaal druk gedrag bij peuters en kleuters.
Het meest typerende verschil tussen iemand met ADHD en ADD is het hyperactieve gedrag. Als je ADD hebt, dan kom je vaak rustig en dromerig over, in tegenstelling tot iemand met ADHD. Maar jouw hoofd zit echter wel vol met gedachten en ook jij hebt last van concentratieproblemen.
ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Het is een aandachtstekortstoornis die gepaard gaat met hyperactiviteit en impulsiviteit. Je kunt niet pas op latere leeftijd ADHD 'krijgen'. Eén van de criteria om aan de diagnose te voldoen, is dat de problemen al sinds de kindertijd spelen.
Medicamenteuze therapie.
Bij kinderen ouder dan zes jaar met ADHD zonder psychiatrische comorbiditeit bij wie het niet-medicamenteuze beleid onvoldoende effectief is, kan de huisarts in samenspraak met het kind en diens ouders het voorschrijven van geneesmiddelen overwegen.
Kinderen met probleemgedrag en met lichte beperkingen in het functioneren (bijvoorbeeld door onoplettend, druk of impulsief gedrag) hebben niet de diagnose ADHD. Zij kunnen geen medicijn krijgen, omdat zij geen aandoening hebben waarbij ADHD medicatie officieel geregistreerd staat.
Met voeding en supplementen kun je ook heel veel doen om je systeem rustiger te krijgen. Er zijn allerlei testjes om uit te zoeken welke disbalans iemand heeft. Gaba bijvoorbeeld is een kalmerende neurotransmitter die veel mensen met ADHD tekort komen, dus een supplement kan rustgevend werken.
omgevingsfactoren, zoals blootstelling aan bepaalde stoffen tijdens de zwangerschap (nicotine, alcohol), de eetgewoonte van moeder tijdens zwangerschap, vroeggeboorte of laag geboortegewicht, stress in het gezin en vroege traumatische ervaringen.
Iedereen is weleens druk of snel afgeleid, maar mensen met ADHD hebben hier constant last van. Het gaat om een structureel en levenslang patroon, waardoor je op meerdere levensgebieden in de problemen raakt. De stoornis komt voor bij zowel kinderen als volwassenen en valt onder de ontwikkelingsstoornissen.
Toch zijn er veel mensen die zich herkennen in de beschrijving van HSP, oftewel Hoog Sensitieve Persoon. Het staat vooral voor overgevoeligheid voor prikkels uit je omgeving. Deze overgevoeligheid kennen ook veel mensen met ADHD of ADD, want als je AD(H)D hebt komen alle prikkels ongefilterd binnen.
ADHD met comorbiditeit
Voor zowel bij mensen met ADHD als ADD (zonder hyperactief gedrag) geldt dat het in de meest gevallen samengaat met andere psychische aandoeningen en/of andere lichamelijk gezondheidsklachten. Dat noem je comorbiditeit. En dat kan behoorlijk pittig zijn.