Erfelijke factoren blijken een rol te spelen bij het ontstaan van ODD. Het is nog niet goed bekend welke erfelijke factoren een rol spelen. Foutjes in het erfelijk materiaal op chromosoom 2 en chromosoom 19 lijken een rol te spelen bij het ontstaan van ODD.
Er is nog geen duidelijke aanwijzing voor de oorzaak van ODD. Er wordt uitgegaan van een combinatie van een bepaalde aanleg en omgevingsfactoren. Een aangeboren temperament van een kind kan een rol spelen, maar ook aandachtsproblemen, impulsiviteit, pesten en wellicht gepest worden of een inconsistente opvoeding.
Oorzaak van ODD
Er is geen eenduidige oorzaak aan te wijzen voor deze stoornis. Op dit moment wordt ervan uitgaan dat ODD kan ontstaan door een combinatie van 2 factoren. Maar er zijn ook beschermende factoren. Dit zijn omstandigheden die ervoor zorgen dat het kind geen gedragsstoornis ontwikkelt.
Het gaat dus om een combinatie van aanleg en omgeving. De kans op ODD of CD is groter als er sprake is van alcohol- of drugsmisbruik van de ouders of als de ouders huwelijksproblemen hebben, crimineel gedrag vertonen en als het kind uit een groot gezin komt.
Kenmerken. Kenmerkend voor kinderen met ODD is dat ze boos/prikkelbaar gestemd zijn en brutaal/uitdagend gedrag laten zien, wanneer er interactie is met minstens één persoon die niet de broer of zus is.
Een ODD kan later in de ontwikkeling overgaan in een CD. Een ODD kan ook de voorbode zijn van andere stoornissen, zoals angst en depressie.
Meestal blijft ODD een blijvend probleem bij het kind. Met behulp van therapie, tijd en geduld kunnen kinderen en hun ouders wel leren om beter om te gaan met het gedrag van het kind. Een op de vier kinderen met ODD ontwikkelt op latere leeftijd de aandoening CD (conductive disorder).
Bij kinderen en jongeren met ODD en CD nemen de symptomen over het algemeen in de loop der tijd af, ook zonder behandeling. Sommige kinderen en jongeren blijven symptomen vertonen, bij anderen nemen de symptomen af en verdwijnt de diagnose (Bunte e.a., 2014; Lahey e.a., 1995).
ODD is een gedragsstoornis die voornamelijk ontstaat tijdens de kinderjaren of adolescentie. Het kenmerkt zich door aanhoudend agressief gedrag en de neiging om anderen opzettelijk lastig te vallen en te irriteren. Het is normaal dat kinderen en jongeren soms boos of opstandig gedrag vertonen.
De symptomen zijn bij ODD over het algemeen iets milder van aard. Als kinderen ODD hebben, is er vaak sprake van comorbiditeit. Dat wil zeggen dat de aandoening samengaat met andere ziektebeelden. Stoornissen waar ODD vaak mee samengaat zijn ADHD, autisme of een reactieve hechtingsstoornis.
Een kind met een oppositioneel-opstandige gedragsstoornis (odd) is opstandig, dwars, driftig en zeer moeilijk opvoedbaar. De afkorting odd komt van de Engelse term oppositional defiant disorder. Bij odd is er sprake van zowel gedrags- als stemmingsproblemen.
Farmacotherapie heeft in de behandeling van odd en cd een vaste plaats ingenomen, in het bijzonder bij comorbiditeit met adhd en bij ernstige agressie. Bij comorbiditeit met adhd worden psychostimulantia zoals methylfenidaat gebruikt.
Woede-uitbarstingen zijn een teken van onbehagen bij je kind: je kind voelt zich niet goed. Dit onveilige en onaangename gevoel kan door uiteenlopende redenen zijn ontstaan: o.a. angst, onzekerheid, frustratie, overprikkeling, verdriet, negatieve emoties van anderen of door het gemis van anderen.
Kenmerken ODD
Hoewel veel ongehoorzaam gedrag vooral tegen volwassen (de gezagsdragers) is gericht, komen ze ook vaak in conflict met leeftijdgenoten, omdat ze graag de dingen willen laten gebeuren zoals zij dat in gedachten hebben. ODD komt bij 3% van de kinderen voor, CD bij 2% (NJI,2021).
Oppositioneel-opstandige stoornis (ODD)
Voor odd bij jongens variëren de prevalentiecijfers tussen de 2,1 en de 15,4%. Voor meisjes is dat vergelijkbaar: 1,5-15,6%.
Dit gebeurt vaak door middel van vragenlijsten, gesprekken met ouders en het kind zelf over waar zij tegenaan lopen. En bijvoorbeeld informatie vanuit de school. Het is niet nodig om alleen de negatieve gedragskenmerken van het kind te noemen. Het kind heeft immers net zo goed positieve kenmerken.
Als je een gedragsstoornis hebt dan reageer je anders op bepaalde zaken dan anderen. Je wordt bijvoorbeeld driftig of boos of je liegt, je zet je af tegen anderen, je luistert niet of je begint te schelden. Andere mensen vragen zich dan gauw af waarom jij je op die manier gedraagt en dat zorgt voor een hoop ellende.
Als je er zelf niet uit komt
En het gedrag kan zo erg zijn dat je kind erdoor in de problemen komt. Neem contact op met het wijkteam, je huisarts of de jeugdgezondheidszorg in jouw buurt als je je zorgen maakt. Samen kunnen jullie bekijken wat er wel en niet goed gaat in het gedrag van je kind.
Bij ADHD kunt u uw aandacht minder goed ergens bijhouden.Ook heeft u last van onrust en dingen doen zonder na te denken. U heeft daardoor problemen, bijvoorbeeld thuis en op uw werk. Gedragstherapie en een coach kunnen helpen om minder last van ADHD te hebben.
Kinderen met een anti-sociale gedragsstoornis vertonen gedrag wat niet acceptabel is voor iedereen in hun omgeving. Deze stoornis wordt ook wel afgekort tot CD. Deze is weer afgeleid van de Engelse term Conduct Disorder.
Je kind is teleurgesteld, bijvoorbeeld omdat hij weg moet terwijl hij heerlijk aan het spelen was. Je kindje krijgt minder aandacht dan zijn broertje of zusje en uit dat door te slaan. Je kind heeft een drukke dag op school gehad en kan niet veel prikkels meer hebben. Je kind voelt even heel veel en dat uit zich in ...
Je kind voelt zich niet gezien door anderen.Hij wil aandacht en gaat daarom andere kinderen pijn doen. Je kind kan leren om op een positieve manier aandacht te vragen, bijvoorbeeld of de juf even komt kijken naar wat hij heeft gemaakt. Je kind reageert zich af op anderen omdat hij niet lekker in zijn vel zit.
Denk daarbij aan: driftig zijn en vaak ruzie maken, regels opzettelijk negeren, agressief zijn, hyperactief en impulsief gedrag vertonen, liegen, pesten, spijbelen en soms criminele dingen doen als stelen, slaan en spullen vernielen.