Huisvesting. Waterschildpadden hebben veel ruimte nodig en dus is het belangrijk dat je een groot aquarium aanschaft. Twee volwassen schildpadden hebben een aquarium nodig van minimaal 150 x 50 x 50 centimeter en het water moet minimaal 40 centimeter diep zijn.
Concreet: voor het huisvesten van één waterschildpad die 30 cm lang wordt, heb je een aquarium met als minimumafmetingen 120 x 60 cm (lengte x breedte) nodig. Als je meerdere dieren hebt, dan moet je de aquariumgrootte aanpassen. De hoogte van het aquarium is minimum 50 cm.
Kies vissen die bestand zijn tegen het actieve zwemmen van de schildpad en hier niet gestrest door raken. Kies vissen die een vergelijkbaar dieet hebben. Kies vissen die uw schildpad niet kunnen beschadigen, aanvallen (agressie of territoriaal) of opeten.
Grootte van het aqua-terrarium
De bak moet groot genoeg zijn. Waterschildpadden verlangen namelijk niet alleen voldoende ruimte om te zwemmen, maar ook een landgedeelte om te zonnen. Houd ook rekening met de ruimte die het volgroeide dier nodig heeft.
Gewenning leren ze wel , maar echt tam maken is niets voor een schildpad. gileman: geen enkel dier is tam te maken. elk 'tam' dier kan opeens bijten/aanvallen.
Als je een schildpad ziet, zorg er dan voor dat je hem niet aanraakt of oppakt. Schildpadden kunnen namelijk flink bijten! De bijtschildpad kan zoals zijn naam al doet vermoeden, flink bijten.
De bijtschildpad dankt zijn Nederlandstalige naam aan het agressieve gedrag waarbij de schildpad fel van zich af bijt.
Een schildpad is zeker geen knuffeldier. Hij kan flink bijten! Ook moet je het terrarium regelmatig goed schoonmaken want dat wordt snel vies.
Huisvesting. Waterschildpadden hebben veel ruimte nodig en dus is het belangrijk dat je een groot aquarium aanschaft. Twee volwassen schildpadden hebben een aquarium nodig van minimaal 150 x 50 x 50 centimeter en het water moet minimaal 40 centimeter diep zijn.
De Geelwangschildpad, Geelbuikschildpad en Roodwangschildpad staan sinds juli 2016 op de Europese Unielijst (EU-lijst) van invasieve exoten. Een soort die op de EU-lijst staat mag o.a. niet meer worden verhandeld en niet zomaar worden gehouden.
Eten doen ze allemaal, de schildpadden uit het gematigd klimaat (en dat zijn echt niet zoveel soorten) kunnen een aantal maanden (ongeveer 6) zonder eten en drinken als ze in winterslaap gaan, voorwaarde is dan wel dat ze op een koude droge plek liggen.
De Muskus schildpad staat ook wel bekend als Sternotherus Odoratus. Ze komen oorspronkelijk (net als de Roodwangen en de Druppelschildpadden) uit Noord Amerika. De soort blijft vrij klein en wordt zo'n 13,5 cm schildlengte. Hierom kan deze schildpad in een vrij kleine bak gehouden worden.
U kunt een schildpad vlees, vis, gevogelte en insecten geven. Daarnaast eet een schildpad ook (water)planten en groenten. Geef hen waterpest, hoornblad, andijvie en soms stukjes appel, tomaat of komkommer. Naarmate de dieren ouder worden, gaan ze minder dierlijk en meer plantaardig voedsel eten.
Meerdere mannetjes zonder vrouwtjes erbij zullen vaak ruzie krijgen en elkaar verwonden, waardoor ze uiteindelijk gescheiden moeten worden. Een schildpad kan prima alleen leven en heeft niet perse een partner nodig.
Een waterschildpad als huisdier
Deze mag je alleen niet meer legaal kopen. Er zijn echter nog steeds veel leuke en legale waterschildpadden te verkrijgen. De meest verkochte zijn de Muskus schildpad, Chinese driekiel schildpad en de Zaagrug schildpad.
Dat gaat niet samen, want een goudvis moet in een hele grote aquarium zitten en daarnaast is het watertemperatuur van een goudvis en een schildpad heel verschillend.
U mag uw huisdier begraven in uw eigen tuin of op eigen grond. Hiervoor moet voldoende ruimte zijn. Let hierbij op de risico's voor volksgezondheid, diergezondheid en milieu. Begraaf uw dier daarom tenminste 75 centimeter diep.
Hij kan maandenlang zonder lucht onder water blijven, bijvoorbeeld tijdens zijn winterslaap. Wetenschappers vragen zich al tijden af hoe de schildpad aan voldoende zuurstof komt op zijn onderduikadres.
Probeer wilde schildpadden nooit te aaien. Tenzij je een echte schildpaddenexpert bent, kun je bijtschildpadden beter met rust laten. Bijtschildpadden kunnen namelijk erg hard bijten en behoorlijk agressief zijn. Schildpadden vinden het lang niet altijd prettig om geaaid of opgepakt te worden.
De bijtschildpad is herkenbaar aan het grote formaat, het ruwe uiterlijk en de puntige tanden. Dat zorgt ervoor dat het dier veel bijtkracht heeft. De schildpad is daardoor gevaarlijk. Wanneer hij zich niet veilig voelt, zal hij niet aarzelen om aan te vallen en te bijten.
Hoewel het een hele natuurlijke activiteit lijkt, is het zwemmen met schildpadden helemaal niet zo goed voor deze dieren. Zwemmers komen veel te dichtbij. En om de toeristen een ontmoeting met schildpadden te kunnen garanderen, worden de dieren vaak gevoerd.
Als ze zich bedreigd voelen, kunnen ze zonder moeite een kindervinger afbijten. Dat schrijft Het Nieuwsblad. De schildpadden, die bij zonnig weer opnieuw komen bovendrijven om te zonnen op buizen en takken die boven het wateroppervlak uitsteken, blijven enorm geliefd bij de wandelaars.
Waterschildpadden kunnen alleen voedsel eten wat in het water ligt. Dit komt doordat de waterschildpad de voeding doorslikt met behulp van water. Zonder water kan de waterschildpad de voeding niet doorslikken. Het is erg belangrijk bij de voeding maagkiezel te geven aan waterschildpadden.
Alle waterschildpadden slapen op de bodem van het water behalve de bosbeekschildpad, die wilt nog wel eens net als een landschildpad in een hol in de grond overwinteren. Dus in principe heeft u niet veel omkijken naar een waterschildpad in rust.