Wist u dat alle paprika's eerst groen zijn? Afhankelijk van het ras veranderen ze nadien van kleur, bijvoorbeeld rood, geel of oranje. Tijdens de verkleuring verandert ook de smaak. Rijpe paprika's zijn zoet, terwijl de groene variant een meer bittere smaak heeft.
De groene paprika is de minst rijpe variant. Wanneer een paprika rijper wordt, verandert deze naar geel, oranje en rood. Dit zorgt ervoor dat de smaken veranderen. Groene paprika's worden eerder geoogst en dit merk je aan de bittere en scherpe smaak.
1. Leg de paprika's op een schaal in een warme/zonnige ruimte. 2. Bewaar de paprika's in een fruitschaal met bananen en appels erbij op een warme plek (uit direct zonlicht).
Paarse paprika's worden rozerood. Let alleen op bij de chocoladekleurige vruchten, want die bestaan ook in een onrijpe kleur die later rood wordt. Eigenlijk is het dus simpel: is de vrucht nog niet van originele kleur veranderd, dan is hij in principe nog niet rijp maar wel eetbaar.
Hoe langer de paprika rijpt, hoe roder de kleur wordt. Paprika's rijpen van groen naar geel, van geel naar oranje en van oranje naar rood. Wanneer de paprika geoogst is, verandert de kleur niet verder. Omdat rode paprika's het meeste tijd krijgen om te rijpen, zijn ze het zoetst van smaak.
Groene paprika's zijn eigenlijk onrijpe paprika's. Afhankelijk van de variëteit kunnen ze in een later stadium allerlei kleuren aannemen: rood, oranje, geel, …
Hoe lang duurt het voordat een paprika rijp is? Paprika's zijn rijp zodra deze volledig uit één kleur bestaan en je het vruchtvlees niet meer kunt induwen. Let er wel op dat wanneer je rode paprika's wilt kweken, het volledig rijpen naar de rode kleur de plant veel energie kost.
Paprika's uit eigen tuin oogsten
De zelf geweekte paprika's zijn rijp zodra deze volledig uit één kleur bestaan en je het vruchtvlees niet meer kunt induwen. Besef dat wanneer je rode paprika's wilt kweken, het volledig rijpen naar de rode kleur de plant veel energie kost.
Het verschil zit hem alleen in hoeveel tijd ze hebben gekregen om te rijpen. Een onrijpe paprika heeft een groene kleur. Een paprika die rijp is kan de kleuren geel, oranje of rood krijgen. In zeldzame gevallen is het zelfs mogelijk dat een paprika bruin, wit, donkerpaars of lavendelkleurig wordt.
Waarom is groene paprika goed voor je gezondheid:
De nog groene paprika bevat ten opzichte van de rijpe paprika nog wat minder calorieën, maar ook net wat minder vitamines en mineralen. Wel bevat hij, samen met de gele paprika, de meeste vezels van de vier kleuren. Vezels helpen je spijsvertering gezond te houden.
Alle peper -en paprikaplanten zijn meerjarige planten. Echter in ons klimaat worden ze meestal gehouden als een eenjarige plant. Maar je kan ze ook laten overwinteren. De soort annuum is de grootste groep van het capsicum geslacht.
De oogst vindt bij een buitenteelt plaats in september en oktober. In de (ongestookte) kas kun je de eerste vruchten in de meeste gevallen vanaf halverwege juli oogsten. Oogst paprika's door ze voorzichtig van de plant te breken en de vrucht omhoog langs de stengel te buigen.
Peper- en paprikaplanten zijn eigenlijk heesters die niet winterhard zijn. Je zou ze daarom zelfs in huis kunnen laten overwinteren. Dat is niet gemakkelijk want ze zijn gevoelig voor diverse soorten luis en schimmels.
In sommige Europese grootwarenhuizen zijn de rode paprika's duurder dan de groene en de gele, dat komt door het langere productieproces van de rode paprika. Daarnaast is de rode paprika ook populairder waardoor de prijs iets hoger kan liggen.
Vergeleken met gewonen paprika heeft puntpaprika een dunnere schil waardoor hij makkelijker te verteren is. Ze zijn bijzonder geschikt als snack en een van de populairste barbecuegroentes. Door het grillen komt de karakteristieke zoete smaak nog meer naar boven.
Smaak. De smaak van de groene paprika is bitter, de gele is iets minder bitter, de oranje haast zoet en de rode paprika kan heel zoet smaken. Dit heeft met de soort te maken, net zoals dat bij appels is, bijvoorbeeld.
Een rode paprika is de meest rijpe vorm van de paprika en is dus het zoetst van het hele stel. Juist de groene paprika is het meest 'pittig', hoewel je de smaak natuurlijk niet kan vergelijken met bijvoorbeeld een rode peper.
Paprika's houden van warmte, dus het belangrijkste is om tijdens de kiemperiode voor een constante hoge temperatuur te zorgen. Bij 20 tot 22 graden duurt de kieming ongeveer 3 weken. Onder de 18 graden staan pepers en paprika's stil en wachten op warmere tijden om weer verder te kiemen of te groeien.
De zaden van een paprika hebben weinig smaak en zijn zelden of nooit van nut voor de structuur van een bereiding. Daarom worden ze meestal verwijderd. De zaden van een hete peper, zoals de chilipeper, bepalen mee hoe 'heet' een bereiding smaakt.
Als de grond nog vochtig is, hoef je geen water te geven. Voelt de grond echter droog aan, dan kan je terug begieten. In de zomer kan het nodig zijn om je paprikaplant dagelijks water te geven.
Snij de paprika in 2 of 4 grote stukken. Leg de paprika stukken met een stuk bakpapier in de oven. Stel de oven in op 65 graden Celsius en laat deze 10 – 12 uur staan. De paprika is goed wanneer deze volledig droog zijn zoals op de foto hieronder.
Een stuk of vier paprika's per plant is al heel mooi. Als je meer vruchten laat ontwikkelen, belast dat de plant te veel en dat gaat ten koste van de kwaliteit.
Paprika is, in tegenstelling tot tomaten, niet gevoelig voor regen en hoeven niet opgebonden of gediefd te worden. Soms is het wel handig om de planten van een centrale steunstok te voorzien, zeker wanneer ze zwaar beladen zijn met vruchten.
Paprika planten blijven nogal klein en hoeven daarom niet te worden gesnoeid. Na het overwinteren is het raadzaam de paprika te snoeien. Alle planten tot op het eerste oog na een vertakking terugsnoeien en verrotte en gele bladeren verwijderen. De planten kunnen dan in het voorjaar weer goed groeien en gedijen.
Hoewel alle paprika's gezond zijn, is er wel een verschil in voedingswaarde. Een groene paprika wordt als eerste geoogst en bevat de 'minste' voedingstoffen. De rode, die als laatste aan de beurt is bij het oogsten, bevat meer vitamines en mineralen dan zijn groene, gele en oranje soortgenoten.