Hoewel de effectiviteit van psycho-educatie op verschillende uitkomstmaten nog onvoldoende is aangetoond, dient psycho-educatie een integraal en doorlopend onderdeel van de behandeling van kinderen en jongeren met ADHD.
Psycho-educatie helpt jou en je kind beter inzicht te krijgen in wat er aan de hand is en waar problemen vandaan komen. Ook geeft psycho-educatie de tools om het leven van je kind en jouw gezin in de juiste banen te leiden.
Psycho-educatie voor kinderen en jongeren
Dit is meestal vanaf de leeftijd van 9 of 10 jaar. In psycho-educatiegesprekken wordt uitleg gegeven over mogelijkheden en onmogelijkheden die een kind of jongere heeft ten gevolge van een beperking (bijv. ADHD, Autisme, beperkte intelligentie).
Groepsgewijze psycho-educatie is een relatief intensieve interventie waarin de patiënt wekelijkse groepen van 90 minuten bezoekt.
Een effectieve interventie combineert algemeen werkzame factoren en kernelementen, om zo de juiste resultaten te bereiken. Interventies zijn weldoordachte, systematische aanpakken voor preventie, ondersteuning en hulp bij specifieke risico's en problemen.
Effectieve preventie kan bij kinderen en jongeren problemen voorkomen, beginnende problematiek in goede banen leiden en voorkomen dat problemen terugkomen. Bovendien kan het een kostenbesparing opleveren omdat minder kinderen en opvoeders intensievere zorg nodig hebben.
Een paar voorbeelden: het ontwikkelen van zelfkennis is een interventie gericht op een individu. Een functioneringsspiegel voor een team is een interventie voor een groep. Herontwerp van een werkproces is een interventie voor een organisatie. Ketensamenwerking is een interventie voor samenwerkende organisaties.
Bij psycho-educatie geeft een behandelaar aan een cliënt informatie over een specifiek, psychisch probleem, zoals bijvoorbeeld angst, depressie of autisme. Er wordt advies gegeven over hoe een cliënt – maar ook diens partner, familieleden, vrienden of kennissen – het beste met het probleem van de cliënt om kunnen gaan.
Psycho-educatie houdt in “het op systematische wijze (evidence-based) voorlichting geven over onder andere het ontstaan en beloop van ADHD symptomen, de impact van de symptomen op het functioneren en de behandelmogelijkheden”.
Psycho-educatie wordt meestal aangeboden kort nadat iemand de diagnose autisme heeft gekregen. Tijdens psycho-educatie draait het om drie dingen: voorlichting over de diagnose, handvatten om met de diagnose om te gaan en acceptatie van de diagnose.
ADHD is op zich niet te genezen. Het vormt een blijvende kwetsbaarheid. De behandeling heeft als doel de symptomen te verminderen en het ontstaan van bijkomende problemen te voorkomen en/of te beperken.
Voorbeelden hiervan zijn vroeggeboorte, vroege traumatische ervaringen en een tekort aan voedingsstoffen. Slaaptekort leidt ook tot ADHD-kenmerken. Slaap en ADHD is eigenlijk een soort kip-en-het-ei-verhaal. Door ADHD heb je een grote kans op slaapproblemen, maar door slaapproblemen verergeren ook je ADHD-klachten.
Factoren die een rol spelen bij ontstaan ADHD
erfelijke aanleg. problemen in het executief functioneren van de hersenen. afwijkingen in hersenstructuren. verminderde gevoeligheid voor bekrachtiging.
De psychotherapeut behandelt cliënten met complexe psychische problemen die vaak in de persoonlijkheid zijn geworteld. Zoals bijvoorbeeld om zoals angst- en stemmingsstoornissen, persoonlijkheidsproblematiek, identiteitsstoornissen en gedragsstoornissen.
Psycho-educatie is een behandeling voor kinderen en jongeren die hun diagnose al kennen en willen leren wat dit nou precies betekent. Vooral kinderen en jongeren die zelf ervaren dat ze anders zijn dan anderen, kunnen hier veel aan hebben. Zij leren wat hun diagnose inhoudt en hoe ze hier mee om kunnen gaan.
Met gedragstherapie leer je hoe je niet-helpend gedrag kunt afleren en nieuw, gezonder gedrag kunt aanleren. Gedragstherapie is gericht op het aanpakken van concrete klachten die bijvoorbeeld ontstaan door angsten, fobieën of dwanghandelingen.
Onverwachts, ineens een andere kant op gaan: het zijn de waarnemingen van anderen. Voor iemand met ADHD is het volstrekt vanzelfsprekend. ADHD is van het hier en nu. En als je aandacht in het hier en nu heen en weer zwerft let je niet zozeer op niets (dat zouden “anderen” zeggen), maar juist op alles.
Als er sprake is van de stoornis ADHD, moet de impact op het participeren in het maatschappelijk leven aangetoond worden volgens de basisdefinitie van een handicap (langdurige en belangrijke beperking van de kansen tot sociale integratie). Die impact kan zeer wisselend zijn.
De beste benadering in situaties als deze kan eenvoudigweg zijn om je kind eraan te herinneren dat hij moet doen wat je hem wilt laten doen. Straf is logisch als het overduidelijk is dat je kind uitdagend is – bijvoorbeeld als hij weigert het bed op te maken. Maar geef hem het voordeel van de twijfel.
Educatie (Latijn: educare, opvoeden, maar ook educere, wegleiden uit (onwetendheid)) is een overkoepelende term voor vorming, onderwijs en opvoeding binnen een schoolse omgeving (formele educatie) of daarbuiten (niet-formeel en informeel).
Behandeling begint meestal bij psycho-educatie, of kennisoverdracht. Dit kan op verschillende manieren; Individueel: ouders krijgen één of meerdere gesprekken waarin uitleg gegeven wordt over ASS. Groepsgewijs: een oudercursus waarin kennis wordt overgedragen en ervaringen gedeeld kunnen worden tussen ouders.
ADHD staat voor 'Attention Deficit Hyperactivity Disorder'. In het Nederlands spreekt men wel van 'aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit'. In de DSM-5 valt ADHD onder de neurobiologische ontwikkelingsstoornissen.
Een effectstudie kan constateren wat de effecten van een activiteit of ingreep zijn door monitoring van flora en fauna. Veelal vinden onze effectstudies plaats in het kader van (natuur)wetgeving of -beleid, een MER, een bestemmingsplan of structuurvisie.
Voorbeelden van methodieken zijn oplossingsgericht werken, systeemgericht werken en competentiegericht werken. Een programma of interventie is een meer afgebakende vorm van hulp of behandeling voor een afgebakende doelgroep: beschreven is welke methodische elementen in welke volgorde (fasering) ingezet kunnen worden.