Israel is het enige land ter wereld met een Joodse meerderheid. Zo'n driekwart van de bevolking is Joods, en iets meer dan 20 procent is Arabisch. Daarnaast zijn er kleinere bevolkingsgroepen en religies in Israel, zoals Druzen en Arameeërs.
Er zijn meer dan 130 nationaliteiten en/of etniciteiten in Israël. De Joodse komt het meest voor, gevolgd door de Arabische. Het staatshoofd, de president, wordt gekozen door het parlement voor een termijn van zeven jaar. De huidige president is Yitzhak Herzog (sinds 2021).
Voorheen was Arabisch een officiële taal, maar na de Nation-State Law van 2018 werd de status ervan gewijzigd in die van een speciale statustaal . Desondanks wordt Arabisch nog steeds veel gesproken door de Arabische minderheid in Israël en blijft het prominent aanwezig in openbare bewegwijzering, overheidscommunicatie en onderwijs.
Op 14 mei 1948 roept David Ben-Goerion de onafhankelijkheid uit van de nieuwe staat Israël. Het land krijgt internationaal veel tegenstand, maar ook veel steun, want het kan een thuishaven zijn voor de vele slachtoffers van de Duitse Jodenvervolging in Europa.
is een klein land in westelijk Azië dat tot het Midden-Oosten behoort. Het telt meer dan negen en een half miljoen inwoners (2022); de meesten van hen zijn Joden, de overigen hoofdzakelijk Arabieren (Palestijnen). De hoofdstad is Jeruzalem maar dit wordt niet internationaal erkend.
De oude Israëlieten worden beschouwd als nakomelingen van de oorspronkelijke Kanaänitische bevolking die lange tijd woonden in de zuidelijke Levant, Syrië, het oude Israël en de Transjordaanse regio.
De officiële talen zijn Hebreeuws en Arabisch.Daarnaast worden ook andere talen zoals Frans, Russisch en Spaans gesproken.De meeste Israëliërs spreken Engels, dus met Engels komt een buitenlandse bezoeker vaak een heel eind.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
Het noordelijke deel, dat tien van de twaalf stammen omvatte, nam de naam "Israël" mee, maar werd ook wel het "Tienstammenrijk" of "Efraïm" genoemd, naar de meest dominante stam. Het rijk hield stand tot 722 v. Chr.. Het zuidelijke deel na de splitsing werd het koninkrijk Juda genoemd.
Meer dan de helft van de Palestijnse Arabische bevolking vluchtte of werd verdreven. Jordanië en Egypte controleerden de rest van het gebied dat door resolutie 181 aan de Arabische staat was toegewezen. In de oorlog van 1967 bezette Israël deze gebieden (de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever), inclusief Oost-Jeruzalem, dat vervolgens door Israël werd geannexeerd .
Veel Mizrahi-Joden en Maghrebijnse Joden van de eerste generatie (dat wil zeggen zij die vanuit de Arabische wereld naar Israël zijn gereisd) spreken nog steeds Joods-Arabische dialecten , terwijl hun in Israël geboren nakomelingen overwegend Hebreeuws als hun eerste (of enige) taal hebben aangenomen.
In tegenstelling tot Spaans, Engels en andere talen, wordt Arabisch van rechts naar links geschreven en gelezen, waardoor het één van de moeilijkste talen is.
Arabisch is de moedertaal van oudere generaties van de Mizrahi-joden die uit Arabisch-sprekende landen zijn geëmigreerd . Arabische lessen zijn wijdverspreid op Hebreeuws-sprekende scholen van de zevende tot en met de negende klas.
Israël werd 75 jaar geleden gesticht als thuisland voor het Joodse volk, maar een aanzienlijk deel van de bevolking is altijd Arabisch geweest . Tegenwoordig zijn Arabische burgers van Israël, anders dan Arabieren die op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook wonen, nog steeds de grootste minderheidsgroep van het land.
Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië.
Zo'n driekwart van de bevolking is Joods, en iets meer dan 20 procent is Arabisch. Daarnaast zijn er kleinere bevolkingsgroepen en religies in Israel, zoals Druzen en Arameeërs. Zowel binnen het Joodse als het Arabische bevolkingsdeel bestaan religieuze en etnische verschillen.
Judea - Palestina - of het Heilige Land | Houston Christian University.
Vanaf 1517 tot na de Eerste Wereldoorlog maakte Gaza deel uit van het Ottomaanse Rijk. Na 1917 viel het onder het Britse Mandaatgebied Palestina, waarin later de staat Israel werd opgericht. Tijdens de daarop volgende Arabisch-Israelische Oorlog van 1948 bezette Egypte de strook.
Volgens het Evangelie van Lucas woonden Jozef en Maria in Nazareth in de streek Galilea gelegen in het noorden van Israël, maar werd Jezus in Bethlehem (de stad van David) geboren, omdat omstreeks die tijd een Romeinse volkstelling werd gehouden. Iedere inwoner van het gebied waar Herodes de Grote (37 - 4 v.
Het ontstaan van de staat Israël
Op 14 mei 1948 riep Israël zijn onafhankelijkheid uit. Nog geen 24 uur later vielen de legers van Egypte, Jordanië, Syrië, Libanon en Irak het land binnen. Israël werd daardoor gedwongen zijn soevereiniteit op zijn oude geboortegrond te verdedigen die het zojuist had terugverworven.
Het jodendom is tweeduizend tot duizend jaar voor het begin van onze jaartelling ontstaan en is een monotheïstische religie. Dat betekent dat je gelooft in één God als schepper van alles. Joden noemen deze God Jahweh, maar spreken zijn naam nooit uit. In ons alfabet schrijven we het als JHWH.
In de ontstaansgeschiedenis van Israël is de Eerste Wereldoorlog belangrijk. Het is een tijd van toenemend nationalisme waarin grote gemeenschappen ('naties') eisen dat zij een eigen land krijgen. Dat geldt onder meer voor de Joden, maar bijvoorbeeld ook voor Palestijnen, Libanezen en Egyptenaren.
West-Aramees was de taal die Jezus waarschijnlijk sprak en de taal waarin een deel van de Dode Zeerollen geschreven zijn. Oorspronkelijk werd het Aramees door de Arameeërs gesproken, zij woonden in het huidige Syrië, Irak en Turkije.
Joden moesten dichter bij christelijke cultuur komen
Na 1787 voerden andere Duitstalige staten dezelfde regel in, en de namen verspreidden zich via het Jiddisch, de op het Duits gebaseerde taal die vrijwel alle joden in Midden- en Oost-Europa onderling spraken.
Hebreeuws. Ben je van plan om naar Israël te reizen, dan kun je Shalom gebruiken om hallo te zeggen.