De Triggerfinger, ook wel Tenosynovitis Stenosans (TVS) of hokkende vinger genoemd, is een veel voorkomende aandoening. Reumatoïde artritis of littekens na een trauma kunnen leiden tot een triggerfinger, maar vaker is geen duidelijke oorzaak voor de ontstekingsreactie aantoonbaar.
De klassieke klachten van een triggerfinger beginnen met een lichte pijn of irritatie bij het buigen van de vinger of de duim. Bij toename van klachten kan de handpalm pijnlijk worden bij aanraking, daar waar de ingang van de buigpeestunnel zich bevindt.
De trigger finger (haperende vinger of tendovaginitis stenosans) is een aandoening waarbij de buigpezen van één van de vingers of van de huls rondom de buigpezen zijn ontstoken (de peesschedetunnel). In beide gevallen kan de pees niet vrij door de peesschede bewegen en loopt vast op het begin van de tunnel.
De klachten kunnen vanzelf verdwijnen. Bij ongeveer 1 op de 3 mensen met een triggervinger gaat het vanzelf over. Als een triggervinger lang blijft bestaan, is er kans dat uw vinger krom gaat staan.
Is een Triggerfinger erfelijk? Iedereen kan een triggerfinger oplopen. Echter wanneer er reuma en/of diabetes in de familie voorkomt is de kans groter op het ontstaan van een triggerfinger. Een triggerfinger komt ook regelmatig voor in combinatie met het Carpaal Tunnel Syndroom.
Een triggerfinger kan vanzelf overgaan. Als dat niet zo is, behandelen we een triggerfinger eerst met een spalk (6 weken, 24 uur per dag) of een injectie.Als dat niet goed genoeg helpt, doen we een operatie.
Kan het kwaad? "Op zich niet, maar het is vaak wel heel vervelend. Een triggerfinger kan invaliderend zijn, omdat allerlei dagelijkse bezigheden niet meer vanzelfsprekend gaan; steeds als je iets pakt, blijft die vinger krom staan.
Na ongeveer 4 tot 6 weken mag u uw hand weer gewoon gebruiken voor alle werkzaamheden. Het kan enige tijd duren voordat het gevoel in uw pols en hand of een eventuele krachtsvermindering hersteld is. Het litteken kan een aantal maanden gevoelig en hard zijn.
De eerste 4 tot 6 weken kunt u beter geen voorwerpen stevig vastgrijpen of veel kracht uitoefenen om nieuwe overbelasting te voorkomen. De duur van de herstelfase na operatie aan een trigger finger is variabel en afhankelijk van uw wondgenezing en herstel.
Zoals bij elke ingreep is er een kans op wondinfectie of op het open springen van de wond. Daarnaast moet u rekening houden met de littekenvorming die bij iedereen anders kan verlopen. In uitzonderlijke gevallen kan de triggervinger terug komen.
Voltaren Emulgel bevat diclofenac, een zogenaamde NSAID (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddel). Diclofenac verlicht de pijn en remt de ontsteking in de kern van de pijn, dit in tegenstelling tot koelende gels of warmtepakkingen die alleen de huid koelen of verwarmen.
Na een injectie met corticosteroïden verminderen of verdwijnen uw klachten na enkele weken. Mochten de klachten weer terug komen of niet (geheel) weg zijn kunt u nog 1 extra injectie krijgen. Meestal volgen deze injecties 4 tot 8 weken na de eerste injectie.
Doe de eerste 4 - 6 weken geen zwaar werk met de hand, bijvoorbeeld iets zwaars optillen of een fles of pot opendraaien. Wanneer u tijdens de herstelperiode last krijgt van abnormale pijn, zwelling of koorts moet u contact opnemen met de polikliniek Plastische Chirurgie, telefoonnummer 071 582 8061.
Zoals bij elke ingreep is er een kans op wondinfectie, nabloeding of op het openspringen van de wond. Daarnaast moet je rekening houden met de littekenvorming die bij iedereen anders kan verlopen. Heel soms kan de triggervinger terugkomen.
Wilt u de triggerfinger behandeling toch zelfstandig uitvoeren? Dan is er de mogelijkheid om een triggerfinger spalk te maken. Dit kan erg eenvoudig met een stokje en pleistertape. Hiermee zet je het onderste vingerkootje en een stukje van de handpalm vast.
GO Medical Vingerspalk
Deze vingerspalk wordt ingezet bij een triggerfinger of een milde dupuytren. Deze vingerspalk zorgt ervoor dat de vinger niet de hele tijd 'springt' en kan zowel vóór als ná een operatie gebruikt worden.
Een triggerfinger of triggervinger is een haperende vinger. Het is een aandoening waarbij één van je vingers vast komt te zitten in een gebogen positie. Uw vinger kan plotseling buigen of rechttrekken – zoals een trekker die wordt overgehaald en wordt losgelaten.
Behandeling van een springvinger
Tijdelijk dragen van een verband, rust, ontstekingsremmende medicatie of een inspuiting met cortisone kunnen de zwelling verminderen en de klachten oplossen. Wanneer de klachten reeds lang aanwezig zijn of terug opkomen na een inspuiting, kan een kleine heelkundige ingreep nodig zijn.
Een haperende vinger ontstaat door een zwelling in de buigpees of een vernauwing van de peeskoker (waar de buigpees doorheen loopt). In beide gevallen kan de pees niet langer vrij bewegen. Dit kan ontstaan door een overbelasting, maar meestal is de oorzaak niet bekend.
Bij een malletvinger kunt u het u het topje van uw vinger niet strekken. De pees naar het vingertopje is afgescheurd. Soms is er ook een stukje bot afgebroken. Vaak komt dit doordat u uw vinger hard heeft gestoten.
De operatie duurt ongeveer 15 minuten. De operatie gebeurt poliklinisch onder een plaatselijke verdoving.
De buigpezen van je vingers lopen door een tunnel of peesschede. Een springvinger wordt veroorzaakt door een lokale verdikking op de pees, waardoor het schuiven door die tunnel wordt bemoeilijkt.
De operateur maakt een klein sneetje in uw handpalm, waardoor hij bij de peesschede komt. Nu kan hij de peesschede openen en ervoor zorgen dat deze weer vrij kan glijden. Het sneetje in uw handpalm wordt weer gesloten en uw krijgt een drukverband om uw hand. Soms krijgt u tijdens de operatie een band om uw arm.
U heeft een Triggerfinger als de vinger of duim zich moeilijker laat buigen en dan met een schok(je) recht komt. De ziekte van Dupuytren (ook wel Morbus Dupuytren of koetsiersziekte genoemd) is een aandoening die leidt tot kromstand van de vingers.
De oorzaak van een hokkende vinger is niet altijd duidelijk. De aandoening ontstaat soms na een zware inspanning of abnormaal gebruik van de hand. Soms is er sprake van een verwonding van een pees, soms een irritatie zoals eerder beschreven. De aandoening komt vaker voor bij patiënten met reuma, jicht en suikerziekte.