zeewier! Dit plantje zit namelijk niet alleen verwerkt in de lekkerste burger van de wereld, het is ook een perfecte vleesvervanger. Zeewier bevat namelijk veel voedingsstoffen zoals B12 en eiwitten. Verder heeft zeewier geen grote impact op het milieu en het wordt zelfs verbouwd in Nederland.
Zeewieren en algen kunnen goede vegetarische opties zijn. Ze bevatten net als vlees eiwitten, ijzer en vitamine B1, bijvoorbeeld de algen spirulina en chlorella. Ook zijn er vleesvervangers waaraan zeewier is toegevoegd.
Zeewieren vallen onder de macroalgen, zij worden ook wel de planten van de zee genoemd. We kunnen ze goed verteren en kunnen daarom ook vers worden gegeten. Alles van de plant is eetbaar.
Zeewieren tref je in alle wereldoceanen aan. Het zijn macrofytische zee algen. Dit betekent dat het plantachtige organismen zijn die in zee leven. Ze bestaan uit vertakt loof, ofwel de thallus.
Wij raden aan om maximaal 2-3 keer per week zeewieren te eten en ze vóór gebruik te weken en wassen.
Zeewier en algen bevatten flink wat eiwitten en essentiële aminozuren. Omdat er ook ijzer en vitamine B1 inzit, zijn zeewieren en algen goede alternatieven voor vlees, Zorg wel voor voldoende variatie. Toch zijn zeewier en algen geen volwaardige vleesvervangers. Veel soorten zeewier en algen bevatten geen vitamine B12.
Veel mensen denken dat zeekraal een zeewier (alg) is, maar het is een plant uit de amaranthfamilie, specifieker nog: de ganzenvoet. Het wordt ook wel hanenpoot of zouterik genoemd. Het groeit op de slikken, schorren en kwelders, aan de rand van de zee: daar waar er water overheen spoelt.
Het rauwe, onbehandelde, gedroogde zeewier kan men het beste aan de maaltijd toevoegen direct voordat het gegeten wordt. Rauw zeewier – in gedroogde of verse vorm – bevat de gezondste eigenschappen en behoudt het beste de actieve enzymen in het zeewier.
Zeewier is een aanduiding voor groepen niet-verwante algen die in de zee leven. Je vindt ze daar in diverse kleuren, vormen en maten. Van groen tot rood, knalgroen en bruin. Zeewieren zijn afhankelijk van zout water, een stevige ondergrond en voldoende licht.
Zeewier is een bijzonder organisme, het is geen plant maar ook geen dier. Zeewieren groeien op verschillende dieptes, afhankelijk van de soort. Er zijn: Roodwieren: Dulse, Gracilaria.
Het EFSA ( Europese Voedselveiligheid Autoriteit) heeft een veilige marge ingesteld voor dagelijks inname: dit ligt op 150 microgram per dag voor volwassenen. Zeekraal bevat aardig wat jodium, waardoor het zeker geen verkeerd idee is, om het dagelijks op je menu te zetten als je geen brood eet.
Arame, hijiki en wakame bevatten tenminste tien keer zoveel calcium als melk, zeesla vijfentwintig keer meer ijzer dan vlees. De beschikbaarheid voor het lichaam van het eiwit in zeewier is zeer hoog. Dit is aangetoond bij nori, waarbij tot 70% opgenomen wordt door het lichaam.
Zeewiersalade, of 'goma wakame' in het Japans, wordt gemaakt van een eetbare soort zeewier (undaria pinnatifida) die veel gebruikt wordt in de Japanse keuken. Op papier is het erg voedzaam: veel vezels en eiwitten, 45 calorieën per 100 gram, calcium, jodium en een boel vitamines en mineralen.
Zeewier is de verzamelnaam van een aantal groepen algen die in de zee of in brak water leven. Doorgaans doelt men daarbij op meercellige, relatief grote (macroscopische) algen of wieren die aan de bodem, of ander substraat onder en boven water, gehecht zijn.
Voedsel waar veel jodium in zit, komt uit de zee of van dieren. Vegans kunnen hun benodigde portie jodium halen uit jodiumzout, soja, notenmelk of zeewier. Ook kan je jodium halen uit groenten zoals kool, broccoli, spruitjes, zoete aardappel en maïs.
Norivellen zijn samengeperste algen. Algen zorgen voor een zuivering van het bloed en zijn dus heel gezond. Nori is rijk aan calcium, fosfor, ijzer, kalium en vitamine C.
Personen met een prikkelbaar darm syndroom, colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn moeten voorzichtigheid betrachten met zeewier. Dit heeft te maken met de verteerbaarheid van de koolhydraten in zeewier. Neem contact op met een deskundige voor u zeewier gaat gebruiken.
Mensen zijn niet de enige soort die hun gezonde voordeel uit zeewier haalt. Koeien, paarden, varkens, geiten en zelfs wilde diersoorten zoals herten, konijnen, poolvossen en ijsberen eten het ook. Er bestaan bovendien wiersoorten die in het Engels 'cow weed' en 'pig weed' heten.
Zeemos is een heilzaam zeewier dat zeer rijk is aan vitamines, mineralen en antioxidanten. Zo bevat sea moss maar liefst 15 van de 18 voor de mens essentiële mineralen, waaronder calcium, jodium, kalium, magnesium en ijzer.
De smaak van zeewier is zo bijzonder dat deze wordt aangeduid als de vijfde smaak: umami; ook wel te beschrijven als "hartig" of "heerlijkheid" (afhankelijk van de Japanse spelling). De andere vier primaire smaken zijn zout, zoet, zuur en bitter.
Zeesla. Zeesla, een groen zeewier, lijkt op kropsla. Je kunt het ongekookt eten in een salade, als wrap of als vervanger voor nori bij sushi. Zeesla heeft een spinazie-achtige notensmaak.
Je kunt, als smaakmaker, een stukje kombu van zo'n 5 cm laten meekoken met soep. Verwijder na het koken of stomen het wier; de smaak en de voedingstoffen blijven achter in het gerecht. Je kunt na het koken het zeewier afspoelen en drogen en later nogmaals gebruiken tot het zo bros wordt dat het verpulvert.
Ze is zowel rauw als gekookt eetbaar. Kort roerbakken of kort koken is voldoende. Verwijder zo nodig de onderste stugge delen en spoel de zeekraal snel schoon onder koud stromend water. Let erop dat je zeekraal nooit in een bak met kraanwater legt.
Zeewieren zijn stuk voor stuk een uitstekende bron van jodium: wakame, dulse, nori en zeespaghetti bevatten gemiddeld zo'n 50 microgram per gram gedroogd wier. Wanneer je ongeveer 5 gram gedroogd zeewier (= ± 50 gram vers) zeewier eet heb je de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid al binnen.