Bij de verzorging van deze prachtige plant is het belangrijk om te weten dat de Digitalis purpurea een tweejarige plant is. In het eerste jaar vormt het een rozet van bladeren, terwijl het pas in het tweede jaar bloeit en daarna afsterft.
Na de bloei kun je de uitgebloeide stengels en bloemen verwijderen. Zo voorkom je dat de plant zaden gaat vormen en krijg je vaak nog een tweede bloei. Let op: de bladeren van vingerhoedskruid zijn giftig, dus draag handschoenen tijdens het snoeien en vermijd contact met de huid.
Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea), ook wel gewoon vingerhoedskruid genoemd, is een giftige tweejarige of meerjarige plant.
Algemene informatie. Vingerhoedskruid, ook wel Digitalis genoemd, zijn vaste planten die bijen en hommels lokken. Vingerhoedskruid verspreidt zich gemakkelijk door uw tuin. Er zijn tweejarige soorten en meerjarige soorten.
Is Vingerhoedskruid meerjarig? Digitalis purpurea, is de meest bekende soort en komt voor in heel Europa, dus ook in ons land. Het is een tweejarige plant. In het eerste jaar vormt hij rozetten op de grond.
Digitalis vermeerdert zich soms ook door nieuwe rozetten te maken onderaan de plant in het eerste jaar. Als het lukt om wortel te schieten, komt uit zo'n rozet al bloei in het jaar na bloei van de moederplant. Als je vermeerdert via zaad, dan volgt in het eerste jaar alleen een rozet. Bloei volgt in het tweede jaar.
Combineer ze met varens, hosta's en andere schaduwminnende vaste planten om een weelderige, gelaagde look te creëren. Gemengde vaste plantenborders: combineer vingerhoedskruid met andere vaste planten, zoals astilbes, lupines en stokrozen, voor verticale interesse en een opeenvolging van bloei gedurende het groeiseizoen.
Snoei de bloemaren na de bloei (rond juli) tot helemaal aan de basis van de plant terug. Hierdoor stimuleert u een tweede, maar kleinere bloei. Aan het einde van het seizoen snoeit u de bloemaren helemaal tot aan de grond toe af. De plant is dan winterklaar.
De volledige plant is giftig voor zowel mens als dier.
Deze stoffen kunnen namelijk huidirritatie veroorzaken en zelfs hartritmestoornissen teweegbrengen.
Om de plant te verwijderen, snijdt u bloemstengels op de grond, zorg ervoor dat u de zaden niet uitschudt en graaft u vervolgens elke plant op. Kleine zaailingen zijn gemakkelijk met de hand te plukken, of kunnen eenvoudig weer in de grond worden gedraaid - ze groeien meestal niet terug.
Vingerhoedskruid verplaatsen of verplanten? Het vingerhoedskruid kun je in het eerst jaar na zaaien of planten gaan verplaatsen of verplanten. De jonge planten kun je in het najaar naar een andere plek verplanten. Maar verplant het vingerhoedskruid liever niet in het tweede jaar na zaaien of planten.
Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea) is een geweldige plant voor bijen die bovendien ontzettend makkelijk is. Vaak komt de 'gewone' inheemse soort vanzelf aanwaaien in je tuin, maar je kunt hem ook zelf zaaien als je specifieke soorten vingerhoedskruid wilt hebben.
Vingerhoedskruid plukken? Vingerhoedskruid kun je prima plukken, want alleen het eten van delen van de plant is extreem giftig.
Vooral pluimvee en paarden zijn gevoelig voor Vingerhoedskruid. Herkauwers kunnen vrij grote hoeveelheden verdragen omdat de glycosiden in de pens worden omgezet. Voor paarden is 100 tot 200 gram blad al dodelijk; runderen verdragen gemakkelijk 400 tot 800 gram.
De tweejarige soorten bloeien alleen in hun tweede jaar voordat ze zaad zetten en afsterven. De meeste vingerhoedskruiden bloeien in de late lente en de zomer. Verwijder daarna de uitgebloeide bloemen om een tweede bloei te stimuleren, of laat ze zichzelf uitzaaien in de tuin.
De bloemen lijken op vingerhoedjes, vandaar de naam.Ze worden druk bezocht door hommels. Een forse plant kan bijna 100 bloemen dragen, en is dus een flinke meerwaarde voor een open plek in het bos, een bosrand of tuinborder.
Taxus (Taxus baccata): bevat het zeer krachtige giftaxine dat eerst een prikkelende en daarna een verlammende werking op het hart en ademhalingscentrum van mens en dier heeft. Na het eten van zaden of naalden treden één à twee uur later symptomen zoals braken, diarree, buikkrampen of hallucinaties op.
Ze is winterhard en vraagt weinig aandacht als ze eenmaal goed groeit. Ten eerste geeft deze soort de voorkeur aan goed doorlatende grond, dus overmatig water geven kan problemen veroorzaken. In drogere klimaten is regelmatig water geven noodzakelijk, vooral tijdens droge periodes.
Het eten van één of twee verse bloemen baart in de regel weinig zorgen; toch is het raadzaam actieve kool toe te dienen. Bij elke andere inname van vers of gedroogd materiaal of bij het optreden van verdachte symptomen dient onmiddellijk een arts geraadpleegd, eventueel gevolgd door opname in het ziekenhuis.
Vingerhoedskruid (Digitalis) is een tweejarige plant; het eerste jaar maakt hij een bladrozet en het jaar daarop bloeit hij. Daarna sterft hij af. Maar je hebt er veel langer plezier van. Na de bloei vormt de plant duizenden zaden.
Vingerhoedskruid planten
Vingerhoedskruid digitalis houdt niet van een te droge bodem. Ze groeien daarentegen wel graag onder grotere heesters en onder bomen. Een plek in de schaduw of halfschaduw kan prima voor het gewoon Vingerhoedskruid, maar ook een plek in de zon, kan deze Digitalis purpurea prima hebben.
Hoe moet je lavendel snoeien? Na de bloei: zodra de eerste scheuten verdwijnen, insnoeien 10 tot 15 cm boven de grond. Lavendel zal dan opnieuw bloeien op de nieuw gevormde scheuten. Een oudere, verhoute lavendel snoei je best 20 - 25 cm boven de grond in.
Leeuwenbekken, Antirrhinum majus. Een ouderwetse cottage garden bloem die lijkt op zijn neefje, het vingerhoedskruid . Een leeuwenbek produceert kleine trossen bloemen op een hoge, stevige steel.
Digitalis is een stof die in de natuur voorkomt bij bijvoorbeeld vingerhoedskruid. Het medicijn dat hieruit vervaardigd wordt, is digoxine. Digoxine blokkeert natrium en kalium in de cellen van de hartspier waardoor het calciumniveau verhoogt.
Klein kruiskruid is een veel voorkomend onkruid en is te herkennen aan haar vlezige, lichtgroene bladeren en gele bloemhoofdjes. Kruiskruid is erg hardnekkig, omdat dit onkruid in koude omstandigheden kan groeien en zelf bestuivend is.