De geur van dood, oftewel lijklucht, is niet gevaarlijk. De bron die de geur veroorzaakt, zoals rottend vlees of een lichaam in ontbinding en het residu dat dit achterlaat (i.e. bloed, lichaamssappen etc.) vormt uiteraard wel een gevaar, maar de geur die wordt geproduceerd niet.
De geur van de dood
Typisch aan lijkgeur is dat hij de eerste paar seconden zoetig is. Daarna wordt het erg penetrant en gaat hij als het ware achter in je keel en in je neus zitten. Zelfs bij het weglopen blijft de geur in je keel zitten, wat een enorm weerzinwekkende ervaring is als u hier niet aan gewend bent.
Als mensen echter worden blootgesteld aan de chemicaliën en gassen in een slecht geventileerde ruimte, vooral gedurende een lange periode, kan de geur irritatie van de luchtwegen veroorzaken . Symptomen van overmatige blootstelling kunnen ook duizeligheid, irritatie van de ogen, neus en keel, hoofdpijn en misselijkheid zijn.
En is het aanraken van een lijk gevaarlijk? Het korte antwoord op deze vragen: lijkgeur is in principe niet gevaarlijk, tenzij het gaat om langdurige blootstelling in een afgesloten ruimte. Het aanraken van lichaam dat al enige tijd dood is kan wel gevaarlijk zijn, vanwege het risico op besmetting.
De geur wordt onder andere bepaald door de darmflora van het dode organisme aangezien bacteriën uit de darmflora een belangrijke rol spelen tijdens het ontbindingsproces.
Hoe erg een lijk stinkt, hangt af van verschillende omstandigheden. "In een woning waar iemand is overleden maar waar de boel open heeft gestaan, ruik je de lijkgeur niet heel sterk. Het ligt er natuurlijk ook aan of een lichaam er een paar dagen ligt, of een paar maanden."
Kort voor het overlijden houden ze vaak even op met ademhalen, soms zelfs wel een halve minuut.Dan slaken ze ineens een diepe zucht en ademen daarna weer verder. Het gezicht ziet er vaak heel rustig uit. Als de stervende toch onrustig of benauwd wordt, kan de arts rustgevende medicijnen geven.
Als iemand overlijd dan is de kans groot dat er urine of ontlasting vrijkomt. Dan is het ook noodzakelijk dat de overledene gewassen wordt. Daarbij is het is een oeroude gewoonte en hoort ook bij de traditie van veel religies. Een overledene moet wel schoon aankomen in het hiernamaals.
Menselijke resten vormen slechts in een paar speciale gevallen een substantieel gezondheidsrisico, zoals sterfgevallen door cholera of hemorragische koortsen. Werknemers die routinematig met lijken omgaan, lopen echter het risico tuberculose, bloedoverdraagbare virussen (bijv. hepatitis B en C en HIV) en gastro-intestinale infecties (bijv. cholera, E.
Bij het bijwonen van een begrafenis is het belangrijk om rekening te houden met persoonlijke grenzen en respect te tonen voor de overledene en zijn familie. Het aanraken van het lichaam kan in sommige culturen of religies gepast zijn, maar het is niet altijd verwacht of noodzakelijk.
Een waarneembare ontbindingsgeur begint binnen 24-48 uur als de verrotting begint en wordt intenser tussen de 4-10 dagen, afhankelijk van de omstandigheden. Het begin van de verrotting wordt bepaald door de groene verkleuring op de huid in de buurt van de dikke darm en/of lever van het lijk.
Tussen de 24 en 72 uur na de dood, afhankelijk van kamertemperatuur, luchtvochtigheid, en de staat van het lijk. Bijvoorbeeld bij mensen die lange tijd veel medicatie geslikt hebben voor ze stierven kan de geur sneller optreden.
Onze huid is van nature bedekt met bacteriën. Wanneer we zweten, mengen het water, zout en vet zich met deze bacteriën en kunnen ze een geur veroorzaken . De geur kan slecht, goed of helemaal niet-geurig zijn. Factoren zoals het voedsel dat u eet, hormonen of medicijnen kunnen de lichaamsgeur beïnvloeden.
En dan pas mag er een nieuwe kist bovenop. Boven de bovenste kist moet een laag zand van minstens 65 cm liggen. Daar zijn allemaal wettelijke regels voor. Dat zand zorgt er o.a. voor dat er geen vreemde geuren uit een graf kunnen ontsnappen.
Het lichaamsvocht vermengt zich met bloed en bacteriën en is onderhevig aan allerlei chemische processen die in het lichaam plaatsvinden. Dat maakt het dat lijkvocht ook wel eens als giftig wordt beschouwd. Over het algemeen is het zo dat zwelling in het lichaam veroorzaakt wordt door vocht of door stuwing.
De meeste mensen kussen hun overleden dierbaren direct na hun dood of in ieder geval binnen een paar uur na de dood. Voor degenen die een overleden dierbare kussen die in een kist ligt in een uitvaartcentrum, voor een bezichtiging van de overledene, is het lichaam al gebalsemd, dus als je ze dan kust, is er geen probleem .
(1) Als de nodige basishygiëne- en bioveiligheidsmaatregelen worden genomen, zullen lijken geen ziekten overdragen , zelfs niet als de doodsoorzaak verband houdt met infectieziekten.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
U maakt van de handdoek een rol en plaatst deze onder de kin zodat de mond gesloten blijft. In sommige situaties werkt deze toepassing goed. Het kan nodig zijn om het hoofd van de overledene bij het plaatsen van de handdoekrol naar voren te kantelen. De handdoekrol houdt u in stand tot de rigor mortis is ingetreden.
De 3e, 9e en 40e dag na de uitvaart zijn bijzondere dagen waarop men naar de kerk gaat voor een speciale dienst ter ere van de overledene. De dienst op de 40e dag heeft een afsluitend karakter. Deze veertig dagen zijn nodig om de ziel los te maken van de aarde.
Als voor overlijden sprake was van een (ziekte)proces waardoor feces (ontlasting) het lichaam niet kon verlaten. Achtergebleven ontlasting kan dan na overlijden (in grote hoeveelheden) vrijkomen.
Aanraking kan rustgevend zijn, maar dit verschilt per persoon en per moment. Ook zachtjes praten heeft vaak een rustgevende werking. In de periode voor het overlijden daalt het bewustzijn steeds verder. In de laatste uren glijdt iemand hierdoor meestal weg in een diepe slaaptoestand of coma.
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
Meestal sterven mensen rustig. In gemiddeld twee tot drie dagen nemen hun krachten af, worden ze suffer en slapen ze meer, tot de slaap overgaat in de dood. Maar helaas gaat het niet altijd zo. Patiënten met kanker bijvoorbeeld hebben vaak pijn.