Delen van persoonsgegevens met als doel intimidatie wordt strafbaar. Het delen van persoonsgegevens om iemand te intimideren, ook wel doxing genoemd, moet strafrechtelijk kunnen worden aangepakt. Denk daarbij aan het delen van persoonsgegevens om iemand bang te maken.
Hoewel doxing gebruikt kan worden voor goede dingen, is het duidelijk dat het vaak voor de verkeerde doeleinden wordt ingezet. Toch is doxing niet illegaal. Alle informatie op het internet die toegankelijk is voor het publiek, mag officieel gebruikt worden.
Doxing (soms geschreven als doxxing) is de handeling waarbij identificerende informatie over iemand online wordt onthuld, zoals zijn of haar echte naam, woonadres, werkplek, telefoon, financiële en andere persoonlijke informatie. Die informatie wordt dan openbaar gemaakt - zonder toestemming van het slachtoffer.
Veel intimiderend gedrag is al strafbaar. Denk daarbij aan bedreiging en stalking. Intimidatie door het gebruik van persoonsgegevens is in de praktijk vaak niet strafrechtelijk aan te pakken.
Waar komt doxing vandaan? Heksenjachten zijn van alle tijden, maar doxing bestaat sinds de jaren 90, schrijft ethiekonderzoeker David Douglas. Het is ontstaan in de hackercultuur en werd gebruikt om wraak te nemen op anonieme hackers. "De term komt van 'dropping documents', of 'dropping dox' op iemand."
Doxing betekenis
Oftewel, het documenteren van de gegevens van een persoon: zijn/haar (echte) naam, adres of telefoonnummer. De spelling is gewijzigd van docs naar dox. Het woord wordt ook gebruikt als een werkwoord. “Hij is gedoxxed” heb je misschien wel eens gehoord.
Bewijs bedreiging
Wanneer het gaat om bedreiging van een burger, is er meer bewijs nodig. In dat geval eist de wet dat dat er naast de aangifte minimaal nog een ander bewijsmiddel ligt. Dat kan een verklaring van een getuige zijn, of een ander bewijsmiddel, zoals opname gesprek, videobeelden.
Het hangt er vanaf hoe iemand je heeft aangeraakt of dit strafbaar is. Als iemand je bijvoorbeeld dwingt om te tongzoenen terwijl je dat niet wilt, dan is dat aanranding. Aanranding is strafbaar en daar kun je aangifte van doen bij de politie. Je kunt ook voor advies contact opnemen met de politie bij jou in de buurt.
De politie is in de meeste gevallen verplicht om uw aangifte op te nemen. Als u vindt dat de politie niet meewerkt bij uw aangifte, kunt bij de politie zelf een klacht indienen.
er is geen bewijs of onvoldoende bewijs. het belang van de aangifte is te klein. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn bij een gestolen fiets. er is al te veel tijd verstreken sinds het strafbare feit is gepleegd.
De meeste misdrijven zijn ambtshalve vervolgbaar. Dat wil zeggen dat de verdachte ook zonder dat er aangifte is gedaan vervolgd kan worden. Bij een klein aantal delicten kan het wel nodig zijn dat er aangifte gedaan wordt.
Nee. Alleen de ambtenaren die daarvoor geautoriseerd zijn door de politie. Omdat de politie zulke gevoelige persoonsgegevens verwerkt, stelt de wet strikte eisen aan het systeem dat regelt wie waar toegang toe heeft.
Aanranding is iemand dwingen tot het plegen of ondergaan van een ontuchtige handeling. Vaak komt dit neer op het ongewenst aanraken of laten aanraken van geslachtsdelen. Ook zoenen onder dwang valt onder aanranding.
Je ben slachtoffer van seksueel misbruik wanneer je (onder dwang) seksueel contact met iemand hebt gehad die daarbij misbruik heeft gemaakt van het leeftijds- en/of machtsverschil. Bijvoorbeeld: als kind met een volwassene, als cliënt met een hulpverlener of als leerling met een docent.
De straffen voor aanranding, verkrachting en seksueel misbruik lopen uiteen van een taakstraf tot een langdurige gevangenisstraf. In zeer ernstige gevallen wordt een gevangenisstraf gecombineerd met TBS met dwangverpleging. In de wet is bepaald welke maximum gevangenisstraf er opgelegd kan worden.
Strafbare bedreigingen
Bedreiging met openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen of goederen, Bedreiging met geweld tegen een internationaal beschermd persoon of diens beschermde goederen.
Bedreigingen met bijvoorbeeld gewone mishandeling (zoals: 'ik sla je in je gezicht') of diefstal zijn daarom niet strafbaar. In andere wetsartikelen in het Wetboek van Strafrecht is soms wel bepaald dat de bedreiging met andere delicten ook strafbaar is.
Aangifte doen van bedreiging bij de politie
Wanneer je bedreigd wordt met ernstig geweld tegen jou, je omgeving of goederen, kun je hiervan aangifte doen bij de politie. De politie zal er alles aan doen om de dreiging te stoppen en stelt jouw veiligheid voorop.
Er is wettelijk gezien niets dat je verbiedt een relatie te hebben met iemand die jonger of ouder is dan jij. Het is aan je partner en jou om zelf te bepalen wat jullie oké vinden, waar jullie je fijn bij voelen.
Seks met minderjarigen is in Nederland ten strengste verboden. Iedere ontuchtige handeling waarbij een kind van jonger dan 16 jaar betrokken is, wordt een volwassene dan ook zwaar aangerekend.
Ben je 16 jaar of ouder, dan mag je volgens de wet seks hebben als: iedereen toestemming geeft en dit dus echt zelf wil. niemand hun vertrouwens- of gezagsrelatie gebruikt (zoals bv je chiroleider of je sporttrainer) het leeftijdsverschil maakt niet meer uit.
Strenge regels rond bevoegdheid
Sommige bevoegdheden mag de politieagent zelf toepassen. Zwaardere opsporingsbevoegdheden, zoals een telefoon tappen, iemand observeren of een woning doorzoeken (huiszoeking) mogen pas worden toegepast na toestemming van de officier van justitie of de rechter-commissaris.
Met je bril op of je contactlenzen in moet je visus met één oog minimaal 1,0 zijn en met het andere oog minimaal 0,5. Bedenk wel dat gezichtsscherpte niet hetzelfde is als brilsterkte. En contactlenzen hebben wel altijd een mindere sterkte dan de bril die je kunt dragen.
Kom je door de procedure als je ADHD hebt? Dat kan, ADHD hoeft geen belemmering te zijn. Hiervoor hebben we geen regels, richtlijnen of andere criteria.
Om tot een bewezenverklaring te komen, moet er sprake van voldoende wettig en overtuigend bewijs. De eis dat er voldoende wettig bewijs is, houdt in dat er een minimum aan bewijs aanwezig moet zijn in het dossier om een verdachte te kunnen veroordelen.