"Een vaginale geboorte is niet voor alle vrouwen geschikt. We moeten af van het automatisme van de vaginale bevalling", zegt kersvers hoogleraar gynaecologie Bas Veersema in "Nieuwe Feiten" op Radio 1. "Het lichaam van een vrouw is eigenlijk steeds minder geschikt geworden om een kind te baren".
De kansen. Iedere bevalling kan alsnog eindigen in een keizersnede. De kans dat een vaginale bevalling lukt na eerder een keizersnede te hebben gehad, is zo'n 75 procent. In Nederland bevalt 82% van alle vrouwen vaginaal.
Toename aantal ruggenprikken
Tijdens de bijna 840.000 bevallingen die tussen 2015 en 2020 plaatsvonden in Nederland, koos 20,1 procent van de vrouwen voor een ruggenprik. Dit is een stijging ten opzichte van 2010, toen dit op ongeveer 16 procent lag.
Hoe herken je echte weeën? Een belangrijke aanwijzing dat de bevalling eraan zit te komen, zijn regelmatige samentrekkingen van de baarmoeder. In het begin voelen deze vroege weeën aan als menstruatiekramp of pijn in de onderrug die komt en gaat met tussenpozen van 20 tot 30 minuten.
Meestal begint het met een korte drang tijdens het hoogtepunt van de wee. Dit wordt veroorzaakt door het steeds dieper komen van het hoofdje van de baby. Het hoofdje wordt dan tijdens een wee op je anus gedrukt en dit geeft het gevoel dat je moet poepen.
Het is niet te voorspellen wanneer en hoe een bevalling begint. Het is mogelijk dat je een aantal dagen voordat de bevalling zich aankondigt, al last hebt van onregelmatige samentrekkingen van de baarmoeder. Dit zijn de zogenaamde oefenweeën.
Het is goed om te weten dat je zelf als zwangere vrouw mag bepalen of je gestript wil worden of niet. Het besluit doe je altijd samen met een verloskundige nadat je de 41 weken zwangerschap voorbij bent. De voornaamste reden dat vrouwen voor strippen kiezen, is omdat ze liever niet de 42 weken zwangerschap passeren.
De adrenaline concentratie zal namelijk stijgen bij, onder andere; pijn, stress, angst en onrust. Dus ook wanneer de omgeving als niet rustig en/of veilig genoeg ervaren wordt. Dat is dan ook de reden dat de meeste bevallingen 's avonds of 's nachts starten.
Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting. Aan de sterkte van je weeën en aan de verandering in je houding kunnen we al veel aflezen. En ook zelf zou je dit kunnen opmerken.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.
Duur van de bevalling
De gemiddelde duur van een bevalling van een eerste kindje is 12-24 uur. De aanloop van de bevalling duurt meestal het langst. Vaak gaat dit gepaard met onregelmatige weeen, varierend in intensiteit. Over de beginfase van de ontsluiting of bevalling speken we tot ongeveer 3 centimeter.
Met de epidurale verdoving zorgen we ervoor dat je de weeën nog voelt maar geen pijn meer hebt. Het is mogelijk dat je helemaal geen pijn meer hebt tijdens de ontsluitingsfase of tijdens het persen. Soms kunnen je benen slap worden of krijg je een tintelend gevoel in je buikhuid of benen.
Bij vrouwen tot en met 34 jaar overleden 5,2 vrouwen per 100 duizend levendgeboren kinderen, terwijl dit bij vrouwen van 35 tot 40 jaarop 10,7 vrouwen per 100 duizend levendgeboren kinderenuitkwam. Absoluut gezien ging het in de onderzochte periode om 53 vrouwen van 35 tot 40 jaar.
Voor het kind is een keizersnede niet beter of slechter dan een vaginale bevalling. Een keizersnede brengt voor de moeder risico's met zich mee, zoals bloedingen, wondinfecties en problemen bij een volgende bevalling. De meeste vrouwen krijgen een ruggenprik. De operatie duurt ongeveer 30-45 minuten.
In het onderzoek van Eenvandaag in samenwerking met Ouders van Nu (2021) bevalt 21 procent van de vrouwen thuis, 21 procent bevalt in een geboortecentrum, geboortehotel of poliklinisch. 58 procent van de vrouwen bevalt met een medische noodzaak in het ziekenhuis.
In de beginfase kan je baby gewoon nog lekker doorslapen. Als je bevalling begint met het breken van de vliezen, dan dringen er ineens allerlei geluiden van buitenaf tot je kindje door. Als de weeën elkaar sneller gaan opvolgen, krijgt de baby minder vrijheid en wordt hij wakker.
Bij een wee trekken de spieren van je baarmoeder flink samen. Dit kunnen hele lichte weeën zijn die je nauwelijks voelt zoals bij harde buiken, maar een wee kan ook zeer sterk zijn zoals ontsluitingsweeën en persweeën. We zetten de verschillen van alle weeën voor je op een rij.
Vanaf 37 weken zwangerschap mag je officieel gaan bevallen. Echter bevallen de meeste vrouwen bij een eerste zwangerschap NA de uitgerekende datum, dus tussen de 40-42 weken zwangerschap.
De verloskundige kan met haar vingers meten in hoeverre de ontsluiting is gevorderd. Het voelen van de baarmoedermond. Naarmate de bevalling vordert, wordt de baarmoeder weker en de baarmoederhals korter. Hierdoor kan de verloskundige een inschatting maken van de vordering van de bevalling.
Wil je thuis aan de slag, of wil je je partner aan het werk zetten, dan kan je de voeten masseren aan de binnenkant, ongeveer 2 cm onder en achter je enkelknobbel. Naast dat je de drukpunten stimuleert is het natuurlijk ook heerlijk voor de ontspanning. Dus of het nou weeën op wekt of niet, dit is sowieso super.
De meest populaire methode bleek een wandeling (met 85%), dan volgde seks (45%), pikant eten was goed voor een derde plaats. Wetenschappers zijn er nog niet achter wat exact een bevalling opwekt, maar het is waarschijnlijk dat bepaalde hormonen die de ongeboren baby produceert de oorzaak zijn.
Je bent alleen nog maar bezig met bevallen. In 90 % van de gevallen begint de bevalling met weeën. De eerste weeën zijn meestal onregelmatig, kort van duur, en nog niet zo sterk. Wanneer je deze weeën hebt, wil het nog niet zeggen dat de bevalling is begonnen; het kan nog afzakken.
Je voelt dat de baby naar beneden, uit de baarmoeder, geduwd wordt. De eerste uren van de bevalling beweegt de baby vaak tussen de weeën door. Dit kan pijnlijk zijn. Het bewegen van het kindje maakt het je soms moeilijk om te ontspannen.
Je buikbaby zakt met zijn hoofdje, als het goed is, naar beneden en dit zal op de blaas drukken. Hierdoor ga je waarschijnlijk, net als in het begin van de zwangerschap, wat vaker naar het toilet. Als je buik- baby nog dieper zakt met zijn hoofdje komt hij 'vast' te zitten achter het schaam- been. Dat noem je indalen.