Destructieve parentificatie is een verstrikking/verwarring in de familie, vaak als een gevolg van een trauma. Een trauma kan een verliessituatie zijn in het heden, maar ook bijvoorbeeld indien de ouders in hun kindjaren niet gezien zijn in hún geven. Die pijn van de ouders is voor kinderen niet te verdragen.
Gevolgen van parentificatie
Geparentificeerde kinderen krijgen vaak te kampen met gevoelens van eenzaamheid en faalangst. Ze willen constant voldoen aan de immense druk van hun ouders, wat hun bang en onzeker maakt. In hun latere leven hebben ze vaak ook last van bindings- of verlatingsangst.
Parentificatie is een zware diagnose. Kinderen die al veel te jong ouderlijke taken op zich moesten nemen, bijvoorbeeld doordat hun moeder of vader ziek was, krijgen later in hun leven vaak de rekening hiervoor gepresenteerd.
Vormen van destructieve parentificatie zijn: het kind als ouder, het kind als ouder van de ouder, het kind als partner, het perfecte kind, het zwarte schaap, de zondebok en het kind dat kind moet blijven.
In gezinnen waar kindermishandeling plaatsvindt, kan ook sprake zijn van parentificatie (een kind dat voor zijn ouders zorgt). De belangen van de ouder staan daarbij voorop, wat de ontwikkeling van het kind belemmert.
Het herstellen van de gevolgen van parentificatie is een uitdaging, maar het is mogelijk met de juiste steun en behandeling. Therapie, zoals gezinstherapie, kan helpen om de onderliggende problemen binnen het gezin aan te pakken en gezonde grenzen te herstellen.
Psychische mishandeling (ook wel emotionele - of geestelijke mishandeling genoemd) is het stelselmatig uitschelden, treiteren, vernederen, bedreigen, kleineren, overvragen, isoleren of elk ander gedrag dat een negatieve invloed kan hebben op de emotionele ontwikkeling van een kind.
In 1967 introduceerden Minuchin et al. de term parentificatie. Boszormenyi-Nagy et al. definieerden het in 1973 als "de verwachting van een ouderfiguur dat een kind de rol van ouder binnen het familiesubsysteem vervult."
KOPP (Kinderen van Ouders met Psychische Problemen) is, zowel in Nederland als in Vlaanderen, de naam van een doelgroep in de geestelijke gezondheidszorg. In Nederland is de groep nauw verwant met de KVO (Kind van Verslaafde Ouder). Vaak wordt daar dan ook gesproken van KOPP/KVO.
Dus waarom voelen we ons verantwoordelijk voor de gevoelens van onze ouders? Door het proces van emotionele parentificatie leren we geleidelijk om de behoeften van anderen voor die van onszelf te stellen . Dit gebeurt vaak ten koste van ons welzijn!
Een parentified kind kan een kostwinner, zelfverzorger, taal- en cultuurbemiddelaar, zelfopvoeder, raadgever, vertrouweling, verzorger of emotionele supporter voor ouders of broers en zussen worden. Schattingen van hoe vaak het fenomeen voorkomt, variëren van een paar procent tot meer dan 30% van de jeugd .
Bij symbiose in een relatie bestaat er een sterke betrokkenheid en afhankelijkheid tussen twee of meer personen. Dit zie je in liefdesrelaties, vriendschapsrelaties of ouder-kindrelaties, bijvoorbeeld in een moeder-dochterrelatie of moeder-zoonrelatie.
Een kind kan terecht komen in een loyaliteitsconflict. Simpel uitgelegd is een loyaliteitsconflict een situatie waarin een kind niet kan of wil kiezen tussen twee personen of hun wensen. Bij een scheiding wil een kind in feite trouw zijn en blijven aan beide ouders.
Wanneer je als vrouw op volwassen leeftijd je snel verantwoordelijk voelt, het lastig vindt om je eigen grenzen aan te geven, jezelf gemakkelijk opoffert, moeite hebt om hulp aan te nemen, perfectionistisch bent en/of slecht voor jezelf kunt gaan staan, is de kans groot dat jij te maken hebt met de gevolgen van ...
Samenvatting. Volgens de parentificatietheorie, wanneer de broers en zussen van mensen met een beperking volwassen taken op zich nemen , staat deze rolomkering bekend als op broers en zussen gerichte parentificatie. Het heeft een significante impact op de mate van stress van broers en zussen en de kwaliteit van familierelaties.
Heel bewust de juiste kindplek in nemen in je gezin van herkomst en huidige gezin als je deze hebt, geen zorg meer dragen voor je ouders en durven ontvangen is langzaam loskomen van dit parentificatie mechanisme.
Bij baby's en peuters kunnen zich separatieangst, eet- en slaapproblemen ontwikkelen. Kinderen in de basisschoolleeftijd cijferen zich soms helemaal weg of vertonen agressief gedrag. Adolescenten ontwikkelen soms sterke schuld- en schaamtegevoelens en een extreem verantwoordelijkheidsgevoel.
'Piep zei de muis' is een interventie voor kinderen van 4 tot en met 8 jaar die opgroeien met veel spanning en stress als gevolg van ziekte, psychosociale, psychische of verslavingsproblemen in het gezin. De interventie heeft als doel om het risico op psychische problemen bij deze kinderen te verkleinen.
Parentificatie is een begrip uit de psychologie, en houdt kortweg in dat een kind veel te vroeg de rol van volwassene heeft aanvaard en op zich heeft genomen op emotioneel en sociaal gebied. Het kind krijgt reeds op jonge leeftijd de rol van adviseur, trooster of bemiddelaar, terwijl het daar te jong voor is.
Een parentified kind leert niet om zijn eigen behoeften en gevoelens te onderscheiden van die van anderen. Daarom hebben ze meer kans om moeite te hebben met relaties en emotionele regulatie , wat resulteert in een verhoogd risico op angst, depressie, middelenmisbruik en eetstoornissen.
Instrumentele parentificatie houdt in dat een kind praktische verantwoordelijkheden op zich neemt die doorgaans het domein van volwassenen zijn . Dit kan het beheren van de huishoudfinanciën, het zorgen voor jongere broertjes en zusjes of het op zich nemen van andere praktische taken zijn die doorgaans de verantwoordelijkheid zijn van ouders of verzorgers.
In deze cellen zitten onze genen, met informatie over onze erfelijke eigenschappen. Van elk gen hebben we twee kopieën: de ene kopie komt van de moeder, de andere kopie van de vader. Daarom lijken kinderen vaak op hun ouders: ze hebben namelijk de helft van hun genen. Het doorgeven van genen gebeurt willekeurig.
Gedrag waar je op kan letten zijn: nieuwe/toegenomen concentratieproblemen, slaapproblemen, gejaagdheid of onrust, opvliegendheid, maar ook problemen met voeding of gebruik van alcohol of drugs. Reacties en emoties. Wanneer we (even) niet lekker in ons vel zitten, merk je dat aan de manier waarop we ons uiten.
Algemene definitie
Volgens huidig onderzoek kunnen de termen "psychologisch misbruik" en "emotioneel misbruik" door elkaar worden gebruikt, tenzij ze geassocieerd worden met psychologisch geweld. Meer specifiek is "emotioneel misbruik" elk misbruik dat emotioneel is in plaats van fysiek .
Stil en teruggetrokken gedrag, of juist heel druk gedrag vertonen. Schrikken van aanrakingen. Vaak verwondingen hebben. Een onverzorgd uiterlijk hebben; vieze, kapotte kleren en ongewassen haren en lichaam.