Het composteren en vergisten van gft-afval valt onder recyclen. Het grootste deel van de rest wordt verbrand in afvalverbrandingsinstallaties, waarbij energie en grondstoffen worden teruggewonnen. Het afval dat niet gerecycled of verbrand kan worden, wordt milieuverantwoord gestort.
Verbranding van afval veroorzaakt een grote CO2-uitstoot en verlies van grondstoffen, maar compenseert door de energieterugwinning: het levert elektriciteit en warmte op.
Het 'echte' restafval verdwijnt in de verbrandingsoven, gestookt met aardgas. Als de temperatuur hoger is dan 850 graden Celsius gaat het afval in de oven en de gaskraan dicht. De lucht (zuurstof) voor de verbranding wordt aangezogen uit de afvalbunkers en door het rooster geblazen.
Het is algemeen aanvaard dat verbranding plastic afval permanent kan elimineren . Echter, onverbrand materiaal bevindt zich nog steeds in de bodemas, een vast residu van verbrandingsovens.
NIET RECYCLEERBAAR AFVAL
grof vuil: alle huishoudelijk afval dat niet selectief ingezameld wordt en dat niet in de groene huisvuilcontainer kan: grote brandbare stukken, samengebonden oude tapijten... hechtgebonden asbest: asbesthoudende golfplaten (eterniet), afvoerbuizen en leien… (200 kg gratis per gezin per jaar).
Papieren handdoeken, servetten, papieren borden en tissues zijn allemaal papierproducten, maar in tegenstelling tot de meeste papieren artikelen kunnen ze niet worden gerecycled. Net als pizzadozen komen deze artikelen in contact met voedselresten, vetten en mogelijk lichaamsvloeistoffen, en zijn ze moeilijk te "reinigen" tijdens het recyclingproces.
Hetzelfde geldt voor het verbranden van plastic. Het stimuleert alleen maar meer plasticproductie, waarvan het meeste alsnog op stortplaatsen of in de natuurlijke omgeving terechtkomt , zelfs als een deel in een dure verbrandingsoven wordt gegooid. Zelfs met het verbranden van plastic zal het meeste plastic afval op stortplaatsen of in de natuurlijke omgeving terechtkomen.
De energie is hernieuwbare energie dat voor een groot deel nuttig kan worden toegepast. Zo wordt zo'n 20% van de energie-inhoud bij afvalverbranding teruggewonnen als elektriciteit en ongeveer 23% als warmte. Deze manier van energie opwekken is duurzamer dan energie opwekken met gebruik van fossiele brandstoffen.
De belangrijkste energieleverancier is glucose (suiker), maar ook vetten en eiwitten kunnen afgebroken worden om energie te leveren. Lichaamscellen halen hun energie vooral uit de verbranding van glucose in de mitochondrieën. Mitochondrieën zijn celonderdelen die de energieproductie van de cel verzorgen.
Recycling bespaart meer energie en vermijdt meer broeikasgassen dan afvalverbranding / "chemische recycling". Omdat er energie nodig is om afvalverbrandingsinstallaties te laten draaien, is de netto hoeveelheid energie die door verbranding wordt gegenereerd laag of in sommige gevallen niet-bestaand - dus zelfs "afval naar energie" is vaak een verkeerde benaming.
Om plastic afval te recyclen tot nieuwe grondstoffen moet de kwaliteit van het ingeleverde plastic omhoog. Daar kun je thuis ook aan bijdragen door je plastic verpakkingen goed gescheiden in te leveren. Onnodig plastic voorkomen is nog beter dan het gescheiden weg te gooien.
Afvalverbrandingsinstallaties stoten veel CO2 uit. De drie grootste afvalverbranders komen zelfs voor in de top-10 van Nederlandse bedrijven die het meeste CO2 uitstoten: Attero, AVR en HVC stoten elk ongeveer 1,5 miljoen ton CO2 per jaar uit (Groene Amsterdammer 2017).
Afvalverbranding veroorzaakt luchtvervuiling en vereist strenge milieucontroles . Wanneer afval wordt verbrand in verbrandingsinstallaties, produceert het gevaarlijke luchtverontreinigende stoffen, waaronder fijnstof (PM 2.5 en PM 10 ), koolmonoxide, zure gassen, stikstofoxiden en kankerverwekkende dioxines.
Prikkende ogen, neus en keel, tumoren, een verstoord hormoon- of immuunsysteem, … Het zijn allemaal mogelijke gevolgen hiervan. Door het verbranden van eigen afval in de tuin stoot men namelijk tot zo'n 5 000 keer meer schadelijke stoffen uit dan de norm die gehanteerd wordt voor verbrandingsinstallaties.
Residu van verbranding verontreinigt de bodem en het grondwater en kan via gewassen en vee in de menselijke voedselketen terechtkomen . Bovendien kunnen bepaalde chemicaliën die vrijkomen bij verbranding zich ophopen in de vetten van dieren en vervolgens in mensen als we vlees, vis en zuivelproducten consumeren. Rook en roet kunnen grote afstanden afleggen.
Restafval wordt in de afvalenergiecentrale verbrand. Dit levert energie op die wordt gebruikt om elektriciteit op te wekken of voor stadsverwarming.
Bovendien is zwerfvuil slecht voor natuur, dier en mens: het kan de bodem vervuilen en dieren eten het op of raken er in verstrikt. Mosselen, garnalen en andere zeedieren kunnen kleine deeltjes plastic opslaan in hun lichaam waardoor het in de voedselketen terecht komt.
De CO2-uitstoot door biomassa daalde tussen 2012 en 2016 van 15,1 megaton naar 13,7 megaton. Vanaf 2017 is de uitstoot van CO2 door het gebruik van biomassa toegenomen, in 2019 en 2020 zelfs met meer dan 10 procent per jaar. Biomassa is een vorm van hernieuwbare energie waar CO2 bij vrijkomt.
Afval verbranden is een duurzamere manier van energie opwekken dan bijvoorbeeld energie uit fossiele brandstoffen. Niet alleen bespaart deze vorm op het gebruik van fossiele brandstoffen maar het geeft ook de gelegenheid om van afval af te komen.
Brandend plastic laat giftige gassen en stoffen vrij, waaronder kankerverwekkende. Plastics zijn namelijk altijd chemisch bewerkt, bijvoorbeeld met vlamvertragers. Branden zijn hierdoor veel toxischer dan vroeger. Kanker is een gevreesde beroepsziekte onder brandweermannen.
Tips plastic weggooien
Plasticfolie met een metaallaagje, zoals chipszakken of koffiepakken, mogen in de plasticinzameling. Yoghurt- en slagroombekers mogen bij het plastic afval. Haal het aluminium dekseltje eraf en doe dit er los bij.
Voorbeelden van niet-recyclebare kunststoffen zijn bioplastics, composietplastic, plastic-gecoat inpakpapier en polycarbonaat . Bekende niet-recyclebare kunststoffen zijn huishoudfolie en blisterverpakkingen.
Luiers. Helaas worden luiers gemaakt van gemengde materialen. Sommige gemeenten bieden een speciale inzameling voor wegwerpluiers en andere absorberende hygiëneproducten zoals incontinentiemateriaal en maandverband. Als deze service niet door uw gemeente wordt aangeboden, moeten luiers in uw algemene afvalbak .