Nee.Slakken maken geen geluid; er bestaat geen knor- of zangslak. In plaats van een geluid, zoals bij de koekoek of tjiftjaf, bootst de naam 'slak' een substantie na of, beter gezegd, het geluid dat zo'n substantie in onze verbeelding zou maken als er geluid in zat, zoals slurpen of slobberen.
Neen, slakken kunnen niet gillen. Ze hebben geen stembanden en geen longen. Maar het kan gebeuren dat, door een samenloop van omstandigheden, de lucht die in het slakkenhuis zat, er is uitgeperst door een smalle opening waarbij een fluitend (gillend?) geluid werd veroorzaakt.
Slakken hebben geen stem, maar maken contact met elkaar via hun oogsteeltjes. Ze raken elkaar daarmee aan, trekken hun steeltjes soms ineens snel weer in, om dan weer door te gaan met om elkaar heen te draaien en elkaar af te tasten. Dit 'steeltjes- contact' ziet er heel sierlijk uit.
Slakken krijgen geen nieuw huisje als hun huisje kapot gaat. De slak maakt zelf een kalkachtige stof aan waarmee ze kleine beschadigingen aan hun slakkenhuisje wel kunnen repareren. Als het huisje van de slak helemaal kapot is, dan zal de slak uitdrogen.
Grazen Voor sommige soorten slakken is het zeker dat ze hoog boven de grond op planten, bomen of oude muren rondkruipen omdat ze daar algen, schimmels (epifyten) of andere organismen van bladeren, schors of stenen grazen.
Ze bijten niet, maar raspen gaten. Langs de gemaakt gaten krijgen ook schimmels en bacteriën vrije ingang tot de planten. Wat eten slakken het liefst? Slakken hebben een duidelijke voorkeur voor zachte plantendelen.
Slakken daarentegen zijn wel traag, maar beschikken ook over hersenen en zelfs over een kortetermijngeheugen. Onderzoekers die willen begrijpen hoe de geheugenfunctie werkt, gebruiken zeeslakken soms als proefdieren. Slakken reageren op pijnprikkels en onthouden dit een tijdje.
De meeste huisjesslakken hebben twee paar tentakels of voelhoorns. Het langste paar draagt de ogen. Slakken zien maar weinig; ze kunnen alleen veranderingen in lichtsterkte waarnemen. De kleine tentakels bevatten heel gevoelige tastzintuigen.
Naaktslakken leven 9 tot 12 maanden. Eén slakje kan tot 500 eitjes leggen. Bij vochtig zomerweer en in afwezigheid van natuurlijke vijanden kan dat tot spectaculaire aangroei leiden.
Op de kop zijn de twee gesteelde ogen zichtbaar, de steeltjes worden tentakels genoemd. Lang niet alle slakken hebben echter ogen, de soorten die ze wel hebben kunnen alleen lichtverschuivingen waarnemen.
Sterk ruikende planten zijn ouderwetse planten als salie, tijm, Oost-Indische kers, goudsbloem, geranium, lavendel, vingerhoedskruid, viooltjes, varens en klimop. Slakken hebben hier een hekel aan. Daarbij is het verstandig om de planten vroeg in de ochtend water te geven.
Een slak kan zelfs heel goed ruiken. Ook al heeft een slak geen neus. Een slak ademt door zijn hele huid, maar ruikt via een soort gat halverwege zijn lichaam. Ondanks dat slakken geen neus hebben, ruiken ze wel.
Gewassen en kruiden. Hoe dol slakken ook zijn op sla, de rucola in jouw tuin vermijden ze zeker. Hetzelfde geldt voor tomatenplanten. Ook met sterk geurende kruiden zoals munt, lavendel, salie, tijm en knoflook zorg je ervoor dat jouw tuin onaantrekkelijk wordt voor slakken.
Het beestje heeft een lange tong met daarop honderden kleine tandjes waarmee hij over de rotsen schraapt om aan zijn maaltje te komen.
"Want zwemmen kunnen ze niet." Is de tuin schoon, dan is de kans op slakken kleiner, omdat ze zich volgens Vriend graag verbergen tussen rottende bladeren en andere plantenresten, stenen en afval. "Zorg voor lucht en licht rond de planten. De grond kan dan ook opdrogen.
Een slak kan water drinken en water opnemen via de huid.
Anus op de kop
De achterkant van het dier zit feitelijk boven zijn kop. Het voordeel daarvan is dat de buik van de slak, met alle ingewanden en de geslachtsorganen, teruggetrokken kan worden in de schelp. Als een slak poept komen de uitwerpselen eigenlijk op zijn kop.
Niet alle dieren hebben rood bloed. Sommige ongewervelden, zoals slakken, inktvissen, krabben, kreeften en garnalen, hebben blauw bloed. Dit is te wijten aan een ander type ademhalingspigment: hemocyanine in plaats van hemoglobine. Ook hemocyanine is een eiwit maar heeft een verschillend metaal gebonden.
Veel slakken kunnen ook schuim produceren als ze aangevallen worden door mieren bijvoorbeeld. Dan persen ze lucht door hun ademgat en zo vormt zich een schild van ondoordringbare kleine belletjes. Het slijm van de slak heeft dus vele functies voor het dier, maar wij mensen kunnen er ook wat mee.
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld. Tot de jaren 1980 opereerden artsen baby's die nog niet konden praten zonder verdoving.
Naaktslakken houden van donkere, vochtige plekken en verstoppen zich overdag op de grond, diep tussen de planten. Ze houden van een vochtige omgeving omdat ze daar minder kans hebben op uitdroging. Deze slakken komen vooral tevoorschijn bij valavond en 's nachts, tussen maart tot oktober.
De ogen van een slak zijn twee lange tentakels. Deze twee ogen kunnen los van elkaar bewegen. Het enige wat deze ogen kunnen registreren is het licht en het donker. Deze tentakels kunnen ze intrekken.
Zout: een afrader
Het is bovendien verboden, omdat het geen toelating heeft als middel om slakken te doden. Als zout in de bodem komt, is het ook schadelijk voor planten en zorgt het voor verzilting van het water.
Zorg voor hindernissen waar slakken niet over heen kunnen, waaronder scherp zand, sparrennaalden, schelpengrit, fijngemaakte eierschalen en schelpen, zaagsel, kaf, houtas, lavagruis, dolomiet, koffieprut (hoe meer cafeïne, hoe beter de werking), zeewier, ongebluste kalk op jouw paadjes, hennepstrooisel of cacaodoppen.
Slakken hebben in het algemeen een hekel aan leerachtig, hard en dik blad en aan blad van sterk geurende en bitter smakende planten, zoals veel keukenkruiden. Ook planten met giftig blad of sap (vingerhoedskruid, wolfsmelk, monnikskap enz.) laten ze met rust.