Eikels zijn prima eetbaar, dus het is tijd om ook zelf aan de slag te gaan. Je raapt ze tussen oktober en december. Gebruik geen groene eikels, pluk al helemaal geen verse van de boom en laat ook eikels met een gaatje erin lekker op de grond liggen.
Alle soorten eikeltjes zijn eetbaar.
Ze verschillen alleen in afmeting en gehalte van tannine (bitterstof). Tannine werd vroeger gebruikt om huiden van dieren te verven, wol te verven en een aantal huidaandoeningen te behandelen. Als wij grote hoeveelheden tannine eten is dit slecht voor onze nieren.
Rauwe eikels bevatten tannine wat giftig is maar als je ze kookt zijn ze bruikbaar. Als de eikels gaar zijn ( de meeste splijten open bij het koken ) pel je ze en stamp je ze tot bloem, en laat de bloem drogen. Als de bloem droog is meng je ze met gewone bloem, half om half en voeg een snuifje zout en wat water toe.
Een eikel is de vrucht van de eikenboom. Het is een noot met één, soms twee zaden. Het duurt tussen de zes en vierentwintig maanden voordat een eikel kiemt.
Eeuwenlang werden eikels geraapt om als varkensvoer te dienen. De gepelde en gekookte eikels werden ook nadat het door eindeloos spoelen met water van looizuur was ontdaan als een soort meel voor menselijke consumptie gebruikt. Ook door roosteren verdwijnen de tannines waarna je de bekende eikeltjeskoffie krijgt.
Een ander handig hulpmiddel is een eikel/notenraper. Deze eikelraper op steel kun je met de 'kooi' over het gras rollen. Eikels komen in deze kooi terecht waarna je ze kunt verwijderen. Het voordeel van deze eikelraper is dat je niet hoeft te bukken.
Een „Vollmast" echter slechts alle 5—7 j. Gewichtsgrootte. 1 hl eikels weegt 65—90 kg ; 1 kg eikels bevat 200—400 stuks; 1000 zuivere eikels wegen 2,5—4,9 kg.
Het kan jeuken en branden. Vaak is een schimmel of bacterie de oorzaak. Soms een soa of een allergie. Spoel de eikel een paar keer per dag schoon met water (zonder zeep).
Bij te droge omstandigheden, zeker in combinatie met zeer hoge temperaturen, verdampen bomen meer vocht dan ze op kunnen nemen. Om te voorkomen dat ze helemaal uitdrogen, kunnen ze bladeren opkrullen of laten vallen.
Afhankelijk van het weer vallen de meeste eikels in september en oktober. De hoeveelheid zaad die eiken produceren verschilt erg per jaar. Eens in de zoveel jaar, als de weersomstandigheden goed zijn en de bomen genoeg reserves hebben, produceren ze veel meer eikels dan anders.
Eikeltjeskoffie is een veel gebruikt natuurlijk alternatief voor koffie. Er zit geen cafeine in. Doordat je de eikels roostert lijkt het wel echt op het proces van koffie. Niet voor niets worden eikels dan ook vaak gebruikt in alternatieve koffiemengsels.
Eikels en eikenbladeren kunnen giftig zijn voor paarden. Vooral groene eikels en jonge bladeren vormen een risico. Zij bevatten tannines die schade kunnen veroorzaken aan de darmwand en aan de nieren. Het occasioneel opeten van enkele eikels of bladeren is geen reden tot ongerustheid.
Eikels zijn giftig voor honden.
In eikenbladeren en eikels zit de stof tannine (looizuur). Te veel tannine resulteert in buikpijn, diarree en de hond zal ook gaan braken. Soms leidt te veel tannine tot schade aan de bloedvaten, de darmen en de nieren van uw hond. Met grote gevolgen als nierfalen en soms zelfs de dood.
Ja! Het klopt dat eikenbladeren veel tannines bevatten, fenolische substanties die voor de mens giftig zouden zijn als we er teveel van aten. Maar niemand eet eikenbladeren denk ik toch. Ook tannines in hoge concentraties zijn toxisch voor bepaalde planteneters (paarden, koeien, enz.).
Beukennootjes vallen voornamelijk in de smaak bij vogels als keep en vink, maar ook boomklever en verschillende soorten mezen. Gaaien zijn dol op eikels: de Latijnse naam, Garrulus glandarius, is dan ook te vertalen als 'voortdurend krassende eikelzoeker'.
Veel voorkomende eikenbomen zijn de Zomereik, Amerikaanse eik, moeraseik, hongaarse eik en de moseik. De amerikaanse eik en de moeraseik zijn ook bekend om de opvallende herfstkleuren in allerlei tinten rood en oranje. Bekende groenblijvende eikenbomen zijn de steeneik en de kurkeik.
Als een eikel vanaf half september tot en met half oktober van de boom valt en op de grond blijft liggen, schiet na slechts een paar weken een kiem van centimeters naar beneden en zet hij zich vast. Als eikels eenmaal vaststaan, krijg je ze niet zo heel gemakkelijk meer uit de grond.
Eikels vind je, het zal je niet verbazen, onder een eikenboom. In veel tuinen, parken en natuurbossen zijn veel eikenbomen te vinden. Vooral het inlandse exemplaar, de zomereik, levert een flinke vracht eikels op. Langs wegen vind je vaak Amerikaanse eiken.
De eikel heet niet voor niets zo, hij lijkt inderdaad enigszins op de vrucht van een eik. Evenals de penis, is de eikel voorzien van zwellichamen. De huid van de eikel is geen normale huid, zoals op de penis, maar slijmvlies. De urinebuis mondt in de eikel uit.
De huid van de eikel kan enkele weken gevoelig zijn. Dit kunt u verhelpen door de eikel met vaseline in te smeren. De eikel 'went' op den duur aan de nieuwe situatie. De hechtingen lossen vanzelf op.
Bij kinderen en peuters is de eikel meestal paarsblauw. De natuurlijke kleur kan variëren. De beslissende factor is of de kleur van de eikel altijd zo is of is veranderd door een gebeurtenis, een verwonding, een aandoening of ziekte.
Om de penis in shape te houden moet een man regelmatig een erectie krijgen. Dit komt goed uit, een man krijgt namelijk gemiddeld elf keer per dag een erectie. Wist je dat de penis zelfs 1 tot 2 centimeter korter wordt wanneer hij niet regelmatig stijf wordt?
Biologen in Australië hebben de penis van de mierenegel onder de loep genomen, en die blijkt vier eikels te hebben. Bioloog Dirk Draulans las de studie voor 'Nieuwe Feiten'. "Het dier heeft twee aaneengeplakte penissen, en op elke penis zitten twee aparte eikels" vertelt hij.
Eikels en groen eikenblad bevatten het giftige tannine en kunnen bij schapen, geiten, runderen en paarden vergiftigingen veroorzaken. Ook voor andere dieren, zoals honden, zijn eikels giftig! Onrijpe, groene eikels bevatten de hoogste hoeveelheid tannine.
Het is eigenlijk heel simpel: sta niet toe dat jouw hond met eikels speelt of ze opeet. Als je rakker al bezig is en met eikels speelt, probeer de eikel dan te ruilen voor een ander speeltje. Pak, waar het kan, ongezien de eikel weg en leid je hond af met het andere speeltje.