Omdat de bacteriën die deze ziekte veroorzaken, anaeroob zijn (ze functioneren optimaal in afwezigheid van zuurstof), kan de aandoening effectief worden behandeld met een overdruk zuurstof. In een afgesloten compartiment waarin de druk kan worden geregeld, wordt zuurstof onder druk aan de patiënt toegediend.
Het wordt meestal veroorzaakt door een menginfectie van aërobe en anaërobe bacteriën uit de urethra- en darmflora waaronder E. coli, S. aureus, streptokokken, peptostreptokokken, Clostridium, Bacteroides. Ook hemolytische streptokokken kunnen dit beeld veroorzaken, maar meestal zijn het menginfecties met anaëroben.
Nat gangreen geeft plotselinge symptomen zoals een onaangenaam geurende wond. Wanneer zenuwuiteinden beschadigd zijn geraakt, heb je vaak in het begin hevig pijn die in de loop van de tijd weer afneemt.
Bij gasgangreen ten slotte sterven de weefsels in en rond de wonde snel af, in een tijdspanne van enkele uren. Hierdoor wordt de wondzone zwart. De oorzakelijke bacterie produceert zuurstof die zich in het weefsel ophoopt. Als je er zachtjes op drukt, kan je het voelen kraken onder de huid.
'Als het onbehandeld blijft kan het gangreen zich verder door het lichaam uitbreiden en wordt de situatie gevaarlijk', aldus Murakhovsky. Het Internationale Strafhof in Den Haag heeft Saif aangeklaagd voor misdaden tegen de mensheid en heeft om zijn uitlevering gevraagd.
Behandeling van gangreen
Bij nat gangreen moet dit met spoed gebeuren, om verdere uitbreiding te beperken. Vaak is amputatie van het aangedane lichaamsdeel onvermijdelijk. Bij geïnfecteerd gangreen zal antibiotica toegediend moeten worden, veelal via een infuus in het ziekenhuis.
Behandeling van necrotiserende fasciitis
Na het stellen van de diagnose wordt via een infuus antibiotica toegediend in hoge dosering. Om de infectie te stoppen moet het aangetaste weefsel worden verwijderd tijdens een operatie. Meestal zijn er meerdere operaties nodig.
Oorzaak. Gasgangreen wordt veroorzaakt door een bacterie uit de groep Clostridium. Wanneer er weinig zuurstof in de omgeving is, vormen deze bacteriën toxinen (gifstoffen) die de weefsels beschadigen. Gasgangreen doet zich meestal voor op de plaats van een wond of beschadiging.
Het komt vaak voor op de billen, benen en armen en is niet gevaarlijk. Cellulite komt vaker voor bij vrouwen dan mannen.
De bacterie kan heel soms ernstige ontstekingen geven: Afsterven van de huid en de weefsels daaronder. Daarom wordt de GAS ook wel eens vleesetende bacterie genoemd. Hoge koorts, rillingen, spierpijn, gewrichtspijn, sufheid, verwardheid en u kunt zelfs in coma raken.
De necrose kan worden verwijderd met het mes, of met schaar en pincet. Soms wordt een curette gebruikt. Necrotisch weefsel is per definitie gevoelloos, maar tijdens het snijden komt men als het goed is dicht in de buurt van vitale gedeelten en wondranden waar het gevoel nog wel intact is.
Jaarlijks raken een paar honderd mensen geïnfecteerd met een vleesetende bacterie. Die is zonder behandeling meestal binnen 72 uur dodelijk. Omdat de infectie gemiddeld pas na één of twee dagen vastgesteld wordt, is de behandeling een race tegen de klok.
Het afgestorven huidweefsel is geel of zwart van kleur. In dit stadium is er ook sprake van aantasting van de spierweefsels. Er zijn nu zeer diepe wonden ontstaan (soms centimeters diep!).
De term gangreen wordt gebruikt voor afgestorven weefsel. Er bestaan 2 varianten van, droog gangreen en nat gangreen. Droog gangreen ontstaat als weefsel afsterft door afsluiting van de arteriële circulatie. Als er geen infectie bijkomt dan ontstaat een droge zwarte necrose.
Afstervingsproces Als er nauwelijks doorbloeding is, is de kans op wondjes en infecties groot. Wanneer deze infectie zich uitbreidt kan het weefsel afsterven, wat zich uit in donkerblauwe of zwarte verkleuringen. Dit wordt necrose (bij een droge wond) of gangreen ('koudvuur', bij een natte wond) genoemd.
Een zwarte wond bevat necrotisch (dood) weefsel dat meestal verwijderd moet worden. Dit kan op verschillende manieren. Necrose belemmert de wondgenezing en dient daarom meestal te worden verwijderd (debridement). Als de wond droog is kan ervoor gekozen worden om deze droog te houden tot de korst loslaat.
Cellulitis ontstaat meestal in een milde vorm en kan goed behandeld worden met orale antibiotica.
Cellulite is niet makkelijk weg te krijgen, maar het is niet onmogelijk! Een meervoudige aanpak, met aangepaste voeding en beweging, levert meestal zichtbare resultaten op. Wil je op een doeltreffende manier iets aan cellulite doen, dan hou je best rekening met een combinatie van volgende factoren: Eetpatroon.
Om cellulite te voorkomen en aan te pakken is een goed bloedcirculatie erg belangrijk. Fitness waarbij je aan je conditie werkt en je bloed laat stromen, zoals cardiofitness, kan daarom helpen. Spinning, steppen en hardlopen op de loopband werken allemaal tegen cellulitis.
Necrose is vaak schadelijk voor het organisme aangezien de celinhoud niet meteen verwijderd wordt, en zo omliggende cellen kan aantasten. Eerst zwelt de cel en daarna barst de cel open (cytolyse). Immuuncellen worden ingeschakeld om de boel op te ruimen, maar ook die kunnen de omgeving aantasten.
De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
De voornaamste symptomen van avasculaire necrose in de heup zijn: Plotse hevige pijn in de heup zonder duidelijke oorzaak.Typische nachtelijke pijn.
De WHO heeft de lijst van 12 opgedeeld in drie categorieën, naargelang de prioriteit: kritiek, hoog en middelhoog. Vaak zijn de bacteriën multiresistent. Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel.
Infecties die veroorzaakt worden door bacteriën kunnen worden behandeld met verschillende antibiotica. Antibiotica zijn medicijnen die bacteriën doden of de groei ervan remmen. Het komt voor dat bacteriën ongevoelig (resistent) worden voor een aantal antibiotica.