De CO2 belletjes uit de spa bruis zetten zich op de kieuwen van de vissen, en kunnen ook in de vis gevormd worden. Dat werkt als een soort trombose, net als een bloedpropje in de menselijke hersenen. De bruissteentjes die soms worden gebruikt om zuurstof in te brengen hebben dit effect niet.
GLOUCESTER - Een goudvis heeft in de Britse stad Gloucester zeker dertien uur overleefd buiten zijn kom. Mogelijk heeft Ginger het zelfs 21 uur zonder water weten te overleven.
Tijdens een zuurstoftekort wordt er bij de vissen een enzym geactiveerd. Dit enzym kan melkzuur omzetten in alcohol, op dezelfde manier waarop gist tijdens het brouwproces alcohol toevoegt aan bier.
Goed nieuws voor vissen wereldwijd! Ook zij kunnen dronken worden. Onderzoek toont aan dat vissen gevoelig zijn aan lage pH waarden. Wanneer deze onder de acht vallen, beginnen vissen zich vreemd te gedragen.
Het beste antwoord. voor veel dieren geldt dat als ze minder actief worden dat een veeg teken is. is ook wel logisch dat een groepsvis zich onveilig en ongelukkig voelt alleen. door de stress zal ook de weerstand verminderen, en wordt je vis vatbaarder voor ziektes.
Mocht je graag je hengel uitgooien, dan hebben we slecht nieuws voor je: vissen hebben gevoel. Tenminste: ze ervaren vooral stress, blijkt uit onderzoek. Dankzij het ontbreken van belangrijke hersencellen en de kleine omvang van hun schedel, worden vissen vaak gezien als domme, gevoelloze diertjes.
Zo hebben vissen net als zoogdieren een hersengedeelte dat het ruimtelijk geheugen mogelijk maakt. Ze kunnen bijvoorbeeld in korte tijd de weg leren te vinden in een doolhof. En ze herinneren zich die route maanden later nog steeds.
Wat gebeurt er met de goudvis? Volgens Eric van der Bij, eigenaar van koi- en vijvercentrum De Karper, gaat de goudvis 'gewoon heel snel dood'. "De vis komt in het maagzuur terecht en dat is zo sterk dat de vis niet meer kan ademen en dood gaat. "Dus doe het niet!
Maar heel wat deelnemers keken toch ook uit naar de zuipbeker: de trofee die de strafste drinkende hengelaar zou belonen. Andy Timmermans wou een gooi doen naar die drankonderscheiding.
De meeste gewervelde dieren – mensen incluis – kunnen maar kort zonder zuurstof. Al na een paar minuten leggen zij het loodje. Heel anders is dat voor de goudvis die dagen- tot maandenlang kan overleven in zuurstofarm water dat schuilgaat onder een bevroren waterspiegel.
ZONDER ZUURSTOF GEEN VISSENLEVEN. Vissen hebben, net als landdieren, voldoende zuurstof nodig. De hoeveelheid (opgeloste) zuurstof is in water echter steeds veel lager dan in de lucht. Daarom hebben vissen een efficiënt en effectief ademhalingsapparaat, de kieuwen.
Vissen kunnen wel stikken als er bijvoorbeeld te weinig zuurstof in het water zit. Dit kan als het water te warm is of te vervuild. De vissen komen dan naar het wateroppervlak letterlijk om naar adem te happen. Dit kunnen we zien in een aquarium met of zonder pomp maar ook in de vijvers buiten.
Etherische kruidnagelolie wordt vaak gebruikt voor de euthanasie van vissen. De etherische kruidnagelolie zal eerst de vis verdoven en kort hierna zal de vis pijnloos inslapen. Niets is zo vervelend als een ernstig zieke vis, een handje te helpen naar de eeuwige zwemvelden.
Vissen zijn wat de zuurstofvoorziening van de hersenen betreft heel anders gebouwd dan zoogdieren. De enige manier om ze snel en pijnloos te laten sterven is door ze te verdoven en/of hersendood te maken.
Vissen hebben het vermogen ontwikkeld om bewust uit water te springen met de intentie om in beter water terecht te komen. Vaak is de waterkwaliteit slecht, is het te koud, te warm of hebben de vissen stress. Als laatste redmiddel kunnen ze het water verlaten door te springen.
Ja, vissen vreten elkaar op. Met een beetje massel kun je de graten nog wel ergens op de bodem vinden.
Volgens Tinley-gedragstherapeut Marieke heb je een blije goudvis als-ie zichzelf kan zijn. "Dit betekent dat je goed moet kijken naar het natuurlijke gedrag van een goudvis. Wat doet hij in het wild? Juist, zwemmen.
Maar: een goudvis is een exoot en mag niet zomaar in een sloot worden losgelaten, "dan verstoren ze het natuurlijk evenwicht", zegt Frank Spikmans in Vroege Vogels. Goudvissen uitzetten om de boel wat op te vrolijken of als een baasje de vis zat is, is geen goed idee.
Een nieuwe studie van de University of Liverpool komt tot de conclusie dat de veel gehoorde uitspraak van vissers dat "vissen geen pijn voelen", niet klopt. Vissen voelen hoogstwaarschijnlijk wel pijn, en dat op een gelijkaardige manier als zoogdieren en dus ook mensen, zegt de studie.
"Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen." Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten.
Ze kunnen vooral de kleuren zien die in hun natuurlijke omgeving veel voorkomen. Sommige diepzeevissen zien alleen blauw licht, andere soorten ook groen, rood en ultraviolet. Op het eerste gezicht lijken vissenogen heel anders dan de onze. Tamelijk plat, glad en zonder oogleden.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten en inktvissen. Dieren zoals ringwormen, slakken, sponzen, anemonen en kwallen hebben geen hersenen. De grote hersenen Het grootste deel van onze hersenen noemen we (niet verrassend) de grote hersenen.
De enige goede reden om een vis te doden, is wanneer de vis ernstig lijdt en niet meer te redden is door eventueel medicijnen en/of goede zorgen. Ongeneeslijke zieke, misvormde en/of verzwakte vissen kunnen zo snel en pijnloos mogelijk uit hun lijden worden verlost.
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld. Tot de jaren 1980 opereerden artsen baby's die nog niet konden praten zonder verdoving.
Het laten inslapen van je vissen met kruidnagelolie wordt als diervriendelijk beschouwd, omdat de vis buiten bewustzijn raakt voordat hij sterft. Hij voelt dus geen pijn tijdens het sterven.